Το 2024 μπαίνει με τους χειρότερους οιωνούς για μια σύγκρουση που ξεκίνησε πριν από είκοσι τρεις μήνες, έχει στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, έχει προκαλέσει αναταράξεις στην Ευρώπη και όχι μόνο και κανείς δεν μπορεί με αβεβαιότητα να προβλέψει που θα καταλήξει.
Η ρωσική μηχανή επενδύει στην ανθεκτικότητα της και τις επιχειρησιακές της δυνατότητες, προσπαθώντας με το πέρασμα του χρόνου να κάμψει την αντίσταση του Κιέβου και να μπορέσει να κυριαρχήσει στο πεδίο των μαχών, σέρνοντας την ουκρανική πλευρά στο εγγύς μέλλον στο τραπέζι του διαλόγου, με το απόλυτο πλεονέκτημα σε ενδεχόμενες διαπραγματεύσεις.
Εκτός των άλλων, η Μόσχα επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τη χρονική στιγμή, καθώς στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού υπάρχουν εκτεταμένες διεργασίες για την επόμενη μέρα και την παροχή βοήθειας στην Ουκρανία, αφού το θέμα αποτελεί πλέον μέρος και της προεκλογικής ατζέντας μεταξύ των δημοκρατικών και των ρεπουμπλικάνων.
Η κλιμάκωση των επιθέσεων συνδέεται εν πολλοίς και με τη στρατηγική απόφαση της Δύσης να διευρύνει την βορειοατλαντική συμμαχία στην Σκανδιναβία, αλλά και με την ευρωπαϊκή προοπτική χωρών στα νότια σύνορα της (Ουκρανία, Μολδαβία και Γεωργία). Αυτό σημαίνει ότι στο ρωσικό στρατόπεδο αντέδρασαν άμεσα χωρίς περαιτέρω χρονοτριβή, και θεωρούν ότι πρέπει τώρα να μπουν με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στο πεδίο της μάχης για να πετύχουν τους γεωπολιτικούς στόχους.
Πως θα αντιδράσει πλέον η Δύση απέναντι στα σχέδια Πούτιν, γνωρίζοντας τι μπορεί να επιφέρει στο μέλλον μια πρώτη καθαρή νίκη της Ρωσίας στο ουκρανικό μέτωπο; Στην αντίπερα όχθη, η κεντρική διοίκηση του Κιέβου αναλύει την κατάσταση με όρους μέλλοντος, εκτιμώντας πως η Ρωσία δεν θα σταματήσει, ακόμα και αν υπήρξε κάποιος συμβιβασμός εκ μέρους της Ουκρανίας. Κάτι τέτοιο απορρίπτεται ούτως ή άλλως διαρρήδην από τον κ. Ζελένσκι, ο οποίος έχει θέσει ως βασικό στόχο της δικής του στρατηγικής την απελευθέρωση των εδαφών που βρίσκονται σήμερα υπό ρωσική κατοχή συμπεριλαμβανομένης και της Κριμαίας.
Με άλλα λόγια, η διελκυνστίνδα μεταξύ των δύο πλευρών θα κρατήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εξάλλου, έχει τις ρίζες της στο παρελθόν και στα όσα διαδραματίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1930 στην πρώην Σοβιετική Ένωση, αλλά και στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό το χάσμα δεν μπορεί να γεφυρωθεί, ενώ πολλές φορές οι ηγέτες εκτοξεύουν κατηγορίες εκατέρωθεν με αναφορές στο παρελθόν.
Στο μεταξύ, ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη επιτέθηκαν πρόσφατα, σύμφωνα με το έγκυρο Euractiv, σε στόχους μέσα στο έδαφος της Ουκρανίας που συνδέονται με δύο από τους λεγόμενους υπερασπιστές της ουκρανικής εθνικής ταυτότητας του 20ου αιώνα, του Στέπαν Παντέρα και του Ρόμαν Σούκιεβιτς.
Για τους Ρώσους τα πρόσωπα αυτά, τα οποία πρωταγωνίστησαν στην αντίσταση κατά της Σοβιετικής κυριαρχίας, έχουν έναν αρνητικό συμβολισμό, αφού εκτός των άλλων και για κάποιο χρονικό διάστημα συμμάχησαν ακόμα και με τις δυνάμεις του άξονα, στρέφοντας τα όπλα τους κατά των Σοβιετικών. Εν κατακλείδι οι πληγές του παρελθόντος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας παραμένουν ανοιχτές, ενώ αναπόφευκτα θα επηρεάσουν και τις εξελίξεις του μέλλοντος.
