Η κ. Τσατάνη ζητούσε με την εν λόγω αίτηση να ακυρωθεί η πειθαρχική ποινή της στέρησης μισθού των 60 ημερών, που της είχε επιβάλει το δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου για τους χειρισμούς της στην υπόθεση του επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου, που έχει φύγει απο τη ζωή.
Η εισαγγελική λειτουργός στην αίτηση ακύρωσης, υποστήριζε ότι έχει παραβιαστεί η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και η Ελληνική νομοθεσία.
Το Γ΄ Τμήμα του ΣτΕ, απέρριψε ως απαράδεκτη την αίτηση ακύρωσης της εισαγγελικής λειτουργού, κρίνοντας ότι είναι αναρμόδιο για τέτοιο θέμα, «δείχνοντας» προς την κατεύθυνση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που εδρεύει στο Λουξεμβούργο.
Ειδικότερα, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο με την υπ’ αριθμόν 1893/2023 απόφασή του, έκρινε ότι τα πειθαρχικά συμβούλια αποτελούν «δικαστήρια» κατά την έννοια των άρθρων 6 ΕΣΔΑ, 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. και 14 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ΔΣΑΠΔ), ενώ κατά τα άρθρα 91 § 4 του Συντάγματος και 105 § 6 του νόμου 1756/1988 οι αποφάσεις τους δεν υπόκεινται σε αίτηση ακυρώσεως» ενώπιον του ΣτΕ.
Το ιστορικό της υπόθεσης
Η Γεωργία Τσατάνη τιμωρήθηκε πειθαρχικά επειδή αφαίρεσε τη δικογραφία του εκλιπόντος επιχειρηματία Βγενόπουλου από τους εισαγγελείς διαφθοράς και την αρχειοθέτησε. Το πειθαρχικό όργανο, απέδωσε στην πρώην εισαγγελέα, βαριά αμέλεια, παράπτωμα που ισοδυναμεί «με τέλεση ασυμβίβαστων, προς το αξίωμά της πράξεων, που θίγουν το κύρος της και το κύρος της Δικαιοσύνης».
