Το νομοσχέδιο το οποίο προτείνει να δοθεί σε ενήλικες που βρίσκονται σε τελικό στάδιο ασθένειας (προθανάτια φάσης ζωής) το δικαίωμα επιλογής να βάλουν τέρμα στη ζωή τους, εισήχθη από την βουλευτή των Εργατικών Kim Leadbeater. Προς το παρόν, οι νόμοι που ισχύουν στο Ηνωμένο Βασίλειο εμποδίζουν τους ασθενείς να ζητούν ιατρική βοήθεια για να πεθάνουν.
Σύμφωνα με το προτεινόμενο νομοσχέδιο, όποιος επιθυμεί να βάλει τέλος στη ζωή του θα πρέπει να είναι άνω των 18 ετών και να ζει στην Αγγλία και την Ουαλία, να έχει τη διανοητική ικανότητα να κάνει την επιλογή εκφράζοντας σταθερά μια σαφή επιθυμία, χωρίς καταναγκασμό ή πίεση, να μην του απομένει χρόνος ζωής περισσότερο από 6 μήνες, και να δηλώσει υπογεγραμμένη την επιθυμία του να πεθάνει σε δυο διαφορετικούς γιατρούς ξεχωριστά, με τουλάχιστον επτά ημέρες διαφορά μεταξύ τους.
Σύμφωνα με το προτεινόμενο νομοσχέδιο, ένας δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου θα πρέπει να αποφαίνεται κάθε φορά που ένα άτομο υποβάλλει αίτημα να τερματίσει τη ζωή του και στη συνέχεια, ο ασθενής θα πρέπει να περιμένει 14 ημέρες μετά την απόφαση για να το ξανασκεφτεί. Στη συνέχεια ένας γιατρός θα ετοιμάζει την ουσία που θα χρησιμοποιηθεί για να τερματίσει τη ζωή του ασθενούς, αλλά το άτομο θα τη λαμβάνει μόνο του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το νομοσχέδιο ορίζει έναν συντονιστή ιατρό, πιστοποιημένο με «εκπαίδευση, προσόντα και εμπειρία» σε επίπεδο καθορισμένο από τον γραμματέα του Υπουργείου Υγείας και δεν αναφέρει ποιο φάρμακο θα χρησιμοποιηθεί.
Σύμφωνα με το BBC News, σε αυτή την ιστορική ψηφοφορία 330 βουλευτές ψήφισαν υπέρ της υποβοηθούμενης ευθανασίας και 275 κατά. Ακολούθησαν πέντε ώρες έντονης συζήτησης. Στους βουλευτές δόθηκε το δικαίωμα ελεύθερη ψήφου για το θέμα, πράγμα που σήμαινε ότι μπορούσαν να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις χωρίς να ακολουθήσουν τις κομματικές οδηγίες.
Ο πρωθυπουργός Sir Keir Starmer ήταν μεταξύ εκείνων που ψήφισαν υπέρ του νομοσχεδίου, όπως και η υπουργός Οικονομικών Rachel Reeves. Ωστόσο, η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Angela Rayner, ο υπουργός Εξωτερικών David Lammy, ο υπουργός Υγείας Wes Streeting και η υπουργός Δικαιοσύνης Shabana Mahmood ψήφισαν όλοι κατά.
Μεταξύ των Συντηρητικών, ο Rishi Sunak και ο Oliver Dowden, ο πρώην πρωθυπουργός και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης υποστήριξαν τους υποβοηθούμενους θανάτους, ενώ η Κέμι Μπάντενοχ, η νέα επικεφαλής των Συντηρητικών τους καταψήφισε.
Αξίζει να σημειωθεί πως το ίδιο θέμα είχε απασχολήσει τελευταία φορά το Βρετανικό κοινοβούλιο το 2015, όπου είχαν απορριφθεί διαφορετικές προτάσεις με 330 ψήφους υπέρ και 118 κατά.
Υπάρχουν ακόμη πολλοί μήνες κοινοβουλευτικής δραστηριότητας μπροστά, αλλά το νομοσχέδιο προχωρά τώρα με την υποστήριξη της Βουλής των Κοινοτήτων. Ίσως χρειαστεί μια περίοδος έως και δύο ετών πριν από την εφαρμογή οποιουδήποτε νέου νόμου, επειδή «είναι πιο σημαντικό να γίνει σωστά παρά να γίνει γρήγορα». Είναι επίσης πιθανό το νομοσχέδιο να καταπέσει και να μην γίνει ποτέ νόμος.
