Με τον Μάρκο Κούμαρη, τον frontman των Locomondo ξεκινήσαμε για μια συνέντευξη, που γρήγορα μετατράπηκε σε κουβέντα φιλική και άνετη από αυτές που μιλάς χωρίς τυπικότητες, που αφήνεσαι να γελάσεις με την καρδιά σου, να πεις την άποψή σου χωρίς φόβο ή δεύτερες σκέψεις και εν ολίγοις να μοιραστείς εικόνες, θύμησες και ιστορίες.
Κάπως έτσι, από τον πρώτο δάσκαλο κιθάρας του Μάρκου που ήταν ο αδερφός του ζωγράφου Φασιανού: «Φοβερό! Ουσιαστικά ήταν αυτός που μου έμαθε τα πρώτα ακόρντα, ο οποίος ήταν φοβερή φυσιογνωμία, πάρα πολύ πλακατζής, εκκεντρικός τύπος και πάρα πολύ καλός άνθρωπος ο κύριος Παύλος», φτάσαμε να παραδέχεται ακομπλεξάριστα ότι το «Δεν Κάνει Κρύο στην Ελλάδα» είναι πιο αναγνωρίσιμο από το όνομα του συγκροτήματος, να θυμάται την αντίδραση του Στέλιου Βαμβακάρη όταν οι Locomondo «πείραξαν» τη θρυλική Φραγκοσυριανή και να μου διηγείται την ιστορία του Pro που έγινε viral σε μια εποχή που δεν ξέραμε τί είναι το viral και που ουσιαστικά το τραγούδι δεν υπήρχε πουθενά ηχογραφημένο επίσημα!
Ο Μάρκος επίσης μοιράζεται τη μυστική συνταγή που έχει ένα live των Locomoncdo, υπογραμμίζει τις δύο πιο σημαντικές της μπάντας μέχρι σήμερα και μας λέει αν έχει σκεφτεί το πότε θα μπει η τελεία στην πορεία του συγκροτήματος που μετρά πάνω από δύο -επιτυχημένες- δεκαετίες ζωής.
Για το «Δεν Κάνει Κρύο στην Ελλάδα» έχουμε φάει πολύ κράξιμο από τη Βόρεια Ελλάδα (γέλια). Ναι, είναι πιο αναγνωρίσιμο και από το όνομα του συγκροτήματος και δεν μας πειράζει καθόλου αυτό και να σου πω δεν ξέρω αν μας πέφτει και λόγος. Αυτά τα πράγματα γίνονται και από μόνα τους, ο κόσμος θα επιλέξει τι θα κρατήσει. Έχει να κάνει με τον πομπό αλλά έχει να κάνει και με τον δέκτη, δηλαδή με τη συχνότητα με την οποία δονείται ο δέκτης, σε ποιο σημείο τα βρίσκουν.
{https://youtu.be/mrO-e_QIN7c?si=O9hfJxtzsg1Y_3tw}
Οι Locomondo παραμένουν μαζί και ενεργοί για πάνω από 20 χρόνια... Το μυστικό πιστεύω ότι είναι στις ανθρώπινες σχέσεις. Να μπορείς να τα βρίσκεις με τους συνεργάτες σου σε επίπεδο που να μπορεί να κρατήσει πάνω από 20 χρόνια ασταμάτητα! Είναι επίσης και το πώς διαχειριστήκαμε τη δημοσιότητα. Όταν τα διαχεριστείς αυτά καλά, σταματάς μετά μόνο λόγω ηλικίας. Μας ενώνουν τόσα πολλά και έχουμε ζήσει τόσα πολλά μαζί, είναι η παρέα μας και μας αρέσει. Στη φάση που είμαστε τώρα κοιτάμε να παίζουμε τόσο-όσο, δηλαδή να νιώθουμε εμείς ευχαρίστηση. Η συναυλία, το ταξίδι, η πλάκα, ο χαβαλές, από εκεί ξεκινάμε και η μουσική παίρνει μια άλλη αξία. Ο άλλος καταλαβαίνει ότι αυτά που γράφουμε είναι βιωματικά, ότι αυτοί που είναι πάνω στη σκηνή γουστάρουν να είναι μαζί.
