Αλγεινή εντύπωση προκαλούν οι απαράδεκτες συνθήκες νοσηλείας ενός 7χρονου παιδιού ΑμεΑ στο Νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία που όπως καταγγέλλεται από την μητέρα του έχει «στοιβαχθεί» σε ένα μικρό δωμάτιο για βρέφη, με απουσία κουρτινών, τουαλέτας ενώ ακόμη και το αμαξίδιο του δεν μπορεί καν να μπει στο θάλαμο.
Ο 7χρονος Σπύρος από την Κέρκυρα που πάσχσει από σπάνιο σύνδρομο, όντας ο 40ος παγκοσμίως ασθενής με αυτή την πάθηση, εκτός από τα σημαντικά προβλήματα υγείας έχει να παλέψει και την κρατική αναλγησία που τον ανάγκασε να στριμωχθεί σε ένα δωμάτιο για βρέφη που όλα είναι απαγορευτικά και επιβαρυντικά για την κατάστασή του. Όπως καταγγέλλει η μητέρα του Μαριάννα Γουλή στο Dnews «Ο γιος μου υφίσταται τεράστια ταλαιπωρία με άπαντες να αδιαφορούν για τις συνθήκες νοσηλείας του. Ακόμη και η επιλογή του δωματίου του είναι κίνηση επιτρέψτε μου να το πω μισοναπηρισμού. Τον έβαλαν σε ένα δωμάτιο που δεν θα έβαζαν κανένα άλλο παιδί. Και μου το παραδέχθηκαν χωρίς καν να σκεφθούν μια πρόφαση, ένα αντεπιχείρημα για να μην νιώσω ότι το παιδί μου δεν τους νοιάζει.»
Λίγες μέρες μετά την Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ που γιορτάστηκε και στη χώρα μας με τυμπανοκρουσίες και εκδηλώσεις, ο 7χρονος Σπύρος βιώνει στην πράξη τι σημαίνει να είσαι παιδί με αναπηρία και πώς πραγματικά το κράτος αντιμετωπίζει τους συνανθρώπους που παλεύουν με τις αναπηρίες και τα συνακόλουθα προβλήματα υγείας τους.
«Το κουβαλάς μέσα σου και το περιμένεις με λαχτάρα, το γεννάς και μαζί του γεννιέσαι κι εσυ. Έρχεται μια διάγνωση. «99% αναπηρία». Αφού πενθήσεις, σηκώνεις μανίκια και λες στο παιδί σου «πάμε να κατακτήσουμε τον κόσμο». Το βλέπεις να παλεύει για τα πιο απλά και γίνεσαι σύμμαχος του σε μια ατελείωτη μάχη. Γιατί για τους ανάπηρους και τους φροντιστές τους η ζωή δυστυχώς είναι μια μάχη, μια σκληρη μάχη γεμάτη αποξένωση, αποκλεισμό και αδιαφορία τόσο απ την πολιτεία, όσο και απ την κοινωνία» μας τονίζει χαρακτηριστικά.
Μαμά 7χρονου Σπύρου: «Έβαλαν το παιδί μου σε ακατάλληλο δωμάτιο μόνο και μόνο γιατί είναι ΑμεΑ»
«Χθες το βραδυ έζησα μια απ τις πιο σκληρές στιγμές της ζωής μου σαν μαμα ανάπηρου παιδιού. Χθες το βραδυ ένιωσα το ρατσισμό για ακόμα μια φορά στο πετσί μου όταν μας άλλαξαν δωμάτιο στο νοσοκομείο που νοσηλεύεται ο εφταχρονος γιος και μας πέταξαν σε ένα μποξακι για μωρά. Μόνο και μόνο επειδή λόγω της αναπηρίας του τυχαίνει να χωράει ακόμα σε κούνια. Η οργή, η θλίψη και η απογοήτευση μου ήταν τεράστια όταν άκουσα την απάντηση της διευθύντριας στην ερώτηση αν θα έβαζε ένα οποιοδήποτε άλλο επτάχρονο παιδί εκεί μέσα η αν απλά βολεύει και την κατάσταση η αναπηρία του Σπύρου «Όχι δε θα έβαζα αλλά βολεύει, έτσι γίνεται στις μεγάλες εφημερίες». Το παιδί μου, σαν τσουβαλακι, βολεμένο όπου χωράει. Κι έτσι, εγώ και το πολύτιμο μου «μωρό» βρισκόμαστε τις τελευταίες ώρες μέσα σε ένα κλουβί από τζαμαρίες, χωρίς τουαλέτα, χωρίς ντουλάπα (με ένα λοκερ εκτός δωματίου) χωρίς καν μια κουρτίνα» δηλώνει στο Dnews.
Τα όσα καταγγέλλει η Μαριάννα Γουλή δυστυχώς δεν είναι μόνο η δική της πραγματικότητα. Πολλοί γονείς παιδιών ΑμεΑ έσπευσαν να της γράψουν κάτω από σχετική ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι έχουν ζήσει αντίστοιχες δραματικές καταστάσεις γιατί έχουν παιδιά με αναπηρία ή αλλιώς όπως τα αντιμετωπίζει το κράτος «παιδιά ενός κατώτερου Θεού» που οι ανάγκες τους ποτέ δεν αναγνωρίζονται από την κοινωνία. Όπως τονίζει η κα Γουλή «Τώρα που πέρασε η οργή και έμεινε η θλίψη, συνεχίζω να αναρωτιέμαι, όπως κάνω και τα τελευταία εφτά χρόνια δηλαδή, είναι τα παιδιά μας, οι άνθρωποι μας γενικότερα, παιδιά ενός αλλου θεού; Μέλη μιας άλλης κοινωνίας; Αν όχι, αναθεωρείστε πολλά ΧΘΕΣ, όχι μελλοντικά… Αν πάλι ναι… ενημερώστε μας να μην έχουμε απαιτήσεις και ελπίδες για έναν κόσμο για όλους».
Μήπως το αρμόδιο Υπουργείο Υγείας και η διοίκηση του Παίδων να δουν το περιστατικό και να πράξουν τα αυτονόητα που έπρεπε να γίνουν από την πρώτη στιγμή που το παιδί έφτασε στο νοσοκομείο; Είναι συνθήκες νοσηλείας αυτές παιδιών που μας κάνουν υπερήφανους; Με ποια λογική επιτρέπεται να υπάρχουν δωμάτια που δεν τηρούνται συνθήκες αξιοπρέπειας και οι γονείς καλούνται να ανταποκριθούν στις ανάγκες της επιβαρυμένης υγεία των παιδιών τους αλλά και στα εμπόδια που τους βάζει το ίδιο το σύστημα υγείας όταν εγκλωβίζει ΑμεΑ σε δωμάτια κλουβιά;
