Ακολούθησαν, οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, αλλά και άλλοι Ευρωπαίοι που βλέπουν τις αναταράξεις της παγκόσμιας αστάθειας, αλλά και την παρωχημένη, όπως φαίνεται κοινή αγροτική πολιτική, να ανακόπτει κάθε προοπτική για το επόμενο κρίσιμο διάστημα. Στην Ελλάδα, το κίνημα βρίσκεται στην κορύφωση του, με τους εκπροσώπους της αγροτιάς να ζητούν εδώ και τώρα λύσεις, αφού τα όσα συνέβησαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια σε ολόκληρο τον κόσμο άλλαξαν άρδην τα δεδομένα.
Μπορεί η Κυβέρνηση να πήρε κάποιες μεμονωμένες αποφάσεις για να αντιμετωπίσει τις δυσμενείς συνέπειες από τις διαρκείς κρίσεις, αλλά το ζητούμενο στην παρούσα φάση δεν είναι τα μπαλώματα και η επικοινωνιακή διαχείριση, αλλά έναν ολιστικό σχέδιο που θα δημιουργήσει ασφαλιστικές δικλείδες για το παρόν και καλύτερες συνθήκες για το μέλλον.
Το σχέδιο αυτό χρειάζεται να συνδεθεί με το πολιτικό πρόταγμα της περιφερειακής ανάπτυξης, που λείπει σήμερα από το αφήγημα της κεντρικής διοίκησης. Κοντολογίς, η ελληνική Κυβέρνηση οφείλει να δώσει περισσότερο έμφαση την ουσία, καθώς ο πρωτογενής τομέας αποτελεί αναμφίβολα ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα που μπορεί να έχει πολυεπίπεδο θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία, αλλά και στην αναπτυξιακή δυναμική της Ελλάδας. Πριν από λίγα εικοσιτετράωρα, έκαναν την εμφάνιση τους στους αυτοκινητόδρομους της χώρας τους και οι πολωνοί Αγρότες.
Εκτός από τα πάγια αιτήματα για το κόστος παραγωγής, την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και τα υπόλοιπα κορυφαία ζητήματα του κλάδου, οι ίδιοι διαμαρτύρονται έντονα για τις αθρόες εισαγωγές προϊόντων από την Ουκρανία! Όπως αναφέρουν εκπρόσωποι του αγροτικού κόσμου που πρωταγωνιστούν στις κινητοποιήσεις, η Πολωνία ήταν μια από τις χώρες που επλήγησαν περισσότερο από την υιοθέτηση των λεγόμενων διαδρόμων αλληλεγγύης για τη διευκόλυνση των εξαγωγών τροφίμων από την Ουκρανία.
Μάλιστα επισημαίνουν πως αντί να διαμετακομιστεί περαιτέρω, μεγάλο μέρος της ουκρανικής παραγωγής έχει κολλήσει στην πολωνική αγορά, προκαλώντας μείωση της ζήτησης, αλλά και των τιμών για την τοπική παραγωγή. Αυτό, σε μία ούτως ή άλλως δύσκολη περίοδο, προκαλεί έντονη πίεση στους παραγωγούς που δεν μπορούν ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, λόγω του αθέμιτου ανταγωνισμού. Αφορά προϊόντα όπως, ουκρανικά σιτηρά και αλεύρι, αλλά και πουλερικά, αυγά, ζάχαρη, γάλα, κατεψυγμένα μαλακά φρούτα και ακόμη και χυμό μήλου, εκ των οποίων η Πολωνία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας, μετά την Κίνα.
Γίνεται αντιληπτό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να προσαρμόσει τη στρατηγική της σε όλα τα δεδομένα που προκαλούν βίαιες αλλαγές στην αγορά. Η αλληλεγγύη προς την Ουκρανία αποτελεί σίγουρα κορωνίδα στην πολιτική της, αλλά οι σχετικές αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποφεύγεται ο αθέμιτος ανταγωνισμός.
Η εμβάθυνση της συνεργασίας και τα περαιτέρω αποφασιστικά βήματα προς την ολοκλήρωση αποτελούν μέρος της λύσης. Αλλά σε κάθε περίπτωση και όσο διαρκεί η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι ευρωπαϊκές πολιτικές θα δοκιμάζονται στο πεδίο της καθημερινότητας.