Τα trends και οι τάσεις δεν μας έχουν αλλάξει. Στον ποπ χώρο θα το δούμε να γίνεται συχνά αυτό, δηλαδή να βλέπουν ποιο είναι το ρεύμα, να είναι πάντα πάνω στο κύμα του τί είναι επίκαιρο. Εδώ έχουμε μια περίπτωση που είμαστε μια παρέα ξέρει να κάνει αυτό το πράγμα καλά, αυτό γουστάρει, έτυχε να αρέσει και στον κόσμο και τα έχουμε βρει μεταξύ μας ωραία.
Η μυστική συνταγή των Locomondo και η ιεροτελεστία των live
Πλέον είμαστε ένα συγκρότημα που απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες και αυτό είναι φοβερό. Θα δεις από μωρά μέχρι παππούδες να χορεύουν και αυτό είναι πολύ ευχάριστο, μας αρέσει! Αν πάνε καλά τα πράγματα σε μια συναυλία επιτυγχάνεις την ένωση, την αρμονία, την αρμονική συνύπαρξη μέσω της μουσικής και του τρόπου που διεξάγεται το live. Έχει μια ιεροτελεστία πάντα ο τρόπος που κάνουμε τη συναυλία, έχει μια σωματική, φωνητική και ψυχική συμμετοχή. Αλλά πρέπει να γίνουν όλα με μια διαδικασία. Πρέπει να δεις όλα τα πρόσωπα όταν έρχονται και όταν φεύγουν, αυτή η μετατροπή που επιτυγχάνει η μουσική είναι μια τέχνη που την έχουμε ψάξει αυτά τα 20 χρόνια, δηλαδή τί πρέπει να κάνουμε για να γίνει αυτό. Είναι μια συνταγή κατά κάποιο τρόπο το οποίο επηρεάζει και η δική μας διάθεση και πρόθεση αλλά και με διάφορα τεχνικά κόλπα που έχουμε φτιάξει με τον καιρό.
Όποιος κάτσει να δει μια συναυλία μας θα καταλάβει πάνω-κάτω τι γίνεται. Θα ακουστεί λίγο «χίπικο» ή μεταφυσικό. ουσιαστικά είναι πολλές διάσπαρτες και διάχυτες ενέργειες και στο τέλος όλες αυτές γίνονται μία. Παίρνεις αυτές τις μικρές δονήσεις -που είναι πολύ δύσκολο στην αρχή- και τις κάνεις ένα πράγμα και όταν το έχεις αυτό, μπορείς να παίξεις, ενώνεσαι μαζί του. Μέσω της μουσικής, της έντασης και του χορού μπορείς να σπάσεις το δυαδικό.
{https://youtu.be/FZ3K-PVaG0I?si=5aFWbnKQq78K2yiD}
Η Τζαμάικα και ο Manu Chao
Οι πιο σημαντικές στιγμές μας...Το ένα είναι το ταξίδι στην Τζαμάικα, πήγαμε 14 Έλληνες που τους αρέσει η ρέγκε μουσική, αλλά όταν γυρίσαμε από εκεί παίζαμε ρέγκε! Παίξαμε με τον τρομπονίστα του Μπομπ Μάρλεϊ, πήραμε τα vibes του νησιού, γράψαμε στο στούντιο με παραγωγό τον Τζον Μπέικερ. Πριν από εμάς έγραφαν οι Gorillaz και μετά από εμάς η Sinead O'Connor. Δηλαδή ξαφνικά ήμασταν στην Καραϊβική, στην πηγή. Η Sinead τότε έγραψε τον ρέγκε δίσκο της, όλοι πήγαιναν εκεί για να πάρουν το «βάπτισμα». Αυτό σίγουρο ήταν σημαντικό για την αυτοπεποίθησή στο παίξιμό μας.
