Τις τελευταίες ημέρες ο πρωθυπουργός αποστέλλει καθημερινά «μηνύματα» προς την ηγεσία της Βορείου Μακεδονίας (στα Σκόπια, όπως συνηθίζει να λέει ο ίδιος, αρνούμενος υπό το φόβο των ακροδεξιών να αναφέρει την επίσημη ονομασία της γειτονικής χώρας), αποφεύγει όμως κατά το δυνατόν να αναφερθεί σε άλλα μείζονα θέματα που τίθενται από την επικαιρότητα και είναι καυτά!
Μετά την επίσημη αναγνώριση Παλαιστινιακού Κράτους από Νορβηγία, Ισπανία και Ιρλανδία, τι θα πράξει η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Θα αναγνωρίσει ή όχι η Αθήνα Παλαιστινιακό Κράτος; Κάτι που από το 1988 έχουν πράξει 140 από τα 193 κράτη-μέλη του Οργανισμού Αθηνών και στις 28 Μαΐου θα γίνουν 142 καθώς θα προστεθούν επισήμως και η Ισπανία με τη Νορβηγία;
Υπενθυμίζεται ότι η ελληνική Βουλή, με μια ιστορική ομόφωνη απόφασή της στις 22 Δεκεμβρίου του 2015, παρουσία του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του προέδρου της Παλαιστίνης Αχμούτ Αμπάς, κάλεσε την κυβέρνηση να προχωρήσει στην αναγνώριση της Παλαιστίνης.
Συγκεκριμένα ζητούσε από την κυβέρνηση της χώρας «να προωθήσει όλες τις απαραίτητες διαδικασίες, για να αναγνωρίσει Κράτος της Παλαιστίνης και να καταβάλει κάθε διπλωματική προσπάθεια για την άμεση επανέναρξη απευθείας μεταξύ των δύο πλευρών αξιόπιστων ειρηνευτικών διαδικασιών». Υπενθυμίζεται ότι στη χώρα μας λειτουργεί από το 2010 Διπλωματική Αντιπροσωπεία της Παλαιστίνης, με τον επικεφαλής της να επιδίδει τα διαπιστευτήριά του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ την ευθύνη για τις σχέσεις με την Παλαιστίνη και το Πατριαρχείο έχει το Γενικό Προξενείο Ιερουσαλήμ.
Κόμματα της αντιπολίτευσης με πιο πιεστικά το ΚΚΕ και τη Νέα Αριστερά, πιέζουν την κυβέρνηση για αναγνώριση της Παλαιστίνης, με το Μαξίμου να εμφανίζεται έως τώρα πλήρως ταυτισμένο με το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και τον Νετανιάχου, που έχει μπει ευθέως στο στόχαστρο του Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης- Διαβάστε το έξοχο και κατατοπιστικό άρθρο του Αντώνη Τζανακόπουλου. Υπενθυμίζεται, επίσης, ότι τον Μ. Αμπάς είχε προσκαλέσει στην Αθήνα ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, που εν συνεχεία επισκέφτηκε το Ισραήλ.
Ερώτημα, όμως, παραμένει και ποια είναι η στάση της Αθήνας απέναντι στην κίνηση του Προέδρου του Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης για τη δίωξη και του Νετανιάχου ταυτοχρόνως με την Χαμάς για εγκλήματα πολέμου. Η Αθήνα και εδώ αποφεύγει να δημοσιοποιήσει τη θέση της, φοβούμενη προφανώς το πολιτικό κόστος!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
