Το πιο σκληρό πόκερ γύρω από την Προεδρολογία παίζεται από τώρα μέχρι τις 16 Ιανουαρίου, πιθανότερη ημερομηνία που θα μάθουμε ποιον προτείνει ο πρωθυπουργός να είναι επόμενος Πρόεδρος Δημοκρατίας.
Ο πρωθυπουργός είναι βέβαιον ότι αναζητά- κατά προτεραιότητα- έναν υποψήφιο ευρείας αποδοχής που θα προέρχεται από την κεντροαριστερά και δεν θα σκοντάφτει στην Κ.Ο της Ν.Δ.
Το ζήτημα είναι τι θα πράξει αν δεν τον βρει…
Έχει ή ...δεν έχει αποφασίσει
Στο Μαξίμου τα στόματα είναι ερμητικά κλειστά για το φλέγον ζήτημα. ..Πολύ περισσότερο αυτών που μπορεί να γνωρίζουν.
Παρ΄όλα αυτά δημιουργείται η αίσθηση ότι έστω και τώρα το Μαξίμου προσπαθεί να πιάσει τον σφυγμό των κομμάτων και της κοινωνίας ρίχνοντας όλα τα σενάρια στο τραπέζι…
Κάποιοι συνομιλητές του πρωθυπουργού πιστεύουν ότι ο Κ. Μητσοτάκης έχει λάβει τις αποφάσεις του και κάποιοι άλλοι ότι ακόμη το …ζυγίζει.
Κάποιοι αφήνουν να φανεί ότι η ζυγαριά γέρνει σε μία κεντροδεξιά υποψηφιότητα κάποιοι άλλοι ότι γέρνει σε μία κεντροαριστερή υποψηφιότητα και όσοι ξέρουν καλύτερα αφήνουν ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα..
Απομακρύνεται η επιλογή Σακελλαροπούλου
Το μόνο που φαίνεται να ξεκαθαρίζει στο μυαλό όσων παροικούν την Ιερουσαλήμ είναι ότι απομακρύνεται από το τραπέζι μία δεύτερη υποψηφιότητα της Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Η «παγίδα» που βλέπουν είναι να μην ψηφιστεί ούτε από το ΠΑΣΟΚ ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε από μεγάλη μερίδα βουλευτών της Ν.Δ. αφήνοντας εκτεθειμένη την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.
SAFE κεντροδεξιά επιλογή
Όσοι υποστηρίζουν ότι ο πρωθυπουργός θα σταθμίσει πρωτίστως την εσωκομματική ηρεμία και δευτερευόντως την διείσδυση στο κέντρο, κλείνουν σε μία safe υποψηφιότητα όπως αυτή του Προέδρου της βουλής Κώστα Τασούλα.
Πίσω από την πρόσφατη «πολεμική» της Αφροδίτης Λατινοπούλου που επιτέθηκε άγρια στην κυβέρνηση επειδή δεν βρήκε να πει κάτι μεμπτό για τον Κώστα Σημίτη (τον άλλοτε «αρχιερέα της διαπλοκής» κατά τη Ν.Δ.), κάποιοι κυβερνητικοί βλέπουν τον κίνδυνο περαιτέρω ξηλώματος του δεξιού πουλόβερ …
Ο θάνατος του Κ. Σημίτη έφερε στην επιφάνεια ένα παλιό εσωκομματικό τραύμα από την εποχή που η Ν.Δ του Κ. Καραμανλή έριχνε βελάκια στην κυβέρνηση Σημίτη κατηγορώντας την για διαπλοκή (Μαντέλης, Παπαντωνίου, Τσοχατζόπουλος, Τσουκάτος) , για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου , για την αγοραστική κρίση- που όπως έλεγαν -προκάλεσε η χωρίς προετοιμασία είοδος της Ελλάδας στην ΟΝΕ, για «γκριζάρισμα» του Αιγαίου και άλλα πολλά..
Με δεδομένο ότι ο Κ. Μητσοτάκης διατηρούσε πολύ καλύτερη σχέση με τον Κ. Σημίτη από ότι με τους προκατόχους του στη Ν.Δ. και ότι το μισό υπουργικό συμβούλιο αποτελείται από εκσυγχρονιστές, ο κίνδυνος νέας εσωκομματικής ρήξης από μία κεντροαριστερή υποψηφιότητα φαντάζει για κάποιους περισσότερο από ορατός..
«Θέλουμε νέες αναταραχές ή ηρεμία;» αναρωτιούνται όσοι πιστεύουν ότι ο πρωθυπουργός θα ασπαστεί το δόγμα της safe κεντροδεξιάς επιλογής «διαβάζοντας» τα σημάδια των καιρών.. Στα σημάδια των καιρών εντάσσεται η διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα στη Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη και τη Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά και του Κ. Καραμανλή με τα λοιπά δεξιά κόμματα να κάνουν «ταμείο» εισροών ολοένα και περισσότερων δυσαρεστημένων ψηφοφόρων της Ν.Δ.
Κεντροαριστερός με ευρεία αποδοχή «180» ψήφων
Παραδόξως πως υπάρχουν συνομιλητές του πρωθυπουργού που προέρχονται από την καθαρόαιμη δεξιά και τώρα υποστηρίζουν ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν πρέπει να κάνει πίσω από το «κεντρώο στίγμα».
Βλέπουν μάλιστα με καλό μάτι μία υποψηφιότητα σαν αυτή του Ευάγγελου Βενιζέλου που μπορεί άνετα μνα εξασφαλίσει μία ευρεία αποδοχή 180 ψήφων.
«Τον ψήφισαν για αντιπρόεδρο στην κυβέρνηση Σαμαρά, έχει κύρος, έχει πραγματικά κεντροαριστερό προφίλ και δεν θα βγάλει την Κ.Ο της Ν.Δ στα ..κάγκελα» εκτιμούν όσοι υποστηρίζουν μία τέτοια υποψηφιότητα.
Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη λογική όσοι από τη Ν.Δ. στο παρελθόν είχαν ανοιχτούς λογαριασμούς με το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ είναι ελάχιστοι και δεν έχουν τη δύναμη να διαιρέσουν περαιτέρω το κόμμα και την κοινωνία.
Χαρακτηρίζουν δε «αστείο» τον κίνδυνο περαιτέρω διαρροών προς δεξιότερα κόμματα με το επιχείρημα ότι οι ψηφοφόροι θα κρίνουν κυρίως την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης τα δε δεξιά κόμματα θα αντιπαρατεθούν σε ευρωπαικό επίπεδο στα ..αλώνια κρίσιμων ζητημάτων όπως το μεταναστευτικό ή η woke ατζέντα και όχι σε παλιού τύπου ιδεολογικές διαιρέσεις.
