«Η συνεργασία στο Δήμο, όντως είναι το πιο πετυχημένο παράδειγμα νίκης και διοίκησης από τον προοδευτικό χώρο τα τελευταία χρόνια», δηλώνει στο Dnews ο Κώστας Ζαχαριάδης, που τάσσεται υπέρ ενιαίου ψηφοδελτίου των προοδευτικών δυνάμεων στις προσεχείς εκλογές.
Ζητάει μάλιστα σε μια τέτοια περίπτωση «να επιλέξει ο κόσμος της παράταξης την ηγεσία της παράταξης σε μια πανστρατιά συμμετοχής για να γυρίσει η χώρα σελίδα, για την απαλλαγή από την ΝΔ και τις πολιτικές της».
«Έτσι εκλέγει και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ την ηγεσία τους εδώ και χρόνια. Ας κάνουμε το πρώτο βήμα, να πούμε στους Έλληνες πολίτες τι θέλουμε, που συμφωνούμε και που διαφωνούμε. Αμέσως μετά να μιλήσουμε για την ηγεσία», τονίζει ο Κ. Ζαχαριάδης, ενώ ασκεί κριτική στον Νίκο Ανδρουλάκη που επιμένει στην αυτόνομη πορεία του ΠΑΣΟΚ και εξαιρεί από τη συνεργασία τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
«Νομίζω ότι η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας έχει μετατραπεί σε σύγχρονο Δον Κιχώτη που για λογαριασμό του κ. Μητσοτάκη περιπολεί σε υπαρκτά και ανύπαρκτα λαγούμια και υπονόμους κυνηγώντας τους δικούς της ανεμόμυλους» αναφέρει χαρακτηριστικά, ενώ είναι ιδιαίτερα θερμός.
Κάποιοι ισχυρίζονται πως το παράδειγμα του Β΄ Γύρου στο Δήμο Αθηναίων αποτελεί πρότυπο για νικηφόρα συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Επικεφαλής των παρατάξεων ήσασταν εσείς και ο Χάρης Δούκας. Είναι πρότυπο η συνεργασία αυτή για τα κόμματα και γιατί;
Το κάθε πολιτικό ή κοινωνικό διακύβευμα έχει δική του δυναμική και τα δικά του χαρακτηριστικά. Η συνεργασία στο Δήμο, όντως είναι το πιο πετυχημένο παράδειγμα νίκης και διοίκησης από τον προοδευτικό χώρο τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει κάτι άλλο που μου διαφεύγει; Και επειδή ακούσαμε κάτι απίστευτα μαθηματικά να θυμίσουμε μερικά γεγονότα και ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του. Ο Νίκος Ανδρουλάκης πρόσφατα δήλωσε «αν τα κόμματα αθροιστούν, μειώνεται το ακροατήριο τους ή όχι; Άρα, ποιος κερδίζει; Προτείνουν κάποιοι να αθροιστούν τα κόμματα για να μειωθούν τα ακροατήρια τους, άρα τελικά ωφελημένη να είναι η Νέα Δημοκρατία. Και θέλετε να τα πάρω σοβαρά όλα αυτά;»
Ας δούμε τι έγινε στο Δήμο Αθηναίων πριν από 18 μήνες. Πρώτος γύρος: Μπακογιάννης 57.802 ψήφοι - 41,35%, Δούκας 19.842 ψήφοι – 14,19%, Ανοιχτή Πόλη 18.668 ψήφοι – 13,35%. Δεύτερος γύρος: Χάρης Δούκας 64.062 - 56%, Κώστας Μπακογιάννης 50.398 – 44%. Ο Χάρης Δούκας δεν άθροισε απλά δυνάμεις αλλά τις πολλαπλασίασε γιατί χιλιάδες Αθηναίοι είδαν την ευκαιρία να στείλουν τον Κώστα Μπακογιάννη, τον υποψήφιο της ΝΔ στον πιο εμβληματικό δήμο της χώρας, στην αντιπολίτευση και κινητοποιήθηκαν, ζήτησαν αλλαγή στην Αθήνα.
