Ο Σπύρος Μπιμπίλας αποκάλυψε πως από μικρός κατάλαβε ότι κάπου διέφερε. «Το κατάλαβα στα μουσεία που τόσο αγαπώ καθώς προσκολλιόμουν στα ανδρικά αγάλματα και όχι στα γυναικεία».
Ο ίδιος συνέχισε συγκινημένος, λέγοντας πως «έκλαιγα κρυφά γιατί έπρεπε να κρύψω κάτι που ντρεπόμουν για αυτό» και συνέχισε εν μέσω χειροκροτημάτων από πολλούς από τους παριστάμενους στην Ολομέλεια βουλευτές αναφέροντας πως «έγινα ένα εσωστρεφές και μελαγχολικό παιδί που έγραφε ποιήματα».
«Μεγάλωσα όμως και έκανα σπουδαίους συντρόφους που μαζί με τα αδέρφια μου είναι πλέον η ακριβή μου οικογένεια. Αυτά τα κρυφά μου δάκρυα με οδηγούν στα 68 μου να αγωνίζομαι για να μην κλάψουν άλλα παιδιά. Επιτέλους είμαστε όλοι άνθρωποι», τόνισε.
Ο Σπύρος Μπιμπίλας παρακίνησε τους βουλευτές που διαφωνούν με το νομοσχέδιο να το υπερψηφίσουν, για να μην υπάρχουν παιδιά με κρυφά δάκρυα, όπως είχε εκείνος ως παιδί όταν κρυβόταν και φοβόταν για τη σεξουαλική του ταυτότητα.
«Φανταστείτε τι περνούσαν τα παιδιά της επαρχίας και πως πολλά από αυτά μπορεί να ήρθαν στην Αθήνα και να κατέληξαν στους δρόμους και στη Συγγρού. Αύριο μπορεί και τα δικά σας παιδιά να χύνουν κρυφά δάκρυα. Αγωνίζομαι ώστε κανένα παιδί να μη ξαναχύσει κρυφά δάκρυα», τόνισε.
