Μια φαινομενικά ασήμαντη καθημερινή πράξη – το να σπρώχνει κάποιος πίσω την καρέκλα του αφού σηκωθεί – μπορεί να λειτουργήσει ως ένδειξη βαθύτερων στοιχείων του χαρακτήρα του.
Η βασική ιδέα είναι ότι οι μικρές, σχεδόν αυτόματες συνήθειες αποκαλύπτουν πολλά για το πώς ένας άνθρωπος σκέφτεται, πώς σχετίζεται με τους άλλους και πώς λειτουργεί στην καθημερινότητά του.
Σύμφωνα με την ψυχολογία, τέτοιες πράξεις δεν είναι τυχαίες, αλλά συνδέονται με σταθερά χαρακτηριστικά προσωπικότητας.
Πρώτα απ’ όλα, το σπρώξιμο της καρέκλας δείχνει κοινωνική ενσυνειδητότητα: την ικανότητα να λαμβάνει κανείς υπόψη του τους άλλους με ελάχιστο κόστος για τον εαυτό του.
Όσοι το κάνουν, σκέφτονται ασυνείδητα τον επόμενο άνθρωπο που θα χρησιμοποιήσει τον χώρο και ενδιαφέρονται για το πώς οι πράξεις τους επηρεάζουν τους γύρω τους. Αυτή η στάση, όπως δείχνουν έρευνες, τείνει να εμφανίζεται με συνέπεια σε διαφορετικά περιβάλλοντα.
Δεύτερον, η πράξη αυτή σχετίζεται με τον αυτοέλεγχο. Απαιτεί να ανασταλεί η αυθόρμητη παρόρμηση «σηκώνομαι και φεύγω» και να γίνει μια μικρή, συνειδητή ενέργεια.
Η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι που προχωρούν σε τέτοιες μικρές πράξεις αυτοπειθαρχίας συχνά διαθέτουν μεγαλύτερη ικανότητα αυτοελέγχου, η οποία επηρεάζει θετικά πολλούς τομείς της ζωής τους.
Τρίτον, η ψυχολογία συνέδει τη συνήθεια αυτή με την αξιοπιστία και την ευσυνειδησία. Οι άνθρωποι που είναι οργανωμένοι, συνεπείς και υπεύθυνοι στην εργασία και στην καθημερινότητά τους τείνουν να δίνουν σημασία και σε τέτοιες λεπτομέρειες. Για αυτούς, οι μικρές πράξεις δεν είναι ασήμαντες, αλλά αντανάκλαση του χαρακτήρα τους.
Ένα ακόμη στοιχείο είναι ο σεβασμός προς τους κοινόχρηστους χώρους. Όταν κάποιος τακτοποιεί την καρέκλα του, αναγνωρίζει ότι ο χώρος δεν του ανήκει αποκλειστικά και ότι έχει ευθύνη απέναντι στην κοινότητα. Αυτό το χαρακτηριστικό συναντάται συχνά σε ανθρώπους με έντονη αίσθηση συλλογικότητας και συμμετοχής.
Παράλληλα, οι άνθρωποι αυτοί δίνουν σημασία στη λεπτομέρεια. Όσοι παρατηρούν και φροντίζουν τέτοιες μικρές εκκρεμότητες είναι συχνά εκείνοι που αντιλαμβάνονται και άλλες λεπτές αλλά κρίσιμες πτυχές, είτε στη δουλειά είτε στις σχέσεις τους.
Ένα ακόμη στοιχείο που είναι χαρακτηριστικό είναι η προνοητικότητα: το σπρώξιμο της καρέκλας είναι μια μικρή «επένδυση» για το μέλλον - μια κίνηση που κάνει τον χώρο καλύτερο για τον επόμενο ή ακόμη και για τον ίδιο αργότερα. Αυτή η λογική συνδέεται με την ικανότητα μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και υπεύθυνων αποφάσεων.
Η συνήθεια αυτή αντικατοπτρίζει, τέλος, υψηλά προσωπικά πρότυπα και χαμηλότερη παρορμητικότητα.
Οι άνθρωποι αυτοί πράττουν σωστά όχι επειδή τους ελέγχει κάποιος, αλλά επειδή το θεωρούν αυτονόητο. Το συμπέρασμα είναι ότι ο χαρακτήρας δεν φαίνεται μόνο στις μεγάλες, θεαματικές πράξεις, αλλά κυρίως στα μικρά, καθημερινά πράγματα.
Έτσι, μια απλή κίνηση δύο δευτερολέπτων μπορεί να αποτελέσει ένα μικρό «παράθυρο» στον τρόπο με τον οποίο κάποιος αντιμετωπίζει τη ζωή και τους άλλους.
Πηγή: geediting.com
