Opinions
ΟΠΕΚΕΠΕ: Οι Γκρούεζες της πολιτικής και το χρονικό της ντροπής
Ακούμε το ίδιο παραμύθι κάθε φορά: «Θα μπουν όλα στο φως», «Δεν θα μείνει τίποτα κρυφό», «Θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι». Στην πράξη; Οι φάκελοι θάβονται, οι ένοχοι γίνονται σύμβουλοι και οι πραγματικοί υπεύθυνοι παραμένουν στο απυρόβλητο.
Ένας κόσμος ανάποδα
Ζούμε την επιστροφή των «αυτοκρατοριών» και των εδαφικών ανακατατάξεων, όπου η απόκτηση εδαφών με πόλεμο δεν είναι πλέον ταμπού. Ανάμεσα στην Αμερική, τη Ρωσία και την Κίνα, η Ευρώπη θα έπρεπε να βρει τη δική της θέση, τη δική της φωνή. Οι επενδύσεις στην άμυνα από μόνες τους δεν αρκούν.
Ισραήλ - Ιράν: Πέντε κρίσιμες διαπιστώσεις
Η σταθερότητα και η ειρήνη θα έλθουν μόνο με τη λύση των δύο κρατών (Ισραήλ – Παλαιστίνη) όπως προβλέπουν άλλωστε όλα τα σχετικά κείμενα του ΟΗΕ. Αλλά τη λύση αυτή απορρίπτει τώρα κατηγορηματικά το Ισραήλ, ενώ ο πρωθυπουργός Νετανιάχου στοχεύει στο Μεγάλο Ισραήλ.
Η διπλή Ζωή της κυρίας Κ.
Βεβαίως και οι κατηγορούµενοι, ακόµη και για κατά συρροήν βιασµούς, πρέπει να έχουν δικηγόρο, αλλά δεν είναι ανάγκη να είναι και βουλευτής.
Η χώρα δεν χρειάζεται επικοινωνιακές καρατομήσεις, χρειάζεται εκλογές
Οι ευθύνες οφείλουν να αναζητηθούν με εκλογές από την κεφαλή της κυβέρνησης που με άκρατη αλαζονεία θεωρεί πως όλα είναι επικοινωνιακά διαχειρίσιμα.
Άστοχοι στοχασμοί;
Κοινός παρονομαστής: να μην αποκαλυφθεί ούτε η προσωπική, ούτε η κοινωνική, ούτε η πολιτική αλήθεια.
Τι συμβαίνει με τη Λιβύη και τους υδρογονάνθρακες;
Οι ρίζες της κρίσης βρίσκονται στην ακατανόητη αδράνεια του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, το 2019.
Ποια εκεχειρία και για πόσο στη Μέση Ανατολή;
Μια μικρή χώρα που επικαλείται συνεχώς διεθνές δίκαιο και αξίες δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια της σε κατάφωρες παραβιάσεις της νομιμότητας, ακόμη λιγότερο σε μεγάλα εγκλήματα. Ο αμοραλισμός είναι προνόμιο των ισχυρών.
Η απομάκρυνση Νετανιάχου, προϋπόθεση για την Ειρήνη
Όσο αυτή η κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία, ο κίνδυνος ανάφλεξης και ευρύτερης εμπλοκής θα ελλοχεύει. Εναπόκειται στον λαό του Ισραήλ να απαλλάξει τον εαυτό του και την ανθρωπότητα από αυτή την κυβέρνηση.
Οι παγκόσμιοι ανταγωνισμοί εμπεριέχουν τον πόλεμο
Οι κίνδυνοι που προκύπτουν από την ιμπεριαλιστική πολιτική των παγκόσμιων ανταγωνιστών συνεχώς αυξάνουν, ιδιαίτερα σε συνθήκες διασποράς των πυρηνικών όπλων και με ένα καπιταλισμό σε κρίση που κινείται χωρίς τα καθιερωμένα παλιότερα όρια.
Ο ειρηνοποιός µε το σφυρί
Βεβαίως, άλλα δημοκοπικά έλεγε για να εκμαγκέψει τις ΗΠΑ και να γίνει πρόεδρός τους, δις – δυστυχώς. Ότι θα αποσύρει τη χώρα του από «ηλίθιους» πολέμους, που κοστίζουν τρομακτικά σε ανθρώπους και χρήμα.
