Ο πρόεδρος της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Κωνσταντίνος Μενουδάκος, υπέβαλε την παραίτησή του για καθαρά προσωπικούς λόγους, όπως ο ίδιος ανέφερε.
Με αφορμή τα επτά χρόνια εφαρμογής του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Δεδομένων (GDPR), αλλά και την υποβολή της παραίτησής του, ο κ. Μενουδάκος παραχώρησε συνέντευξη Τύπου, παρουσία και των μελών της Αρχής Γιώργου Ρουσόπουλου, Βασίλη Ζορκάδη και Ηλία Αθανασιάδη.
Ο κ. Μενουδάκος, όπως μεταδίδει το ΑΠΕ, ανέφερε ότι υπέβαλλε την παραίτησή του 26 Μαρτίου 2025 και με την εκπνοή του προβλεπόμενου τριμήνου από την κατάθεση της παραίτησης, θα είναι πλέον εκτός της Αρχής.
Όπως διευκρίνισε ο κ. Μενουδάκος, παραιτήθηκε για «λόγους αμιγώς προσωπικούς που δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση με ζητήματα σχετικά με τη λειτουργία της Αρχής και την εκτέλεση του έργου της».
Παράλληλα, σε ερώτηση των δημοσιογράφων για το πώς θα χαρακτήριζε την όλη πορεία του στην Αρχή, ο κ. Μανουδάκος, απάντησε: «Δημιουργική και εμπλούτισα τις γνώσεις μου στον τομέα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων».
Σε επόμενη ερώτηση, αν κατά την μακροχρόνια πορεία του στην Αρχή δέχθηκε πολιτικές παρεμβάσεις για υπόθεση που απασχολούσε την Αρχή, η απάντηση του κ. Μενουδάκου ήταν απόλυτη, ότι «δεν δέχθηκε ποτέ καμία πολιτική παρέμβαση» και προσέθεσε:
«Δεν επιχειρήθηκε καμία πολιτική παρέμβαση, καθώς ήξεραν ότι δεν θα υπήρχε αποτέλεσμα. Εξάλλου, ούτε ως δικαστής δέχθηκα πολιτικές παρεμβάσεις, ούτε ως πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, παρά το γεγονός ότι το δικαστήριο το απασχόλησαν πολύ σοβαρές υποθέσεις, όπως είναι τα μνημόνια, κλπ». Ακόμη, ο απερχόμενος πρόεδρος της Αρχής ανέφερε ότι κατά τη θητεία του «η Αρχή επιτέλεσε το έργο της χωρίς πιέσεις». Εξάλλου, διευκρίνισε, η Αρχή «δεν κάνει πολιτική και δεν νομοθετεί».
Ακόμη, ο κ. Μενουδάκος ανέφερε:
«Θα ήθελα να τονίσω ότι η Αρχή δεν είναι ανασχετικός παράγοντας για την πρόοδο, όπως υποστηρίζεται κατά καιρούς αδικαιολόγητα και από κάποιους σχεδόν εμμονικά. Σε ένα κράτος δικαίου κάθε επεξεργασία προσωπικών δεδομένων πρέπει να γίνεται για συγκριμένο σκοπό που προβλέπεται σε νόμο. Δεν αποτελεί αυτή η παραδοχή μόνο την άποψη της Αρχής ή την άποψη των ομόλογων εποπτικών αρχών, αλλά και τη σταθερή νομολογία του δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αυτό που γενικά απαιτείται είναι νηφάλιες σταθμίσεις και κατάλληλες διασφαλίσεις βάσει κινδύνου.
Αναφερόμενος στον GDPR, ο κ. Μενουδάκος επισήμανε ότι «είναι παγκόσμιο πρότυπο προστασίας των προσωπικών δεδομένων» και η εφαρμογή του, που άρχισε πριν από επτά χρόνια, είχε ως αποτέλεσμα «να διευρυνθεί η αποστολή της Αρχής, σε πολλούς τομείς».
Παράλληλα, ανέφερε ο κ. Μενουδάκος ότι κατά την 6ετία 2019-2025 η Αρχή επέβαλε πρόστιμα ύψους 36.586.149 ευρώ, με τη διευκρίνιση ότι στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνεται το πρόστιμο- μαμούθ των 20 εκατ. ευρώ που επιβλήθηκε το 2022 στην Clearview, η οποία εμπορεύεται υπηρεσίες αναγνώρισης προσώπων.
Ακόμη, την επταετία 2018-2025 έγιναν στην Αρχή 9.069 καταγγελίες για παραβίαση προσωπικών δεδομένων (μόνο το 2025, μέχρι τώρα ο αριθμός έχει φτάσει τις 622) και εξ αυτών διεκπεραιώθηκαν οι 6.916.
Σε άλλο σημείο, ο κ. Μενουδάκος αναφέρθηκε στις ελλείψεις προσωπικού που υπάρχουν στην Αρχή, επισημαίνοντας ότι οι προβλεπόμενες οργανικές θέσεις προσωπικού είναι 91 και σήμερα υπηρετούν 50, δηλαδή «η στελέχωση της Αρχής υπολείπεται σημαντικά αυτής ομόλογων εποπτικών Αρχών άλλων κρατών μελών και παραμένει σοβαρά υποστελεχωμένη, ενώ υπάρχει μεγάλη ανάγκη για αύξηση».
Ως προς τις ανεξάρτητες Αρχές ο κ. Μενουδάκος ανέφερε: «Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα η ενίσχυση των ανεξάρτητων Αρχών και η μέριμνα για την αποτελεσματική λειτουργία τους δεν αποτελεί προτεραιότητα των κυβερνήσεων. Όπως συνηθίζει να λέει ο καθηγητής Σπύρος Βλαχόπουλος, που είναι μέλος της Αρχής μας, τα κόμματα αγαπούν τις ανεξάρτητες Αρχές όταν είναι στην αντιπολίτευση και τις αμφισβητούν όταν είναι στην κυβέρνηση.
Κάποιες φορές μάλιστα, προσθέτω εγώ, η αμφισβήτηση εκφράζεται με δηλώσεις οι οποίες δίνουν την εντύπωση πιέσεων ή απειλών που υπονομεύουν το κύρος και την αξιοπιστία τους.
Φαίνεται ότι στην Ελλάδα δεν έχει εμπεδωθεί στη συνείδηση του πολιτικού συστήματος ότι στην ώριμη δημοκρατία αντίβαρα της εξουσίας δεν είναι μόνο τα δικαστήρια, αλλά και οι ανεξάρτητες Αρχές, τουλάχιστον οι συνταγματικά προβλεπόμενες, στο πλαίσιο αρμοδιότητας καθεμίας».