Όσον αφορά τα live ήταν όταν παίξαμε support στον Manu Chao στη Μαλακάσα. Είδαμε το live τεχνικά και ψυχικά, από πάνω και όχι ως θεατές. Μας έφυγε η μασέλα! Είδαμε πώς πέντε άτομα μόνα τους παίζουν για 60.000-70.000 άτομα. Αυτά τα δύο θα ξεχώριζα. Αυτά έδωσαν την αλλαγή σε εμάς. Η Τζαμάικα ήταν η εμπειρία της ρέγκε και η εμπειρία με τον Manu Chao το 2008 είχε να κάνει με το live, πώς χειρίζομαι έναν κόσμο άνω των 10.000.
Αν οι Locomondo είναι περισσότερο live μπάντα... Αναλόγως. Είναι τελείως διαφορετικός ο διακόπτης που ανοίγει στο κεφάλι σου. Στο live είσαι σε μια άλλη ψυχική διάθεση από ό,τι στο στούντιο. Στο στούντιο θέλει συγκέντρωση, λεπτομέρεια, μια άλλη προσέγγιση. Στο live πας για πόλεμο που λέμε! Είσαι σε αθλητικού τύπου κατάσταση σωματικά και ψυχικά. Απλά το live είναι μεγάλο σχολείο για το ίδιο το κομμάτι, δηλαδή το δοκιμάζεις στα live και βλέπεις τί λειτουργεί. Αν ένα τραγούδι έχει δοκιμαστεί δύο - τρία χρόνια στα live μετά παίρνει μια τελείως διαφορετική πορεία.
Η απίστευτη ιστορία με το «Pro» και πώς έγινε viral
Το Pro είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση (γέλια). Ήταν τελείως δική του φάση. Νομίζω ήταν μια ιδιαίτερη συγκυρία γενικά για τα ελληνικά δεδομένα. Πώς μπορεί να γίνει κάτι viral χωρίς να το θέλεις!
Είμαστε στο 2006, είναι οι αρχές του YouTube στην Ελλάδα και διαρρέει μία ηχογράφηση από live την οποία ούτε που είχα ακούσει εγώ! Ήμασταν σε ένα μαγαζί στη Διδότου στα Εξάρχεια, το After Dark, και ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού που είναι και πολύ φίλος μάς έδινε εμπιστευτικά το CD μετά το live, για να το ακούσει η μπάντα. Όμως, κάποιος από εμάς το έδωσε σε ένα φίλο του και ο φίλος σε έναν άλλον και ξαφνικά είμαι κάπου και ακούω τον εαυτό μου σε ringtone! Και παθαίνω σοκ! Πάω και ρωτάω τον τύπο, «τι είναι αυτό που ακούς» και μου λέει «δεν έχεις ακούσει Locomondo; Έχει βγει ένα καινούριο κομμάτι φοβερό!». Και του λέω «Α, ναι; Για βάλε». Και ακούω τη φωνή μου, στο τραγούδι το οποίο δεν το έχω ηχογραφήσει εγώ ποτέ! Αλλά είμαι εγώ! (γέλια). Είναι από εκείνο το live και έτσι πάει σε όλα τα κινητά, στο YouTube, κλπ. Την άλλη μέρα μας έπαιρναν τηλέφωνο από την Espresso που είχαν βάλει εξώφυλλο «Ο ύμνος του χασίς» και τέτοια. Xωρίς να το καταλάβουμε είχαμ γίνει viral, μιλάμε για μια εποχή που στο ίντερνετ έμπαινες με κάρτα σύνδεσης με PSTN. Έτσι έγινε γνωστό το Pro.