Απορώ πως ο πολιτικός σχεδιασμός του ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος ο Πρόεδρός του εκφώνησε ένα τόσο ανορθολογικό επιχείρημα. Σήμερα ποιες είναι οι πολιτικές και κοινωνικές δυναμικές; Θέλουν οι πολίτες εναλλακτική πρόταση ή όχι; Και αν ναι, πως γίνεται αυτό πιστευτό, με ποιες δυνάμεις; Σε αυτές τις ερωτήσεις πως απαντά ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ;
Θα μπορούσατε να ήσασταν στον ίδιο σχήμα με τον Ανδρουλάκη, τον Χαρίτση, την Διαμαντοπούλου, με τον Γερουλάνο και τον Τσακαλώτο;
Ναι, με δυο βασικές προϋποθέσεις. Πρώτον να έχουμε ένα minimum πρόγραμμα απέναντι στην κυβερνητική πολιτική και στο συντηρητικό και αποτυχημένο πρόγραμμα της ΝΔ που πολλαπλασιάζει τα αδιέξοδα και επιτείνει τις ανισότητες και την ανασφάλεια. Η Ακρίβεια, την Ενέργεια, την Υγεία, την Παιδεία, το Στεγαστικό, το Δημογραφικό, την προστασία του Περιβάλλοντος και την ανάσχεση της Κλιματικής Κρίσης, το Παραγωγικό Μοντέλο της χώρας, είναι τα θέματα που προγραμματικά πρέπει να διερευνηθούν. Δεύτερον να απευθύνετε το ίδιο ερώτημα και στα τέσσερα πρόσωπα που αναφέρετε και να έχετε καταφατική απάντηση.
Μέτωπα, συμπαρατάξεις ή συνεργασίες κάνεις με όμορες δυνάμεις με τις οποίες έχεις και διαφορές σε επιμέρους θέματα αλλά συμπίπτεις στο βασικό. Αν συμφωνούσαμε σε όλα θα είμασταν στο ίδιο κόμμα. Θα συνεργαστείς και με ανθρώπους που δεν ταιριάζουν τα χνώτα σου, με ανθρώπους με τους οποίους έχεις συγκρουστεί στο παρελθόν.
Θέλω να είμαι ρεαλιστής, πιστεύω για παράδειγμα ότι η κ. Διαμαντοπούλου έτσι όπως τοποθετείται από τότε που ανέκαμψε στην πολιτική ως υποψήφια πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι πιο κοντά σε ένα σχέδιο συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ με τη ΝΔ παρά σε ένα σχέδιο συνεργασίας της Κεντροαριστεράς με την Αριστερά. Αυτό όμως είναι μια δική μου εκτίμηση, καλύτερα να ρωτήσετε την ίδια ή την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ.
Ένα τέτοιο σχήμα ποιον θα μπορούσε να έχει υποψήφιο πρωθυπουργό; Με ποια διαδικασία θα εκλεγόταν;
Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας νομίζω ότι προτρέχουμε και ότι πρέπει να πάμε βήμα -βήμα ξεκινώντας από τις προγραμματικές συγκλήσεις που κατά τη γνώμη μου υπάρχουν και μπορεί να το διαπιστώσει εύκολα κανείς αν δει τις παρεμβάσεις των κομμάτων στη Βουλή. Δεν θέλω όμως να αποφύγω το ερώτημά σας και να σταματήσω εδώ, κάνω την παραδοχή για την οικονομία της συνέντευξης ότι το προγραμματικό προχωράει…
Ο εκλογικός νόμος είναι σαφής, για να πάρει ένα ψηφοδέλτιο το κλιμακωτό bonus από το 25% και πάνω χρειάζεται να κατέλθει στις εκλογές ως ενιαίος φορέας και όχι ως συνασπισμός κομμάτων. Το διευκρινίζω διότι κάποιοι και εκτός και εντός του κόμματός μας ξαφνιάστηκαν από την ορθή κατά την γνώμη μου πρόταση Φάμελλου πριν από λίγες μέρες στο dnews.
