Στην πολιτική όπως και το ποδόσφαιρο το timing μπορεί να αλλάξει τελείως τον χαρακτήρα μιας κίνησης. Η μεταγραφή ενός παίχτη στο μεσουράνημα της καριέρας του θα δώσει το έναυσμα στους οπαδούς της ομάδας να πάνε στο αεροδρόμιο για να τον υποδεχτούν πανηγυρικά. Αν όμως έχουν παρέλθει οι μεγάλες δόξες του ποδοσφαιριστή, η μεταγραφή όχι μόνο δεν προκαλεί εντύπωση, αλλά μπορεί να λειτουργήσει και αρνητικά, εκλαμβανόμενη ως αδυναμία της ομάδας να αγοράσει παίχτες πρώτης διαλογής. Η προσχώρηση του Ανδρέα Λοβέρδου στη Νέα Δημοκρατία η οποία ανακοινώθηκε επισήμως σήμερα, με ποδοσφαιρικούς όρους δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μεταγραφή αεροδρομίου.
Οι δηλώσεις
Η ένταξη του Λοβέρδου στη ΝΔ επισημοποιήθηκε στη συνάντησή που είχε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου. Καλωσορίζοντας στη ΝΔ τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ, ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι «η παράταξή μας έχει αποδείξει ότι κρατά ανοιχτές τις πόρτες της σε κάθε δύναμη που πιστεύει στην ισχυρή, σύγχρονη, δημοκρατική και ευρωπαϊκή Ελλάδα. Μακριά από ταμπέλες και δόγματα, λοιπόν, ενώνουμε τις προσπάθειές μας για μια καλύτερη ζωή των πολιτών και ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα. Ιδίως σε μία διεθνή συγκυρία αβεβαιότητας που επιβάλλει ενότητα, συνεργασία και εσωτερική πολιτική σταθερότητα». Από την πλευρά του, ο Ανδρέας Λοβέρδος δήλωσε: «Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία, πατριωτικά, μεταρρυθμιστικά, φιλελεύθερα».
Οι 4 στόχοι Μητσοτάκη
Με τη μεταγραφή Λοβέρδου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να πετύχει τρεις στόχους:
- Να δώσει μια θετική είδηση για το κυβερνητικό στρατόπεδο, δημιουργώντας την αίσθηση της κινητικότητας γύρω από την ΝΔ.
- Να στείλει μήνυμα αμφίπλευρης διεύρυνσης της ΝΔ, σε μια στιγμή που ασκείται κριτική ότι το κυβερνών κόμμα ότι έχει γείρει υπερβολικά προς τα δεξιά.
- Να στήσει μια γέφυρα προς τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ με ένα ιστορικό στέλεχος της Χαριλάου Τρικούπη, το οποίο μάλιστα είχε διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος το 2021.
- Να ενισχύει το αφήγημα του Μαξίμου ότι απαιτείται κυβερνητική συνέχεια και συσπείρωση στη ΝΔ για να αντιμετωπίσει η χώρα επιτυχώς τις προκλήσεις ενός αποσταθεροποιημένου γεωπολιτικού περιβάλλοντος.
Τι μπορεί να πετύχει ο Λοβέρδος;
Το ερώτημα όμως είναι σε τι βαθμό μπορεί ο Ανδρέας Λοβέρδος να συμβάλει στην επίτευξη των στόχων του πρωθυπουργού.
Πρώτα απ’ όλα, μπορεί ο Λοβέρδος να είναι ένας πολιτικός μεγάλης αναγνωρισιμότητας με μακρά πορεία στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά οι κάλπες δεν απέδειξαν ότι διαθέτει ακόμα μεγάλη απήχηση στους πολίτες. Στις ευρωεκλογές το κόμμα του (Δημοκράτες) πήρε μόλις 1,54% και 57.565 ψήφους, ενώ η ΝΔ είχε χάσει 11 μονάδες και η αποχή είχε εκτοξευτεί. Ο αντίλογος εδώ είναι ότι σε μια δύσκολη εκλογική μάχη, λίγες ψήφοι μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Δεύτερον, εδώ και αρκετά χρόνια ο Λοβέρδος είναι ταυτισμένος με τη ΝΔ. Η Αγγελική Σπανού θυμίζει ότι ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ έχει στηρίξει αναφανδόν την κυβέρνηση σε όλα τα μεγάλα ζητήματα, ακόμα και στα Τέμπη. Επομένως, η τυπική προσχώρησή του στη ΝΔ δεν συνιστά σημαίνουσα αλλαγή.
Τρίτον, ο Λοβέρδος δεν φαίνεται να κάνει πια σοβαρό γκελ στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ. Μετά την ανάληψη της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης λόγω της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται συσπειρωμένο γύρω από τον Νίκο Ανδρουλάκη. Μάλιστα, στη Χαριλάου Τρικούπη αξιολογείται θετικά η παρουσία Ανδρουλάκη στη ΔΕΘ, οπότε περιορίζεται περαιτέρω το πεδίο για τις όποιες παρεμβάσεις Λοβέρδου -πόσο μάλλον που αυτός έχει πλέον αυτομολήσει στη Δεξιά. Ωστόσο, μπορεί η κριτική Λοβέρδου να λειτουργήσει ανασταλτικά σε ενδεχόμενες αριστερόστροφες κινήσεις του Ανδρουλάκη.
Ζημιά από τα δεξιά;
Αν και τα οφέλη από την προσχώρηση Λοβέρδου στη ΝΔ δεν είναι μεγάλα, ενδέχεται η μεταγραφή του να προκαλέσει φθορά στην κυβέρνηση από τα δεξιά. Ένα τμήμα της παραδοσιακής Δεξιάς εκφράζει σταθερά την αντίθεσή της στη συμμετοχή στο κυβερνητικό σχήμα μεγάλου αριθμού στελεχών που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει πει ότι «παραγγέλνεις ΝΔ και σου έρχεται στο «πιάτο» Ποτάμι, σημιτικό ΠΑΣΟΚ και… ολίγη από ΝΔ». Τώρα η ΝΔ «πρασινίζει» ακόμα περισσότερο ή αυτό τουλάχιστον μπορεί να ισχυριστούν όσοι κάνουν από τα δεξιά κριτική στον πρωθυπουργό. Ιδιαίτερα σε μια συγκυρία όπου τα στελέχη της κυβέρνησης πλειοδοτούν σε τραμπισμό, ενδεχομένως η κριτική περί… «πρασινίσματος» να βρει ευήκοον ους στους ψηφοφόρους της σκληρής Δεξιάς.






























