Πρέσβυς καλής θέλησης της Unesco, έχοντας εμφανισθεί στις λαμπρότερες αίθουσες συναυλιών μαζί με τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου, αυτός ο Ισραηλινός που ζούσε στην Γαλλία κατείχε μία ξεχωριστή θέση στον κόσμο της κλασικής μουσικής.
Ο βιολονίστας Γκοτιέ Καπυσόν έκανε λόγο για τον θάνατο «ενός άστρου για όλους τους βιολονίστες», «του τελευταίου Τσάρου του βιολιού που διέσχισε τον 20ό αιώνα».
Ηταν ο πρώτος ισραηλινός καλλιτέχνης που εμφανίσθηκε στην Ρωσία (1955) και υπήρξε ιδρυτής σειράς φεστιβάλ (Βανς, Μαντόν, Σεντ-Αντρέ-ντε-Κιουμπζάκ κ.λπ) και ένθερμος υποστηρικτής της ειρηνευτικής διαδικασίας ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους.
Λευκά μαλλιά και διαπεραστικά μάτια, χαρισματική προσωπικότητα, έντονη, ιδιότροπη και ναρκισσιστική, αγαπούσε να παίζει για το ευρύ κοινό, συνήθως ακίνητος και με τα μάτια κλειστά, με το εμβληματικό βιολί του, ένα Stradivarius του 1713.
