Ο Γιώργος Νταλάρας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο Οδυσσέας Ιωάννου, συνάντηθηκαν στο Κατράκειο θέατρο Νίκαιας και μας χάρισαν δύο μαγικές βραδιές (26 & 27/06) γεμάτες αγαπημένα τραγούδια, συγκίνηση και τροφή για σκέψη.
{https://youtu.be/tgYIJW0AXLw?si=Dc4cAKErAuz5JT1l}
Μετά από 34 χρόνια, οι δύο σπουδαίοι καλλιτέχνες συναντήθηκαν τον περασμένο χειμώνα στο VOX και τώρα ένωσαν ξανά τις φωνές, τα τραγούδια και τις δυνάμεις τους στο Κατράκειο, σε δύο μοναδικές, sold out συναυλίες.
{https://youtu.be/ckYv21gVHcA?si=Lq3xQMK0ID-5KOzf}
Τις δύο αυτές βραδιές, το Κατράκειο έγινε καταφύγιο και κιβωτός των τραγουδιών που αξίζει να επιβιώσουν και να συνεχίσουν να ζουν στον αιώνα τον άπαντα.
Με τον Οδυσσέα Ιωάννου σε ρόλο αφηγητή να ξεδιπλώνει προσωπικές και συλλογικές ιστορίες που συνθέτουν την ακριβή κληρονομιά του ελληνικού τραγουδιού, οι τρεις τους μας χάρισαν ένα πολύ προσωπικό ταξίδι τόσο εντός μας όσο και στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.
{https://youtu.be/ddtG5kbXhAg?si=3LmbeJBMUJTi-gH5}
Στην τριώρη μουσική παράσταση που έφερε τη σκηνοθετική υπογραφή του Άγγελου Τριανταφούλλου, ο Γιώργος Νταλάρας και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου άλλοτε μαζί και άλλοτε ο καθένας μόνος του, ερμήνευσαν τραγούδια της μεγάλης δισκογραφίας τους αλλά και κομμάτια μεγάλων δημιουργών που αποτελούν κληρονομιά και έχουν χαρακτεί στη συλλογική μας μνήμη.
Η παρουσία του Οδυσσέα Ιωάννου λιτή, διακριτική και συνάμα τόσο ουσιαστική, λειτούργησε σαν ένας συνδετικός κρίκος της παράστασης, βοηθώντας στη ροή της συναυλίας με τα εύστοχα κείμενά του και με τη σωστή δόση χιούμορ στα κατάλληλα σημεία. Mας ζήτησε να φανταστούμε τι θα γινόταν αν ένα πρωί ξυπνούσαμε και είχαν χαθεί όλα τα αγαπημένα μας τραγούδια, αν είχαν διαγραφεί από τη μνήμη και την ιστορία τραγούδια του έρωτα και της παράδοσης, τραγούδια της απώλειας, κομμάτια που μιλούσαν για το άδικο και την οργή.
{https://youtu.be/4vDuLBOnmOo?si=55m0jecnIiAA-236}
Λίγο πριν το φινάλε, ο αφηγητής έστειλε το πιο δυνατό μήνυμα, σκορπώντας ρίγη ανατριχίλας και συγκίνησης στις χιλιάδες κόσμου που βρέθηκαν στο Κατράκειο. Και αυτό δεν ήταν άλλο από ένα happy end, ακριβώς όπως συμβαίνει στις ταινίες... που ο πρωταγωνιστής επιβιώνει και συνεχίζει τη ζωή του. Έτσι και τα τραγούδια αλλά και το ίδιο το μέλλον της ανθρωπότητας, δηλαδή τα παιδιά μας δεν χάθηκαν. Σώθηκαν, όλα ήταν ένα κακό όνειρο: «Ξυπνήσαμε ένα πρωί και ήταν όλα τα τραγούδια στη θέση τους, αλλά και όλα τα παιδιά στη θέση τους. Ούτε σκοτωμένα σε πολέμους, ούτε σκοτωμένα σε τρένα»...
{https://youtu.be/ORS2RZFqybc?si=GX-Ftcgoc7cJ-k2_}
Όσον αφορά το τραγουδιστικό μέρος, η χημεία των δύο καλλιτεχνών μοναδική, το ίδιο και οι φωνές τους που ερμήνευσαν το κάθε τραγούδι με πάθος και εκφραστικότητα, ενώ δεν ήταν λίγες οι στιγμές που ο Γιώργος Νταλάρας προσκάλεσε το κοινό να τραγουδήσει μαζί του, ενώνοντας τις φωνές και τις ψυχές μας σε μια.
{https://youtu.be/t4LVNAav9eM?si=-hAyO1P8cznfjp70}
Μαζί ξεδίπλωσαν την ιστορία του ελληνικού τραγούδια και όλα εκείνα τα μουσικά «διαμάντια» που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστούν: Από τις Μικρές Νοθείες, μέχρι το Πεπρωμένο, το Φοβάμαι, το Καραντί, τον Καφενέ, το Σαπιοκάραβο και τόσα άλλα σε αυτό το τρίωρο πρόγραμμα. Η συναυλία έκλεισε με ολόκληρο το Κατράκειο να τραγουδά τα «Στο Ίδιο Έργο Θεατές» και «Βρέχει στην Φτωχογειτονιά», αποθεώνοντας καλλιτέχνες και μουσικούς.
