Το 2004, με το νόμο 3259/2004 θεσπίστηκε νομοθετική ρύθμιση υπέρ των ληξιπρόθεσμων οφειλετών της ΑΤΕ που κατά κύριο επάγγελμα είναι αγρότες (φυσικά πρόσωπα). Η ρύθμιση αυτή είναι ευνοϊκότερη έναντι άλλων κατηγοριών δανειοληπτών. Αναλυτικότερα, προβλέφθηκε με την εν λόγω νομοθετική ρύθμιση, ότι η ληξιπρόθεσμες οφειλές από δάνεια, πιστώσεις, συμβάσεις, κ.λπ. εκείνων των φυσικών προσώπων που είναι αγρότες κατά κύριο επάγγελμα, δεν μπορούν να υπερβαίνουν το διπλάσιο του αρχικού δανείου, σύμβασης, πίστωσης κ.λπ.
Οι δύο δικαστικοί λειτουργοί ενώπιον της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου υποστήριξαν ότι η επίμαχη ευνοϊκή νομοθετική ρύθμιση, πλέον των κατά κύριο επάγγελμα αγροτών (φυσικών προσώπων), καταλαμβάνει και εκείνα τα νομικά πρόσωπα (εταιρείες, Αγροτικούς Συνετισμούς κ.λπ.) που ασκούν αγροτική δραστηριότητα, υπό τις εξής προϋποθέσεις: 1) Τα νομικά πρόσωπα έχουν συσταθεί από πρόσωπα που είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, 2) η κύρια δραστηριότητά τους «συνίσταται πράγματι στην άσκηση γεωργικών εργασιών, σχετικών με συγκεκριμένη αγροτική εκμετάλλευση, από την οποία αντλούν τα εισοδήματά τους και 3) για τη σύσταση των νομικών αυτών προσώπων έχουν τηρηθεί οι νόμιμες προϋποθέσεις, όπως αυτές προβλέπονται από τον Αστικό Κώδικα. Η ευνοϊκή αυτή ρύθμιση, σύμφωνα με τις δύο εισηγήσεις, καταλαμβάνει και τους δανειολήπτες εκείνους που δεν είναι πλέον αγρότες.
Όπως ανέφεραν οι δύο δικαστές οι ευνοϊκές ρυθμίσεις υπέρ των αγροτών, καταλαμβάνουν και τα νομικά πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα, καθώς αποσκοπούν «στην προσέλκυση και ενίσχυση νέων κυρίως στη συστηματική εκμετάλλευση γεωργικών καλλιεργειών». Η απόφαση της Ολομέλεια του Αρείου Πάγου αναμένεται εντός των επόμενων μηνών.
