Μεγάλες ποσότητες μικροπλαστικών και νανοπλαστικών, υπάρχουν στα εμφιαλωμένα νερά, σύμφωνα με τελευταίες μελέτες, που «χτυπούν καμπανάκι», για την αναθεώρηση των κανόνων συσκευασίας του νερού και άλλων υλικών.
Μιλώντας στο Dnews, ο καθηγητής Τεχνολογίας Περιβάλλοντος στο τμήμα Χημείας του ΑΠΘ και πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών Ιωάννης Κατσογιάννης, σημειώνει ότι σύμφωνα με αυτές τις έρευνες, «το μεγαλύτερο ποσοστό των νανοπλαστικών και μικροπλαστικών που βρέθηκαν στα εμφιαλωμένα νερά, προέρχονται από το ίδιο το μπουκάλι και όχι από το ίδιο το νερό. Αυτό καταδεικνύει ότι έχουμε θέμα με τα μπουκάλια. Δεν υπάρχει στη νομολογία, όριο συγκέντρωσης μικροπλαστικών σε ένα μπουκάλι με νερό, γιατί δεν υπάρχει πιστοποιημένη μέτρηση τέτοιων οργανισμών, αλλά δεν υπάρχουν επίσης ευθείες αποδείξεις, συσχέτισης των μικροπλαστικών, με κάποιες συγκεκριμένες νόσους. Υπάρχουν φυσικά ενδείξεις και αυτές οι ενδείξεις βασίζονται σε στατιστικά και μελέτες. Υπάρχει δηλαδή μελέτη, που αναφέρει ότι σε ανθρώπους που νόσησαν από καρκίνο του πνεύμονα, στο 97% αυτών των περιστατικών, βρέθηκαν μικροπλαστικά στους ιστούς των πνευμόνων. Αυτό όμως δεν είναι ευθεία απόδειξη, ότι τα μικροπλαστικά προκαλούν καρκίνο του πνεύμονα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Κατσογιάννης.
Θα πρέπει να υπάρξουν και άλλες μελέτες για να πιστοποιήσουν το θέμα με τα νανοπλαστικά στα εμφιαλωμένα νερά, υπάρχουν όμως ήδη πολλές από αυτές που πιστοποιούν κάτι τέτοιο.
«Η συζήτηση για το θέμα υπάρχει εδώ και πολύ καιρό. Πώς συντηρούνται τα εμφιαλωμένα νερά. Από την εμφιάλωση, τα νερά αυτά πηγαίνουν σε παλέτες, σε κάβες και σούπερ μάρκετ και περίπτερα και μετά στον καταναλωτή. Μπορούμε να ξέρουμε πώς αυτά συντηρήθηκαν, αν φυλάσσονταν σε σκιερό μέρος, κλπ. Ούτως ή άλλως με τα εμφιαλωμένα υπάρχει ένα θέμα που θεωρώ ότι η πολιτεία – και όχι μόνο στην Ελλάδα- είναι δύσκολο να το ελέγξει πλήρως», αναφέρει ο κ. Κατσογιάννης.
Τι κάνουμε όμως, τι λύση υπάρχει; Γιατί φυσικά, δεν γίνεται να σταματήσουμε να πίνουμε εμφιαλωμένα νερά και δεν υπάρχει και λόγος ακόμα. Όταν έχει 40 βαθμούς στην Πλατεία Συντάγματος, δεν γίνεται να μην πιούμε νερό εμφιαλωμένο. Ο κ. Κατσογιάννης, προτείνει την τοποθέτηση σχετικών φίλτρων ενεργού άνθρακα, στις βρύσες.
«Στο σπίτι, υπάρχουν δύο πράγματα που κάνουν συνήθως οι άνθρωποι. Το ένα είναι ότι δεν εμπιστεύονται το νερό της βρύσης. Και μιλάω για τις μεγάλες πόλεις. Το πόσιμο νερό, είναι πολύ καλής ποιότητας. Είναι χλωριωμένο και μικροβιολογικά ασφαλές και δεν περιέχει τοξικά μέταλλα, γιατί γίνονται συστηματικές μετρήσεις. Υπάρχει νομοθεσία και αυτή τηρείται. Αυτό που συστήνω λοιπόν, είναι ένα φίλτρο ενεργού άνθρακα, με καπάκι από ανοξείδωτο ατσάλι. Αυτό το φίλτρο, θα αποκλείσει το 90% των μικροπλαστικών που ενδεχόμενα έχει το νερό. Απομακρύνεται έτσι και το χλώριο και τα σωματίδια και έχουμε ένα πολύ καλό πόσιμο νερό», σημειώνει.