{https://youtu.be/HXTcFdYDNLc?si=5efbNH56VwSurANt}
Πότε ηχογραφήθηκε τελικά... Εμείς τότε παίζαμε αυστηρά ρέγκε, πολύ Μάρλεϊ και τέτοια και το κοινό μας ήταν πολύ εξεζητημένο. Ήταν μια μικρή reggae-ska κοινότητα και ξαφνικά γίνεται ένα μπαμ και η φάση έγινε λίγο παρατράγουδα! Τότε λέμε «όπα, παιδιά δεν γουστάρουμε να συμμετέχουμε σε αυτό το παιχνίδι, δεν μας ρωτήσατε κιόλας». Έτσι, αρχίζουμε και δεν παίζουμε το Pro στις συναυλίες και κλάμα από κάτω, να μαζεύεται κόσμος, να περιμένει να το ακούσει και εμείς να μην το παίζουμε! Μια φορά ήταν ένας μπαμπάς με το παιδί του και έλεγε «Δεν ντρέπεστε!». Εγώ να σκέφτομαι ότι θα μου πει για ναρκωτικά και τέτοια και αυτός να μου λέει «Περιμένω με την κόρη μου να ακούσει το πίνω μπάφους». Τι να του πω (γέλια)! Είχα μείνει, γιατί εγώ είχα το αίσθημα της ευθύνης εκείνη τη στιγμή, ότι δηλαδή αυτό είναι για την πλάκα μας μεταξύ μας, δεν είναι για να το ακούσει ο καθένας και πολύ πιθανό να το πάρει και λάθος! Για έναν χρόνο δεν το παίζαμε, αλλά είχε γίνει τόσο χαμός και είχε γίνει τόσo viral που δυο - τρία χρόνια αργότερα δηλαδή το 2009, το συμπεριλάβαμε τελικά σε μια live ηχογράφηση που ξεκινάει με του Χαριτοδιπλωμένου «Τα κορίτσια Ξενυχτάνε», επειδή κόλλαγε. Τότε έγινε ακόμα πιο τεράστια επιτυχία.
Απενεχοποιήθηκε ο τίτλος. Πήρα κι εγώ τη διαβεβαίωση ότι είναι το χιούμορ της φάσης . Και πάντα τελειώνοντας τις συναυλίες, για να μην υπάρχει κανένα μπλέξιμο λέω «Μια περιγραφή όχι μια προτροπή»! Πάντα το λέω αυτό, δεν υπάρχει περίπτωση να παίξει το κομμάτι και να μην το πω στο τέλος. Γιατί έχω πάντα την ανησυχία να μην το πάρει στραβά ο άλλος.
Τι είπε ο Στέλιος Βαμβακάρης όταν άκουσε τη ρέγκε διασκευή της Φραγκοσυριανής
Όταν ο Στέλιος Βαμβακάρης άκουσε τη Φραγκοσυριανή... Ήταν φοβερό αυτό. Ήμουν φοβερός φαν του Μάρκου Βαμβακάρη γενικώς. Εμείς παλιά μεταξύ μας παίζαμε τη Φραγκοσυριανή μαζί με το Cladestino του Μanu Chao. Στην Τζαμάικα γράψαμε τη Φραγκοσυριανή αρχικά με μπουζούκι, μετά στο δίσκο ήταν με κιθάρα. Αρχικά δεν ήθελαν να το βγάλουν και τότε ο διευθυντής της MBI λέει «Κάτσε να κάνω μια προσπάθεια, να μιλήσω με τον Στέλιο τον Βαμβακάρη». Το ακούει εκείνος, ο οποίος ήταν πολύ ανοιχτόμυαλος -είχε κάνει και παλιά τα blues- του άρεσαν οι πειραματισμοί και λέει «Μπράβο πολύ ωραίο να το κάνουμε»!. Δεν το πιστεύαμε! Εγώ να σου πω δίσταζα και λίγο γιατί τότε ήταν μια εποχή που το να κάνεις διασκευή σε αυτά φαινόταν και λίγο ιεροσυλία.
