Το ανησυχητικό είναι ότι οι εργαζόμενοι αυτοί είναι κυρίως μεταξύ 20 και 29 ετών, κατηγορία στην οποία η ανεργία φθάνει το 37,7%! Μάλιστα το ποσοστό ανεργίας στη συγκεκριμένη ηλικιακή κατηγορία είναι στο δεύτερο υψηλότερο στην Ευρώπη με πρωταθλήτρια στην Ισπανία.
Ο καθηγητής Οικονομικών και Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου Σάββας Ρομπόλης τονίζει στα «ΝΕΑ» ότι δημιουργείται σταδιακά μια νέα κατηγορία, οι λεγόμενοι εργαζόμενοι – φτωχοί, οι οποίοι εργάζονται με ευέλικτη μορφή απασχόλησης και αμοιβές από 200 έως 300 ευρώ τον μήνα, δηλαδή πολύ πιο κάτω από 4.500 ευρώ ετησίως που είναι το όριο της φτώχειας σήμερα.
«Επομένως», καταλήγει ο Σάββας Ρομπόλης, «εκτός από τις παραδοσιακές ομάδες οι οποίες σήμερα αποτελούν την κατηγορία των φτωχών (άνεργοι και κοινωνικά αποκλεισμένοι, όσοι δεν λαμβάνουν σύνταξη κι όσοι λαμβάνουν επίδομα πρόνοιας 200 έως 250 ευρώ), έρχεται προοδευτικά με αυξανόμενη τάση να προστεθεί άλλη μια κατηγορία φτωχών που θα είναι οι εργαζόμενοι – φτωχοί. Δηλαδή θα εργάζεται κάποιος και ταυτόχρονα θα διαβιοί κάτω από το όριο της φτώχειας».
Αιτία για το φαινόμενο αυτό είναι η ραγδαία επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης που κυριαρχούν πλέον στην ελληνική αγορά εργασίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία περισσότερο από 50% των νέων προσλήψεων αφορά εργασιακές σχέσεις με εκ περιτροπής απασχόληση, ωράρια – λάστιχο και μισθούς πείνας. Το τρίπτυχο «μισή δουλειά – μισός μισθός και σύνταξη 500 ευρώ» είναι ο κανόνας που επικρατεί στην αγορά εργασίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα ο μέσος μισθός για πάνω από 100.000 εργαζομένους μερικής απασχόλησης διαμορφώνεται στα 393,79 ευρώ, ενώ ο ένας στους δύο εργαζομένους λαμβάνει μισθό κάτω των 800 ευρώ. Από τη σύγκριση των ευρημάτων της Ερευνας Εργατικού Δυναμικού των ετών 2009 και 2016 παρατηρείται ότι στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας έχει αυξηθεί σημαντικά το ποσοστό των χαμηλόμισθων εργαζομένων με πολύ χαμηλές καθαρές μηνιαίες αποδοχές.
Η νέα ομάδα των εργαζομένων – φτωχών έρχεται να προστεθεί στους συνταξιούχους και στους κοινωνικά αποκλεισμένους ανέργους που όλοι μαζί συνθέτουν την οικογένεια των νεόπτωχων στην Ελλάδα των Μνημονίων. Επισημαίνεται ότι τα τελευταία στοιχεία της Ερευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών 2016, της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), αναφέρουν ότι το 35,6% του πληθυσμού, ήτοι 3.789.300 άτομα, βρίσκεται αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Οπως σημειώνει η ΕΛΣΤΑΤ, το κατώφλι της φτώχειας ανέρχεται στο ποσό των 4.500 ευρώ ετησίως ανά άτομο και σε 9.450 για νοικοκυριά με δύο ενηλίκου και δύο εξαρτώμενα παιδιά κάτω των 14 ετών. Ορίζεται στο 60% του διάμεσου συνολικού ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών, το οποίο εκτιμήθηκε σε 7.500 ευρώ, ενώ το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών σε 14.932 ευρώ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ο κίνδυνος της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού είναι υψηλότερος για τα άτομα ηλικίας 18-64 ετών κατά ποσοστό 39,7%. Και όπως επισημαίνει η ΕΛΣΤΑΤ, η Ελλάδα τείνει να γίνει Βουλγαρία και Ρουμανία, καθώς κατέχει την τρίτη χειρότερη θέση για τον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Παράλληλα τα στοιχεία του Ενιαίου Δικτύου Συνταξιούχων για τη φτωχοποίηση των συνταξιούχων είναι αποκαλυπτικά. Σύμφωνα με αυτά, οι νέες περικοπές στις σημερινές συντάξεις το 2019 θα οδηγήσουν σε συνολική μνημονιακή απώλεια εισοδημάτων για τους συνταξιούχους έως 70%. Την ίδια ώρα οι νέες κύριες συντάξεις δεν θα υπερβαίνουν τα 655 ευρώ για τους ασφαλισμένους με μέση αμοιβή.
Παράλληλα οι συνταξιούχοι θα χάσουν έως τρεις συντάξεις το 2019 εξαιτίας της μείωσης κατά 18% της προσωπικής διαφοράς όλων των κύριων καταβαλλόμενων συντάξεων, τη μείωση κατά 18% της προσωπικής διαφοράς όλων των επικουρικών συντάξεων, την κατάργηση των οικογενειακών επιδομάτων (συζύγου και τέκνων) από όλες τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, το πάγωμα των αυξήσεων σε όλες τις συντάξεις μέχρι τον Δεκέμβριο του 2021 και τέλος από την κατάργηση του ΕΚΑΣ για 280.000 χαμηλοσυνταξιούχους. Οπως παρατηρεί ο πρόεδρος του Ενιαίου Δικτύου Συνταξιούχων Νίκος Χατζόπουλος, οι 8 στους 10 συνταξιούχους έχουν φθάσει πια στο στάδιο της εξαθλίωσης και δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε τα φάρμακά τους, ενώ δεν έχουν χρήματα ούτε για τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού και του τηλεφώνου.