Επίσης, το νερό που αποθηκεύουμε στο ψυγείο, πρέπει να μην είναι σε πλαστικό μπουκάλι, αλλά σε γυάλινο. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε το ίδιο μπουκάλι νερού πλαστικού και μέσα στο αυτοκίνητο. Πρέπει να πετάμε τα πλαστικά μπουκάλια μετά από τη χρήση.
«Στα μπουκάλια αναφέρεται πώς πρέπει να φυλάσσονται και κάτω από ποιες συνθήκες. Δεν γίνεται όμως να ελεγχθεί αυτό, μέχρι να φτάσει στον καταναλωτή. Πριν πολύ καιρό, τα νερά και τα αναψυκτικά υπήρχαν μόνο σε γυάλινη συσκευασία, υπάρχουν ακόμη ορισμένες τέτοιες συσκευασίες. Νομίζω πρέπει να γυρίσουμε εκεί, παράλληλα με κίνητρα που θα δώσει η πολιτεία. Κάπως να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία, την αποπλαστικοποίηση, σύμφωνα και με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή, για το οποίο, προσπαθούμε να βρούμε πως θα αντιμετωπίσουμε, είναι τα νανοπλαστικά και τα PFAS», αναφέρει ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών, φέρνοντας μάλιστα ως παράδειγμα, τι συμβαίνει με τα πλαστικά καλαμάκια που χρησιμοποιούμε στην Ελλάδα.
Οι υπερφθοριωμένες αλκυλιωμένες ουσίες (PFAS), περιλαμβάνουν πάνω από 4.700 χημικές ουσίες, αποτελούν ομάδα ανθρωπογενών ουσιών που χρησιμοποιούνται ευρέως και συσσωρεύονται με την πάροδο του χρόνου στους ανθρώπους και στο περιβάλλον. Οι ουσίες αυτές είναι γνωστές και ως «παντοτινά χημικά» καθώς είναι εξαιρετικά ανθεκτικές όταν βρίσκονται στο περιβάλλον και στους οργανισμούς. Μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα υγείας όπως βλάβη στο ήπαρ, παθήσεις του θυρεοειδούς, παχυσαρκία, προβλήματα γονιμότητας και καρκίνο.
«Η ιστορία με τα καλαμάκια ας πούμε. Είναι τόσο πολύ εξαπλωμένες αυτές οι ουσίες, αλλά σε πολλές περιπτώσεις είναι τόσο αναγκαίο να τα χρησιμοποιούμε. Υπάρχουν, για παράδειγμα, ιατρικές εφαρμογές, εφαρμογές στη βιομηχανίες στις οποίες χρησιμοποιούνται τέτοιας μορφής πλαστικά. Στην Ελλάδα με τα πλαστικά καλαμάκια κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Επιτρέπεται λέει αυτού του είδους το πλαστικό γιατί είναι επαναλαμβανόμενης χρήσης. Ρωτάω εγώ, ο πελάτης που το χρησιμοποιεί σε ένα κατάστημα που πίνει καφέ, μετά το παίρνει στο σπίτι και το πλένει; Μπορεί λέει να μπει στο πλυντήριο κάποιες φορές. Εσείς το έχετε κάνει αυτό ποτέ; Ή η καφετέρια θα το πλύνει και θα το ξαναβάλει σε ένα ποτήρι; Η καφετέρια το φέρνει σε αποστειρωμένη συσκευασία. Προφανώς ο πελάτης δεν θέλει να χρησιμοποιήσει παλιό καλαμάκι. Το ίδιο συμβαίνει με τα εξ ανατολής πιατάκια που παίρνουμε, για τα παιδικά πάρτι και πολλά άλλα τέτοια προϊόντα. Είναι πολύ επικίνδυνα όλα αυτά. Όσο πιο μικρό είναι το παιδί, ο οργανισμός που τα χρησιμοποιεί, τόσο πιο πιθανό είναι να υπάρχουν στο μέλος επιπτώσεις, στην υγεία, λόγω των μικροπλαστικών. Ο οργανισμός μικρών παιδιών, είναι φυσικά πιο ευάλωτος», καταλήγει ο κ. Κατσογιάννης.
