...πλαστικές παρεμβάσεις στη δημόσια εικόνα ...
Ευάγγελος Αυδίκος, Τσούτσκες Τεμπών
Ακόμα κι αν υπάρχει «ηθική φιλοδοξία» σε ένα κίνημα, τούτο δεν σημαίνει ότι «η Αλήθεια» που επικαλείται είναι Ουσιαστική και Γνήσια κι όχι συγκυριακό τέχνασμα.
Ακόμα κι αν κάποιοι απλοί πολίτες φορτώνονται κρίματα που δεν ήσαν δικά τους, τούτο δεν σημαίνει ότι αυτοδικαίως νομιμοποιούνται να [αυτο]αναγορευτούν σε Γενικούς κήνσορες.
Ακόμα κι αν μιας μορφής πολιτική μυωπία έχει προσβάλλει το υπάρχον κομματικό σύστημα, τούτο δεν σημαίνει ότι οι εμφανιζόμενοι σαν αντισυστημικοί είναι οι «ανοιχτομάτηδες».
Η γενικευμένη αγανάκτηση των εχόντων/εχουσών το «νέο ηθικό πλεονέκτημα» [sic] να κυβερνήσουν τη χώρα των αμαρτωλών, ως οι μοναδικοί άμωμοι, δεν συνιστά στέρεο επιχείρημα.
Ο οιονεί-χριστιανικός λαϊκισμός της [δήθεν] «κάθαρσης» αποτελεί δόλωμα για αφελείς «πιστούς» κι όχι πολιτική πρόταση.
Ούτε η «σεμνοτυφία της ανάληψης του εθνικού χρέους» [;] να σωθεί η Πατρίδα και να εγκατασταθεί μία Αγία δημοκρατία των Καθαρών πείθει ότι δεν αποτελεί στοιχείο μίας Τραμπικής σκηνοθεσίας αλά ελληνικά.
Από τη μία με το Σταυρό του Κυρίου κι από την άλλη με το σταυρό του ψηφοδελτίου στήνονται καριέρες κι όχι ιδεολογίες ηθικής ,κοινωνικής και πολιτισμικής αναγέννησης.
Από την Αριστερά του Τίποτα στη made in USA δεξιά του πουργατορίου μιας νέας ψευδαίσθησης κίνημα κατασκευής οραμάτων για «χρήσιμους ηλίθιους» [από νεοφιλόδοξους, ορατούς κι αόρατους, ζηλωτές].
Φοβού τους [τάχα] Καθαρούς και δώρα εξαγνισμού φέροντας...
ΥΓ: Η Πατρίδα δεν έχει ανάγκη κι από νέους σοφούς [;], αλλά από πολιτικούς συνετούς μη-αλαζόνες, μη-«πεφωτισμένους» και με μη-«παραφουσκωμένα» μυαλά.
(Ο Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής κοινωνιολογίας, πρώην υπουργός)



