Ο παγιδευμένος κ. Τραμπ
Πολύ φοβάμαι ότι ο Ντ. Τραμπ έκανε μια εντυπωσιακή κίνηση για να επανέλθει στο προσκήνιο των εξελίξεων, αλλά τα αποτελέσματα θα είναι δυσμενή, διότι βρισκόμαστε στο 2025 και όχι στο 2003.
Το παλαιστινιακό ζήτημα στη σκιά της ισραηλινο-ιρανικής σύγκρουσης
Τα τρέχοντα κοσμοϊστορικά γεγονότα—και δη η άμεση αμερικανική εμπλοκή—αναδιαμορφώνουν τη Μέση Ανατολή και θα καθορίσουν την εξέλιξη του παλαιστινιακού ζητήματος, το οποίο παραμένει στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας του.
Έχει μέλλον το ΝΑΤΟ;
Το ΝΑΤΟ ξαναβρίσκει τον (παλαιό) ρόλο του και μέλλον του. Με μόνη απειλή για την ύπαρξη να προέρχεται κυρίως από την Ουάσιγκτον. Στο μέλλον όμως πιθανότατα θα συνυπάρχει με την ΕΕ ως αμυντικός οργανισμός.
Προς την ψηφιακή δημοκρατία: Ανθρωπινότητα, τεχνητή νοημοσύνη και ισοελευθερία
Ποτέ ξανά δεν αποξενωθήκαμε και αλλοτριωθήκαμε τόσο πολύ από την πολιτική μας συνθήκη, από τα κοινά, ποτέ δεν αντιμετωπιστήκαμε σε τέτοιο βαθμό μονάχα ως καταναλωτές και χρήστες, όντα του έχειν και του φαίνεσθαι αντί για σχεσιακά, κοινωνικά όντα του είναι και πράττειν που θεμελιωδώς είμαστε.
Η γεωπολιτική της αβεβαιότητας και ο ρόλος της Ελλάδας
Η κρίση Ισραήλ–Ιράν, οι απειλές των Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα, και η γενικευμένη απορρύθμιση εντείνουν την αίσθηση μιας παγκόσμιας αποσταθεροποίησης χωρίς φρένο.
Οι διεθνείς εξελίξεις και ο «νέος πατριωτισμός»
Οι πρόσφατες γεωπολιτικές και πολιτικές εξελίξεις δεν νομιμοποιούν το «δίκαιο του ισχυρού» μόνο σε επίπεδο διεθνών σχέσεων. Ολοένα και περισσότερο το πλαίσιο αυτό νομιμοποιείται σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής, υπονομεύοντας την ίδια τη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Η οικονομία για ποιους τρέχει;
Αν δεν είχε μειωθεί το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ, σήμερα οι μισθωτοί θα είχαν 4,2 δισ. ευρώ παραπάνω εισόδημα. Αντίθετα, οι επιχειρηματίες πήραν 4,5 δισ. ευρώ περισσότερα. Δηλαδή, αντί να ενισχύεται η εργασία, ενισχύεται η κερδοσκοπία.
Η σιωπή των φίλων...
Τώρα, που µετά την επιτυχία του Τραµπ σε όλο τον κόσµο υπάρχει υποχώρηση της διεκδίκησης των δικαιωµάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, χρειάζεται περισσότερο από ποτέ η υπεράσπισή τους.
Ιωάννης Καποδίστριας: Συνοπτικό δοκίμιο απόδοσης ιστορικής δικαιοσύνης
Ο Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας, υπήρξε όχι μόνον ένας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς της Νεότερης Ελλάδας, αλλά και ένας κορυφαίος διπλωμάτης ο οποίος, προτού αναλάβει τα ηνία της διακυβέρνησης της Πατρίδας μας και ενόσω υπηρετούσε στην Ρωσική Αυλή, επηρέασε και διαμόρφωσε, όσο κανένας άλλος Έλληνας, την διεθνή πολιτική σκηνή της εποχής του.
Το νέο αντι-ευρωπαϊκό μπλοκ: Δεξιά και Άκρα Δεξιά εναντίον της Πράσινης Συμφωνίας
Αυτή η στρατηγική αναπαράγεται και στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει μετατραπεί σε ενεργό μέλος του αντιπράσινου μετώπου. Με πρόσχημα την αγροτική κρίση, εργαλειοποιεί τις ανησυχίες του πρωτογενούς τομέα για να διαλύσει τα όποια πράσινα εργαλεία είχαν απομείνει
Το κόμμα έχει πάντα δίκιο
Οι διαφωνίες βαπτίζονται «εσωστρέφεια». Και όσο περισσότερο προεδροκεντρικά γίνονται αυτά, τόσο και πιο πολύ κάποιοι «ομνύουν» και κάποιοι άλλοι απαξιώνουν την εκάστοτε ηγεσία. Επικρατεί πόλωση και όχι διάλογος και κίνηση ιδεών. Αυτός ο φαύλος κύκλος διαιωνίζει την κρίση του κόμματος ως θεσμού.
