Χιλιάδες εργαζόμενοι σε κάθε κλάδο αυτές τις ημέρες δίνουν μάχη για την επιτυχία της πανεργατικής απεργίας στις 28 του Φλεβάρη . Μια απεργία που σηματοδοτεί τη συνέχεια του αγώνα που έδωσαν χιλιάδες λαού πριν ένα χρόνο, όπου έλαβε χώρα το τραγικό προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, βάζοντας στην καρδιά των συνθημάτων σε κάθε γωνιά της χώρας μας. - ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ! ΤΗΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΜΑΣ. ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ. ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΠΟΔΟΘΟΥΝ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 57 ΝΕΚΡΟΥΣ:
Οι εργαζόμενοι με όπλο τον συλλογικό αγώνα, τα σωματεία τους, διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας,, για να μην ζουν σαν σύγχρονοι σκλάβοι. Ξεχωριστή σημασία σε αυτόν τον αγώνα έχει η οργάνωση μέσα στους χώρους δουλειάς,
Αυτό διδάσκει η εμπειρία από τους πολύ ελπιδοφόρους αγώνες που δίνονται στα εργοστάσια μετάλλου με την υπογραφή συμβάσεων με αυξήσεις, στην ΔΕΛΤΑ και αλλού.
Κίνητρο μάχης για κάθε εργαζόμενο αποτελεί η άμεση αύξηση των μισθών, η Υγεία και Ασφάλεια στην εργασία που σήμερα ακροβατεί πάνω στις ευέλικτες μορφές. Τα τελευταία χρόνια όλες οι κυβερνήσεις, έκαναν σοβαρές αντιδραστικές ενέργειες στο εργασιακό περιβάλλον σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ οι οποίες αυξάνουν την επικινδυνότητα, οδηγούν σε μεγαλύτερο αριθμό εργατικών ατυχημάτων, έχουν ως αποτέλεσμα την ανεπανόρθωτη πρόωρη φθορά της υγείας των εργαζομένων . Οι ελαστικές σχέσεις και τα μη σταθερά ωράρια εργασίας που προβλέπουν οι ατομικές συμβάσεις καθιστούν προβληματική τη δυνατότητα ουσιαστικής εκτίμησης του επαγγελματικού κινδύνου . Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι τα υφιστάμενα όρια έκθεσης των βλαπτικών παραγόντων του εργασιακού περιβάλλοντος βασίζονται σε 8ωρη έκθεση.
Ο νέος πρόσφατος νόμος έγκλημα που ενσωματώνει την Οδηγία 2019/1152 της Ευρωπαϊκής Ένωσης για «ρύθμιση» της ευελιξίας στην εργασία θα οδηγήσει σε νέες οδυνηρές καταστάσεις! Κράτος και εργοδότες πετάνε στάχτη στα μάτια των εργαζομένων κύρια των γυναικών που χρόνια αποτελούν το δούρειο ίππο για κάθε ευέλικτη μορφή εργασίας, παρουσιάζοντας ως πρόοδο αλλά και ‘δικαίωμα’ και ‘ατομική επιλογή’ την πολλαπλή απασχόληση , τη δουλειά μέχρι και 16 ώρες την ημέρα, με συμβάσεις εργασίας μηδενικών ωρών (zero hour contract) και μάλιστα κατά παραγγελία των εργοδοτών (on demand contract), που στόχο έχουν να ξεμπερδεύουν με τον σταθερό και ημερήσιο χρόνο εργασίας πάνω στον οποίον θεμελιώθηκαν μια σειρά δικαιώματα των εργαζομένων, οι μισθοί, η ασφάλιση, οι συντάξεις, τα επιδόματα ανεργίας κ.α.
Η πείρα των εργαζόμενων από την είδη εφαρμογή σχέσεων εργασίας με ευέλικτη απασχόληση αποτυπώνει την πραγματικότητα.
Τα ευέλικτα ωράρια και η υπερωριακή απασχόληση έχουν ως αποτέλεσμα την μείωση μισθών και ταυτόχρονα την αύξηση της κόπωσης, στην αύξηση των κινδύνων πρόκλησης εργατικών ατυχημάτων.
Η σημερινή εργασιακή πραγματικότητα , οι κατάργηση των ΣΣΕ , χαρακτηρίζεται από ωράρια χωρίς κανέναν κανόνα, λόγω της «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας και της ελαστικής εργασίας γενικότερα. Οι αλλαγές από κλάδο σε κλάδο (π.χ. ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, εργαζόμενοι εργολάβων, με ατομικές συμβάσεις εργασίας, με συμβάσεις μηδενικών ωρών) καθιστούν ανεφάρμοστη στην πράξη την πρόβλεψη για εκτίμηση της έκθεσής τους σε βλαπτικούς παράγοντες.
Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης οδηγούν σε μειώσεις προσωπικού και αύξηση της έντασης της εργασίας.
Σε μια εποχή που η επιστήμη και η τεχνολογία κάνει θαύματα, που η ζωή και η εργασία μπορεί να εξελίσσονται με καλύτερους όρους από ότι στο παρελθόν, με μείωση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, καθημερινά εργαζόμενοι άντρες και γυναίκες τσακίζονται και πεθαίνουν στη δουλειά. Τα σωματεία σε κάθε κλάδο μετράνε νεκρούς σε τακτικά διαστήματα.
Δεν αποτελεί επιλογή κανενός εργαζομένου να δουλεύει σε δυο και τρεις εργοδότες για να συμπληρώσει τον άθλιο μισθό που παίρνει και να τα φέρει βόλτα μπροστά στις αυξημένες ανάγκες που έχει ο ίδιος και η οικογένεια του σε συνθήκες τεράστιας ακριβείας! Σήμερα στο επίκεντρο πρέπει να μπει ο αγώνας για την προστασία του εισοδήματος . Απαιτείται με οργανωμένη δράση να πάει κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, που μοναδικό γνώμονα έχει το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων.
Σ’ αυτό το στόχο και προοπτική τα συνδικάτα πρωτοστατούμε στον αγώνα ενάντια στην κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία και τις δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι πρέπει να πετάξουμε στα σκουπίδια τη λογική του εφικτού για τους εργοδότες που μας οδηγεί στη συναίνεση και στη μείωση των απαιτήσεων, στην ανοχή των μέτρων που υπονομεύουν την υγεία και ασφάλεια μας στους τόπους δουλειάς, που τσακίζουν το εισόδημα μας , που μας ισοπεδώνουν σωματικά και ψυχικά, που μας στερούν σύγχρονες ανάγκες μας.
Η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας αποτελεί όπλο για τη διεκδίκηση καλύτερων όρων δουλειάς και ζωής συνολικά για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Γι' αυτό συγκεντρώνουν τα πυρά της επίθεσης των εργοδοτών και του κράτους τους. Για τον ίδιο λόγο η προσπάθεια να υπογραφούν ΣΣΕ πρέπει να συναντήσει την αποφασιστική αγωνιστική δράση των εργαζομένων σε κάθε χώρο δουλειάς. ΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ- ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!
(Ο Γιώργος Στεφανάκης είναι Πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων Ν. Αττικής, Μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ)
