Ο σιδηροδρομικός σταθμός στην Ομόνοια, δεν ήταν αρχικά αυτός που γνωρίζουμε όλοι μας σήμερα. Σαν σήμερα το 1930 εγκαινιάστηκε ο υπόγειος σταθμός. Μέχρι τότε, από το 1895 ήταν υπαίθριος.
Όμως, δεν εξυπηρετούσε το πλάνο για επέκτασή στα Βόρεια και έτσι αποφασίστηκε να γίνει υπόγειος και να κατασκευαστεί κάτω από την Πλατεία Ομονοίας, όπως και τον γνωρίζουμε και σήμερα.
Για το νέο σταθμό, κατασκευάστηκαν τρία περίπτερα πάνω στην πλατεία, όπου το ένα πουλούσε εφημερίδες, το άλλο αναψυκτικά και το τρίτο ήταν ζαχαροπλαστείο.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1934, αποφασίστηκε να τοποθετηθούν οι Μούσες της αρχαιότητας στην πλατεία, για να καλύπτουν τις τρύπες του εξαερισμού, όμως για λόγους συμμετρίας έβαλαν τις 8 και έτσι η 9η περίσσεψε.
Η Μούσα που περίσσεψε ήταν αυτή της επικής ποίησης, η Καλλιόπη, και την οποία αποφάσισαν να τοποθετήσουν στο υπόγειο, δίπλα στα δημόσια ουρητήρια.
Κάπως έτσι βγήκε και η σύνδεση του ονόματος «Καλλιόπη» στις τουαλέτες που χρησιμοποιούμε στο στρατό. Συγκεκριμένα, όποιος ήθελε να χρησιμοποιήσει τις δημόσιες τουαλέτες στην Ομόνοια και δεν ήξερε που βρισκόντουσαν, ρωτούσε και του απαντούσαν «Κάτω, στην Καλλιόπη». Έτσι, η Μούσα αυτή συνδυάστηκε με την τουαλέτα και ιδιαίτερα του στρατού.
Το «περίεργο» της υπόθεσης είναι ότι αυτό έγινε μόλις σε 2 χρόνια, καθώς το 1936 οι Μούσες απομακρύνθηκαν, καθώς είχαν κριθεί αντιαισθητικές.
Αυτό έγινε γιατί κατά την διάρκεια μίας διαδήλωσης κατά του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, μία Μούσα έπεσε τραυματίζοντας περαστικούς.
Έτσι, τον Αύγουστο του 1936 ξηλώθηκαν και μεταφέρθηκαν: 4 στην Καρδίτσα, 2 στην Λακωνία και άλλες 2 στην Αμοργό. Η τύχη της Καλλιόπης... αγνοείται.