Οι επικριτές του νομοσχεδίου ισχυρίζονται ότι οι ασθενείς πιθανότατα θα μπορούσαν να πιεστούν να τερματίσουν τη ζωή τους και αντ’ αυτού ζητούν βελτιώσεις στην παρηγορητική φροντίδα. Η παραολυμπιονίκης βαρόνη Grey-Thompson επικρίνει διαχρονικά τη νομιμοποίηση του υποβοηθούμενου θανάτου. Η ηθοποιός και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία Λιζ Καρ, που γύρισε το ντοκιμαντέρ του BBC «One Better Off Dead», επίσης αντιτίθεται στο νομοσχέδιο. «Μερικοί από εμάς έχουν ρεαλιστικούς φόβους με βάση την εμπειρία μας και με το τι έχει συμβεί σε άλλες χώρες όπου είναι νόμιμο», ανάρτησε στο X. ο Δρ Γκόρντον Μακντόναλντ, από την ομάδα εκστρατείας Care Not Killing. «Ο πιο ασφαλής νόμος είναι αυτός που έχουμε αυτή τη στιγμή. Αυτό το νομοσχέδιο επισπεύδεται με απρεπή βιασύνη και αγνοεί τα βαθιά ριζωμένα προβλήματα στο κατεστραμμένο και αποσπασματικό σύστημα παρηγορητικής φροντίδας του Ηνωμένου Βασιλείου», έγραψε.
Η Kim Leadbeater που πρότεινε το νομοσχέδιο, είπε ότι ο νόμος πρέπει να αλλάξει επειδή μερικοί άνθρωποι, όσο καλή και αν είναι η θεραπεία στο τέλος της ζωής τους ή η παρηγορητική φροντίδα τους, «έχουν έναν φρικτό και οδυνηρό θάνατο» και πρόσθεσε ότι το προτεινόμενο νομοσχέδιο περιλαμβάνει «τις πιο αυστηρές διασφαλίσεις από οπουδήποτε στον κόσμο». Ο καρκινοπαθής Nathaniel Dye που συνεργάστηκε με την κυρία Leadbeater λέει ότι το νομοσχέδιο θα επέτρεπε στους ανθρώπους έναν θάνατο «όσο το δυνατόν πιο ευγενικό και συμπονετικό».
Η ομάδα της εκστρατείας “Dignity in Dying” είπε στο BBC News ότι το νομοσχέδιο παρέχει τις «πιο λεπτομερείς, ισχυρές προτάσεις» για ένα θέμα που «το Westminster δεν εξέτασε ποτέ». Σύμφωνα με τη διευθύνουσα σύμβουλο Sarah Wootton, το γεγονός ότι κάθε χρόνο «έως και 650 ασθενείς τελικού σταδίου τερματίζουν τη ζωή τους, συχνά με μοναχικούς και τραυματικούς τρόπους», δείχνει ότι το status quo δεν λειτουργεί.
Μια από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του νομοσχεδίου είναι η δημοσιογράφος Esther Rantzen, η οποία υποφέρει από καρκίνο του πνεύμονα στο τέταρτο στάδιο. «Το μόνο που ζητάω είναι να μας δοθεί η αξιοπρέπεια της επιλογής», είπε στο BBC News. «Αν αποφασίσω ότι δεν αξίζει πλέον να ζω, να μπορώ να ζητήσω βοήθεια για να πεθάνω».
Ωστόσο, τόσο ο Βρετανικός Ιατρικός Σύλλογος, όσο και το Βασιλικό Κολλέγιο Νοσηλευτικής είναι ουδέτεροι για το θέμα.
Σύμφωνα με τη «Dignity in Dying» περισσότερα από 200 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν νόμιμη πρόσβαση σε υποβοηθούμενους θανάτους. Η Ελβετία έχει επιτρέψει την υποβοηθούμενη αυτοκτονία από το 1942. Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι επίσης νόμιμη και στην Αυστρία. Έντεκα πολιτείες στις ΗΠΑ επιτρέπουν τον «θάνατο με τη βοήθεια γιατρού», δηλαδή επιτρέπουν στους γιατρούς να συνταγογραφούν θανατηφόρα φάρμακα για αυτοχορήγηση.
Η υποβοηθούμενη ευθανασία είναι νόμιμη και στον Καναδά όπου ονομάζεται ιατρική βοήθεια στον θάνατο και μπορεί να παρασχεθεί από γιατρό ή νοσηλευτή, είτε απευθείας είτε μέσω της συνταγογράφησης φαρμάκων για αυτοχορήγηση.
Είναι επίσης νόμιμη στην Ισπανία και την Κολομβία , οι οποίες επιτρέπουν επίσης και την υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Ο υποβοηθούμενος θάνατος είναι νόμιμος και σε ορισμένες περιοχές της Αυστραλίας, αλλά ο νόμος διαφέρει σε κάθε πολιτεία, όπως και στη Νέα Ζηλανδία, όπου ο νόμος επιτρέπει σε ενήλικες ασθενείς στους τελευταίους μήνες της ζωής τους να ζητήσουν βοήθεια από έναν επαγγελματία ιατρό.
Αξίζει να σημειωθεί πως σε τρείς ευρωπαϊκές χώρες ισχύει νόμος που επιτρέπει σε άτομα, που αν και δεν βρίσκονται σε τελευταίο στάδιο αρρώστιας, να λαμβάνουν βοήθεια για να πεθάνουν. Αυτές είναι η Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο. Ένα αντίστοιχο ξεχωριστό νομοσχέδιο για τον υποβοηθούμενο θάνατο βρίσκεται τώρα υπό συζήτηση και στη Σκωτία.
Πηγή: BBC News