Και φυσικά για να κερδίσει μια τέτοια μεγάλη σύμπραξη χρειάζεται να έχει και υποψήφιο πρωθυπουργό που να μπορεί να κερδίσει τον αντίπαλό του από την ΝΔ, είτε αυτός είναι ο κ.Μητσοτάκης, είτε επιχειρήσουν να πάνε με άλλη ηγεσία στις εκλογές. Ο κόσμος όταν θα ψηφίζει πρέπει να γνωρίζει ποιος θα έχει την ευθύνη του συντονισμού της κυβέρνησης της χώρας.
Μια ιδέα λοιπόν, μια προσωπική μου άποψη, θα ήταν να επιλέξει ο κόσμος της παράταξης την ηγεσία της παράταξης σε μια πανστρατιά συμμετοχής για να γυρίσει η χώρα σελίδα, για την απαλλαγή από την ΝΔ και τις πολιτικές της. Έτσι εκλέγει και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ την ηγεσία τους εδώ και χρόνια. Ας κάνουμε το πρώτο βήμα, να πούμε στους Έλληνες πολίτες τι θέλουμε, που συμφωνούμε και που διαφωνούμε. Αμέσως μετά να μιλήσουμε για την ηγεσία.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, πάντως, είναι κατηγορηματικός πως θα συνεχίσει την αυτόνομη πορεία.
Η πολυδιάσπαση και ο κατακερματισμός σήμερα είναι πολιτική αυτοκτονία, είναι άρνηση της πραγματικότητας, είναι απογοήτευση και αιτία παραίτησης για τους προοδευτικούς πολίτες, είναι δώρο στο Μητσοτάκη και στη ΝΔ. Εμείς θα προχωρήσουμε την ανασύνθεση της πολυκερματισμένης προοδευτικής παράταξης με όσους το επιθυμούν και το αντέχουν. Ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες των επιλογών του και ο απολογισμός δεν θα αργήσει.
Στη Νέα Αριστερά, που είναι ενώπιον αποφάσεων, τι θα λέγατε;
Ότι το αίμα νερό δεν γίνεται. Τα αδέρφια ακόμα και αν μαλώσουν παραμένουν αδέρφια, εγώ δεν έπαψα να τους θεωρώ συντρόφους και στις πιο μεγάλες εντάσεις της περιόδου αυτής. Δεν βλέπω τις μεγάλες και σοβαρές προγραμματικές διαφορές που έχουμε ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά. Τα δύο κόμματα έχουν μεταξύ τους αλλά και στο εσωτερικό τους τις ίδιες διαφορές που είχαν όταν είμασταν όλοι στο ίδιο κόμμα. Πρέπει να δώσουμε μια ακόμα ευκαιρία στο χώρο μας που στις εκλογές παρά την μεγάλη πτώση του ήρθε δεύτερο κόμμα. Μην το ξεχνάμε αυτό, μην ξεχνάμε τον κόσμο που μας στήριξε και περιμένει από εμάς.
Το βασικό άλλα όχι το μοναδικό πρόβλημα μεταξύ του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς ήταν η ντροπιαστική περίοδος Κασσελάκη. Άλλοι θεώρησαν ότι έπρεπε να το παλέψουν εκτός των τειχών, άλλοι θεωρήσαμε ότι έπρεπε να το παλέψουμε εντός των τειχών, άλλοι το κατάλαβαν αμέσως, άλλοι χρειάστηκαν τρεις μήνες, έξι μήνες ένα χρόνο για να το καταλάβουν. Σε αυτές τις καταστάσεις κανείς δεν έχει 100% δίκιο και ας μην ψάχνουμε ιδίως σε αυτή την Αριστερά για απόλυτες αλήθειες.
