Στο περιθώριο του 4ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Αξιοποίησης των βιομηχανικών παραπροϊόντων στη δόμηση, η κ. Παπαγιάννη υπενθύμισε ότι στην Ελλάδα παράγονται τρεις κατηγορίες παραπροϊόντων σε μεγάλες ποσότητες που είναι: η ιπτάμενη τέφρα, με την ετήσια παραγωγή στη χώρα μας να ξεπερνά τους 10 εκατ. τόνους (Πτολεμαΐδα και Αθήνα), σκωρίες των υψικαμίνων της παραγωγής χάλυβα, που είναι μικρότερες σε όγκο αλλά παραμένουν μια μεγάλη ποσότητα που αποτίθεται στο έδαφος και η ερυθρά ιλής, που βγαίνει από το αλουμίνιο.
Όπως εξήγησε η κ. Παπαγιάννη, σήμερα το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτά τα βιομηχανικά παραπροϊόντα αποτίθενται στο έδαφος, που σημαίνει ότι έτσι και αλλιώς επειδή το βιομηχανικό προϊόν έχει περάσει από μια διαδικασία τεχνική είναι εμπλουτισμένο με διάφορα μέταλλα και άλλες ρυπογόνες ουσίες, με αποτέλεσμα να ρυπαίνεται το περιβάλλον.
Υπογραμμίζοντας ότι στην Αμερική στο 40% των βιομηχανικών παραπροϊόντων αξιοποιούνται στη δόμηση, η κ. Παπαγιάννη επισήμανε ότι το αντίστοιχο ποσοστό στην Ελλάδα δεν φθάνει καν το 1%, "παρά το γεγονός μάλιστα ότι οι Έλληνες ερευνητές έχουν πρωτοπορήσει έναντι των ξένων συναδέλφων τους".
Στο πλαίσιο αυτό, επανέλαβε την ανάγκη να ενισχυθεί η σχέση ερευνητών, Πολιτείας και όλων των άλλων εμπλεκόμενων φορέων και τόνισε ότι "προσπαθούμε να περάσουμε την έρευνα που έχουμε κάνει για περισσότερα από 30 χρόνια στην πράξη".
Μεταξύ άλλων επισήμανε ότι τέφρα μπορεί να χρησιμοποιείται για κατασκευή δρόμων, σταθεροποίηση εδαφών και άλλων προκατασκευασμένων προϊόντων και τόνισε ότι "μόνο με την αξιοποίηση των παραπροϊόντων αυτών που πετάμε στο έδαφος κερδίζουμε σε χρόνο και κεφάλαια, ενώ την ίδια στιγμή πράττουμε το καλύτερο για το περιβάλλον που βρίσκεται σε κίνδυνο".
Στο πλαίσιο αυτό, κάλεσε την Πολιτεία να λάβει πρωτοβουλία για τη σύσταση κανονιστικών πλαισίων και τεχνικών προδιαγραφών που θα επιτρέψει την ορθή χρήση των βιομηχανικών παραπροϊόντων που έχουμε στη χώρα μας, ενώ υπογράμμισε ότι η παροχή κινήτρων θα δώσει ώθηση στη στροφή που οι ερευνητές έχουν αποδείξει ότι μπορεί να γίνει, αλλά "ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα στην πράξη".
