Στα 81 του χρόνια, το βράδυ της Τρίτης 21 Οκτωβρίου, ο σπουδαίος τραγουδοποιός, Διονύσης Σαββόπουλος, άφησε την τελευταία του πνοή, προκαλώντας θλίψη και συγκίνηση στη χώρα και στον καλλιτεχνικό κόσμο.
Επώνυμα πρόσωπα του χώρου, συνεργάτες και φίλοι, μίλησαν για την απώλεια του δημιουργού, ενώ ο κάθε ένας ξεχωριστά έστειλε το δικό του μήνυμα αγάπης.
Σήμερα, Πέμπτη 23 Οκτωβρίου, ο στενός του φίλος Αλέξης Κυριτσόπουλος μίλησε μέσω τηλεφωνικής σύνδεσης στην εκπομπή του ΣΚΑΙ «Το ‘χουμε», όπου και αποκάλυψε τις τελευταίες στιγμές του αείμνηστου Διονύση Σαββόπουλου.
Συγκινεί ο Αλέξης Κυριτσόπουλος για την απώλεια του Διονύση Σαββόπουλου
Όπως σημειώνει, ο ίδιος ήταν στο πλευρό του τραγουδοποιού μέχρι την τελευταία στιγμή, ενώ τον είχε επισκεφτεί και στην κλινική δύο ώρες πριν φύγει από τη ζωή.
Μέσα από τις αναφορές του, θυμήθηκε τα κοινά τους βιώματα, αλλά και την αγάπη του Διονύση Σαββόπουλου προς την τέχνη του. Μίλησε για τον χαρακτήρα του, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε. Όπως περιγράφει τις τελευταίες του στιγμές, ο Αλέξης Κυριτσόπουλος συγκινεί:
«Από τότε είχε ανησυχίες, είχε ορμή, είχε κέφι, δύναμη, χιούμορ, φόβο, ανασφάλεια. Από πάντα. Ένα πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό τώρα, όλον αυτόν τον καιρό, είναι όταν ήμουν φαντάρος στο Λιτόχωρο και είχε έρθει και πήγα στο ξενοδοχείο να τον δω, μου απήγγειλε τη ‘μαύρη θάλασσα’ όρθιος πάνω στο κρεβάτι του ξενοδοχείου. Λαμπερός και χωρίς μικρόφωνα και χωρίς φώτα. Μιλάμε για το ’71. Τα πράγματα ήταν λοξά, θα έλεγα εγώ, δεν ήταν ο Διονύσης λοξός. Ο Διονύσης ήταν ένας ποιητής, ο οποίος έκανε αυτά τα λοξά πράγματα να μοιάζουν πιο υποφερτά».
«Εγώ είχα δουλέψει στο ‘κούρεμα’, είχαμε δουλέψει μαζί. Μετά, επειδή οι καλοί του φίλοι τον απαρνήθηκαν, πιο πολύ είχε κλειστεί στον εαυτό του και μετά έφυγε, όπως ξέρετε, πήγε στην Αμερική…», ανέφερε σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο δημιουργός.
«Όλον αυτόν τον καιρό, τώρα που δουλεύαμε πάλι μαζί αυτές τις εκπομπές στην τηλεόραση, και τώρα αυτό το εξάμηνο που ήταν πάρα πολύ καταβεβλημένος, το ματάκι του έλαμπε και το μυαλό του ξουράφι!»
«Και τον είδα και δύο ώρες πριν πεθάνει. Ήταν το ίδιο λαμπερός. Είχε επαφή με την πραγματικότητα μέχρι το τέλος. Είχε μια γλύκα και μια αγάπη για τους ανθρώπους που ήταν γύρω του. Τα παιδιά του, τη γυναίκα του, εμένα, τους φίλους του. Είχε μια γλύκα. Και ο Νιόνιος μέχρι και την τελευταία στιγμή τραγουδούσε».

