Την ίδια στιγμή, πάντως, στον ΣΥΡΙΖΑ επέστρεψε η εσωστρέφεια. Την αντέχετε; Και πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί;
Νομίζω ότι η εσωστρέφεια μας αδικεί, αδικεί την νέα αρχή που προσπαθούμε να κάνουμε μετά το Νοέμβρη του 2024 και συμβάλουμε όλοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται ενδυνάμωση, αυτό προϋποθέτει ενιαίο και συνεκτικό λόγο με βάση τις συλλογικές μας αποφάσεις. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν περιθώρια για κάτι άλλο, ας βγάλουμε συμπεράσματα πόσο ακριβά πληρώσαμε στο παρελθόν την έκρηξη των υποκειμενισμών και τις ατομικές στρατηγικές.
Η Πλεύση Ελευθερίας χωρά σε τυχόν συνεργασία;
Όχι δεν χωράει σε καμία συνεργασία η Ζωή Κωνσταντοπούλου, αυτό δεν αφορά τον κόσμο που μετακινείται δημοκοπικά στην Πλεύση Ελευθερίας αλλά το ύφος και το ήθος με το οποίο πολιτεύεται η πρώην Πρόεδρος της Βουλής και σήμερα αλλά και παλαιότερα. Νομίζω ότι η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας έχει μετατραπεί σε σύγχρονο Δον Κιχώτη που για λογαριασμό του κ. Μητσοτάκη περιπολεί σε υπαρκτά και ανύπαρκτα λαγούμια και υπονόμους κυνηγώντας τους δικούς της ανεμόμυλους. Εμείς τους συνοδοιπόρους μας τους κοιτάμε στα μάτια και οραματιζόμαστε με βάση κοινές αξίες για ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα. Το μίσος, η τοξικότητα και η εμπάθεια μόνο να γκρεμίσουν μπορούν, όχι να χτίσουν.
Αυξάνονται, πάντως, όσοι θέλουν να κατέβει αρχηγός ο Αλέξης Τσίπρας. Ήθελα τη γνώμη σας...
Το βρίσκω λογικό και αναμενόμενο, ήδη από το καλοκαίρι του 2023 πολλοί θεώρησαν ότι αδικήθηκε και Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια τα επόμενα δυο χρόνια μετά την αποχώρηση του Τσίπρα τα πράγματα πήγαν για το χώρο μας πολύ χειρότερα. Ο κομματικός μας φορέας έφτασε στην απόλυτη απαξίωση και την ανυποληψία, σήμερα έχουμε ξεπεράσει αυτόν τον κίνδυνο και με την ηγεσία του Σωκράτη Φάμελλου επιχειρούμε μια επιστροφή στην σοβαρότητα, στην πολιτική, στις πρωτοβουλίες.
Είναι γεγονός ότι όταν ο Τσίπρας παρεμβαίνει και τελευταία το κάνει όλο και συχνότερα πολλοί άνθρωποι και στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και εκτός του κόμματος γεμίζουν με ελπίδα. Δεν είμαι ο κατάλληλος να κάνει υποδείξεις στον πρώην Πρωθυπουργό και δεν το επιθυμώ, ξέρω τον Αλέξη από το 2002 και είμαι βέβαιος ότι θα είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης για να ηττηθεί η ΝΔ και να ανοίξει ένας νέος δρόμος για τη χώρα. Ο καθένας μας και όλοι μαζί πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας σε αυτή την ιστορική πρόκληση. Όσο μεγαλύτερο μέγεθος έχει πολιτικά ο καθένας από εμάς τόσο μεγαλύτερη και η ευθύνη του. Σε μια συγκυρία διεθνούς απορρύθμισης ο Αλέξης με την εμπειρία του, την ορμή του, την διεθνή του αναγνώριση μπορεί να συμβάλει καθοριστικά, στην αναμόρφωση της δημοκρατικής παράταξης.
