Τυπικά, όπως εξήγησε ο κ. Τσιρώνης, οι περισσότερες λίμνες και τα φράγματα ανήκουν στη ΔΕΗ, ωστόσο, όπως επεσήμανε, πέραν από το κόστος κατασκευής του φράγματος, στο κεφάλαιο της λίμνης θα πρέπει να προστεθούν και δεδομένα που δεν αποτυπώνονται σε κανέναν ισολογισμό, όπως:
Οι απαλλοτριωμένες περιοχές, που εκχωρήθηκαν στη ΔΕΗ από το δημόσιο, οι δημόσιες εκτάσεις (δάση, ρέματα, δημόσια κτήματα, κλπ), που πάλι περιήλθαν στη ΔΕΗ αυτομάτως κατά τον πλημμυρισμό, το κοινό αγαθό «νερό», που εναποθηκεύτηκε στη λίμνη, αλλά και τα αποθετικά οφέλη από την αντιπλημμυρική προστασία, με τη ΔΕΗ ως δημόσια επιχείρηση, να χάνει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ κάθε φορά που ένα φράγμα χρησιμοποιείται, για να προστατεύσει από ακραία καιρικά φαινόμενα.
«Δεν πρέπει να ξεχνάμε», επεσήμανε ο αναπληρωτής υπουργός «ότι ένα μεγάλο φράγμα είναι έργο με σύνθετες και μακροχρόνιες επιπτώσεις, οπότε οι πολίτες πρέπει να γίνουν κοινωνοί σύνθετων αναλύσεων για τα ευεργετήματα και τα τυχόν προβλήματα».