Οι ισορροπίες, το μπόνους και το τέρας
Η ρήση του Μάνου Χατζιδάκι, για το πρόσωπο του τέρατος είναι γνωστή και παραμένει επίκαιρη. «Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει ή ομορφιά».
Μήπως φταίει (και) το Σύνταγμα;
Με δεδομένη την δραματική οπισθοδρόμηση αρκετών πλευρών της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας μας την τελευταία δεκαπενταετία, το να σταματήσουμε εδώ την αποτίμηση του Συντάγματος του 1975 είναι νομίζω εθελοτυφλία.
Ξενοφών Κοντιάδης στο Dnews: Η κυβέρνηση πλήττει την αξιοκρατία στη δημόσια διοίκηση και την ανάπτυξη των Πανεπιστημίων
Η ρύθμιση αντίκειται στις αρχές της αξιοκρατίας και της διαφάνειας και συνιστά ένα πρωτοφανές πλήγμα στην αναγνώριση της ερευνητικής προσπάθειας που καταβάλλεται στα Πανεπιστήμια.
Μπορεί να ηττηθεί ο κ. Μητσοτάκης στις επόμενες εθνικές εκλογές;
Είναι η ώρα πιστεύω να σταματήσουμε στον ευρύτερο χώρο μας τις διαιρέσεις και τις διασπάσεις και να μιλήσουμε για αθροίσματα, πολλαπλασιαστικές δυναμικές και υπερβάσεις. Ο χώρος χρειάζεται κυβερνητική διέξοδο και προοπτική και η σημερινή διάταξη των δυνάμεων στον ευρύτερο χώρο μας δεν δείχνει εφικτό κάτι τέτοιο για κανέναν.
ΣΥΡΙΖΑ : Με το βλέμμα στα γραφεία μας ή στην κοινωνία;
Να λειτουργήσουμε σαν κόμμα με το βλέμμα κυρίως στην κοινωνία και στα προβλήματά της, και όχι στην εσωστρέφεια, σε άγονες αντιπαραθέσεις και άγονους παραγοντισμούς.
Οι πόλεμοι μετασχηματίζονται σε τρομοκρατία
Θυμίζει δόγμα επηρεασμένο από το δόγμα των τρομοκρατών της 11ης Σεπτέμβρη 2001 όταν έριξαν τα αεροπλάνα στους δίδυμους πύργους – οικονομικό κέντρο, στο Πεντάγωνο – στρατιωτικό κέντρο ενώ το άλλο αεροπλάνο πήγαινε κατά πάσα πιθανότητα πριν καταρριφθεί, σε κυβερνητικά κτίρια.
Ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, καταλύτης για την προοδευτική αλλαγή
Οι αρνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Αριστεράς στην ειλικρινή και γενναία πρόταση συνεργασίας του Σωκράτη Φάμελλου, έδειξαν ότι η υπόθεση των συνεργασιών θα είναι πολύ πιο δύσκολη απ’ όσο φανταζόμασταν, παρά την πλειοψηφική της απήχηση στην κοινωνία.
Η Αριστερά της Φυγής: Για όσους φεύγουν όταν έρχεται η ώρα της μάχης
Η ιστορία δεν γράφεται από όσους αποχωρούν. Γράφεται από αυτούς που μένουν και μάχονται, με κόστος, με ήττες, με λάθη, αλλά με πίστη στην κοινωνία και όχι στον εαυτό τους.
Περίεργη συσσώρευση αρνητικών εξελίξεων
Το ζήτημα είναι: Πού οφείλονται αυτές οι τροποποιήσεις πολιτικής (γιατί και η δικαστική απόφαση της Αιγύπτου δεν πιστεύουμε ότι διέφυγε από την κραταιή ματιά της εκτελεστικής εξουσίας της χώρας, για να μην πούμε ότι προκλήθηκε ευθέως από αυτή) που άμεσα θίγουν συμφέροντα της χώρας μας;