Έπειτα, μας καλούν στην εκπομπή της Σεμίνας Διγενή, σε αφιέρωμα στον Βαμβακάρη και της λέω «Ωραία, θα πούμε το κομμάτι και θα φύγω». Και μου λέει «Όχι σε θέλω στο πάνελ» και να επιμένει. Της λέω «Εγώ στο πάνελ με τα μεγαθήρια όπως ο Στέλιος Βαμβακάρης, ο Κατσιμίχας, ο Ξηντάρης, δεν κάθομαι». Τέλος πάντων κάθομαι, κοιτούσα να μην φαίνομαι, κρυβόμουν από πίσω και έρχεται η ώρα να πούμε τη Φραγκοσυριανή! Με το που ξεκινάμε, ησυχία και με το που παίζω την εισαγωγή, μου κάνει: «Γεια σου Μάρκο»! Κόντευε να μου πέσει η κιθάρα κάτω (γέλια). Έτσι καταλάβαμε ότι αν ο ίδιος ο γιος του Μάρκου Βαμβακάρη είναι ok, δεν μας ενδιαφέρει τίποτα!
Να πούμε επίσης ότι ήταν και μια εποχή που η διασκευή δεν είχε ξεφτιλιστεί, γινόταν μια φορά στο τόσο. Μετά έγινε μόδα και τα πειράζανε όλα αλύπητα.
Επίσης, η Φραγκοσυριανή έχει μια ιδιαιτερότητα: ο τρόπος που πάει ο στίχος της είναι όπως ο Εθνικός Ύμνος! Μπορείς να τα τραγουδήσεις μαζί, να βάλεις τη μελωδία της Φραγκοσυριανής και να τραγουδήσεις τον Εθνικό Ύμνο. Ο Μάρκος είναι πολύ δωρικός στα γραψίματα και το παίξιμό του, είναι ένα πολύ αυστηρό κομμάτι, δεν είναι για γελοιοποίηση.
{https://youtu.be/t6QBeEndBPQ?si=8muFCxSEWc4Vkg8s}
Η ομοιότητα του ρέγκε με το ρεμπέτικο... Και τα δύο είναι μουσική που ξεκινάει από απόκληρους και τα δύο είδη γεννιούνται στο περιθώριο της κοινωνίας. Δεν είναι μια λόγια τέχνη, είναι στο περιθώριο και στιγματίζεσαι. Τότε αν είχες μπουζούκι ήσουν ύποπτος για οτιδήποτε ή αν είχες ράστα στη Τζαμάικα το ίδιο. Δεύτερον, είναι μια μουσική που έχει πολύ το στοιχείο της μετανάστευσης μέσα. Και οι δύο μουσικές είναι ένα κράμα. Και το τρίτο στοιχείο είναι ότι οι μουσικές ξεκινάνε από το περιθώριο μεν και φτάνουν να είναι το σύμβολο της χώρας τους στο τέλος, να χαρακτηρίζουν μουσικά την ίδια τους τη χώρα! Η εθνική μουσική της Τζαμάικα είναι η μουσική των ράστα, η ρέγκε και στην Ελλάδα είναι το μπουζούκι. Το ρεμπέτικο είναι η ρίζα και η αρχή του λαϊκού τραγουδιού με πρώτο τον Μάρκο Βαμβακάρη, μετά τον Τσιτσάνη και έπειτα όλοι οι άλλοι. Μετά γίνεται το λαϊκό τραγούδι. Ο πατριάρχης του ρεμπέτικου είναι ο Βαμβακάρης και στη Τζαμάικα είναι ο Μάρλεϊ, που μπορεί να μην είναι ο πρώτος, αλλά σίγουρα είναι ο πιο χαρακτηριστικός. Είναι στις 5-10 πιο εμβληματικές προσωπικότητες παγκοσμίως. Στην Αφρική λατρεύεται εν μέρει και σαν θεός, σαν Μεσσίας.
{https://youtu.be/dx_L--uXnzc?si=CrJ5X65IKM73J6cm}
Οι δύο αποκριάτικες εμφανίσεις στο Κύτταρο
Έχουμε δύο συναυλίες στο Κύτταρο, 21 Φεβρουαρίου και 2 Μαρτίου. Έχουμε παράδοση με το Κύτταρο και νομίζω ότι εν μέρει συμβάλλαμε και στην αναβίωση του μαγαζιού όταν ξεκίνησε να ξαναλειτουργεί. Μαζί με άλλα συγκροτήματα είχαμε καθιερωμένα live, παλιά παίζαμε και χειμώνα, τώρα τον έχουμε κόψει λίγο αλλά οι απόκριες έχουν μείνει γιατί κάναμε ιστορικά πάρτι μασκέ στο Κύτταρο με πολύ κέφι, είχε πολλή πλάκα.
Παλιά υπήρχε ένα μπαρ απέναντι από το Κύτταρο -δεν υπάρχει πια- και μας είχε καλέσει, τότε ακόμα είχαμε το πρώτο μας όνομα, το Urbana (από την πόλη) και είχαμε παίξει μπροστά σε 5-7 φίλους μας οι οποίοι μετά είχαν έρθει και περίμεναν στην ουρά που έπιανε όλο το τετράγωνο, να μπουν στο Κύτταρο. Έτσι, πιστοί στο ραντεβού μας σας περιμένουμε με χαρά να περάσουμε ωραία.
Το live της 28ης Φεβρουαρίου άλλαξε και μεταφέρθηκε για τις 2 Μαρτίου και ήταν κοινή απόφαση. Αρχικά όταν κλείναμε τις ημερομηνίες δεν σκεφτήκαμε αμέσως ότι η 28η Φεβρουαρίου ήταν η μέρα που έγινε το δυστύχημα στα Τέμπη, έτσι όταν το συνειδητοποιήσαμε αποφασίσαμε να το μεταφέρουμε. Εκείνη η ημέρα είναι ημέρα πένθους, δεν γίνεται να κάνουμε χορούς και γιορτές και αυτό είναι το ελάχιστο που μπορέσαμε να κάνουμε.
Επόμενα σχέδια... Κάναμε live στη επαρχία σε Θεσσαλονίκη και Σούδα, θα παίξουμε επίσης και σε μια καρναβαλική εκδήλωση στην Αττική και μετά θέλουμε να ηχογραφήσουμε κάποια singles και τραγούδια, αλλά όλα με αργούς ρυθμούς γιατί είμαστε όλοι με οικογένειες και υποχρεώσεις και προκύπτουν πράγματα.
«Όσο περνάμε καλά θα παίζουμε»
Οσο περνάμε καλά εμείς και ο κόσμος, θα το κρατήσουμε. Είναι η οικογένειά μας, αν δούμε ότι χαλιέται ο καθένας ή ότι υπάρχει κόπωση, θα το σκεφτούμε. Αλλά είναι κάτι που μας δίνει ζωή, το γουστάρουμε προς το παρόν και όσο αντέξουμε! Γιατί είναι και η ηλικία και το στιλ της μουσικής που δεν μπορείς να το κάνεις και στα 70 σου, αλλά όσο αντέχουμε και περνάμε καλά θα συνεχίσουμε. Προς το παρόν, δεν το σκεφτόμαστε αυτό, απλά λέμε πότε θα ξαναπαίξουμε και τι σούπερ που θα είναι!
{https://youtu.be/kIkJFDS9ppo?si=TNuiv-5kcy5Ycy_K}
Πληροφορίες
Locomondo Live, Party Maske στο Κύτταρο,
Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου και Κυριακή (της Αποκριάς) 2 Μαρτίου
ΚΥΤΤΑΡΟ
Ηπείρου 48 & Αχαρνών
www.kyttarolive.gr
Τηλ. 210 8224134
Ώρα προσέλευσης: 21.00
Ώρα έναρξης: 22.00
ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ: 12€ προπώληση 15€ ταμείο
Έως 12 ετών: 12€ (Προπώληση/Ταμείο)
Προπώληση εισιτηρίων εδώ
