«Θα ήθελα, καταρχάς, να σας ευχαριστήσω για το ρόλο σας στην οργάνωση αυτής της εκδήλωσης και για μένα πρέπει να πω ότι είναι μεγάλη τιμή να απευθυνθώ σε αυτό το συμπόσιο με θέμα «Η Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο σε μια εποχή αβεβαιότητας». Αλλά θα αφιερώσω περισσότερο χρόνο στον υπότιτλο: «Εταίροι στην εποχή της αβεβαιότητας». Και θα συμφωνήσω απόλυτα με αυτόν τον υπότιτλο με μια μικρή αλλά όχι ασήμαντη αλλαγή. Γιατί πιστεύω ότι αυτός είναι ένας στόχος που πρέπει να επιτευχθεί.
Δεν είναι δεδομένος. Και πρέπει να πω ότι το ερώτημα είναι πώς δύο χώρες, που συνδέονται με την ιστορία και τις κοινές αξίες, μπορούν να συνεργαστούν για να πλοηγηθούν σε έναν ολοένα και πιο απρόβλεπτο κόσμο. Θα πρέπει να μοιράζονται μια κοινή άποψη για τον κόσμο και θα ξεκινήσω από εκεί. Περιγράφοντας κυρίως την ελληνική οπτική γωνία. Είμαστε πολύ περήφανοι, διότι, όπως είχε την καλοσύνη να αναφέρει προηγουμένως ο Πρέσβης Τσαούσης, το πλαίσιο συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένου Βασιλείου φέρει την υπογραφή μου. Και δεν είναι απλώς κάτι τυπικό, πιστεύω ακράδαντα σε αυτή τη φιλία. Αλλά είναι κάτι για το οποίο πρέπει να εργαστούμε από κοινού.
Θα ξεκινήσω από την άμεση γειτονιά μας, την άμεση γειτονιά της Ελλάδας, τα Βαλκάνια και τα Δυτικά Βαλκάνια. Μια περιοχή που έχει βιώσει το κόστος του διχασμού, του εμφυλίου πολέμου, της θλίψης και πιστεύουμε ότι η σταθερότητα και η ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων θα πρέπει να αποτελούν ύψιστη στρατηγική προτεραιότητα. Γνωρίζουμε, όλος ο κόσμος γνωρίζει, ότι αν τα Βαλκάνια αγνοηθούν, θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν πολέμους.
Θα μπορούσαν ακόμη και να πυροδοτήσουν, όπως γνωρίζουμε από την εμπειρία μας, παγκόσμιους πολέμους. Πιστεύουμε πως τώρα τα Βαλκάνια παραμελούνται, ειδικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οπότε την ίδια στιγμή που βλέπουμε ξένους παράγοντες, τη Ρωσία, την Τουρκία, να βλέπουν τα Βαλκάνια ως αρένα γεωπολιτικού ανταγωνισμού, θα θέλαμε να συνεργαστούμε περισσότερο με το Ηνωμένο Βασίλειο για να επηρεάσουμε την κατάσταση στα Δυτικά Βαλκάνια.
Σχετικά με την Ουκρανία και τη Ρωσία, νομίζω ότι συμφωνούμε, εμείς και το Ηνωμένο Βασίλειο, ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αναδιαμορφώσει ριζικά την αρχιτεκτονική ασφαλείας της Ευρώπης για το άμεσο μέλλον.
Φυσικά, ήταν ένα κάλεσμα αφύπνισης για την Ευρώπη – αποκαλύπτοντας τόσο το στρατηγικό μας εφησυχασμό όσο και την εξάρτησή μας από τις Ηνωμένες Πολιτείες για την άμυνά μας.
Βλέπω, ωστόσο, εδώ ένα αυξανόμενο πρόβλημα. Παρόλο που συμφωνούμε απόλυτα με το Ηνωμένο Βασίλειο στην υποστήριξη της Ουκρανίας και στην αντιμετώπιση της νέας προσπάθειας της Ρωσίας να αναδιαμορφώσει το χάρτη, ταυτόχρονα το ζήτημα της Ουκρανίας ασφυκτιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις ευρωπαϊκές πολιτικές. Τις μετατρέπει από πολυδιάστατες σε μονοθεματικές. Και αυτό δεν μπορεί να ισχύει. Η Ρωσία, επιτρέψτε μου να πω, «δεν είναι ο μόνος νταής στην πόλη», όπως θα έλεγε ο αείμνηστος Ρόναλντ Ρίγκαν με την ανησυχητική του ειλικρίνεια.
Επιτρέψτε μου να προχωρήσω τώρα στον Καύκασο. Ο Καύκασος είναι και πάλι εξαιρετικά σημαντικός. Και μιλάω κυρίως για τον Νότιο Καύκασο. Είναι μια ασταθής περιοχή – μόλις είχαμε έναν πόλεμο εκεί – πριν από τρία χρόνια μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν. Ο Καύκασος είναι ένας κρίσιμος ενεργειακός διάδρομος, είναι μια εμπορική οδός. Επηρεάζει το περιβάλλον της Μαύρης Θάλασσας και η μειωμένη παρουσία της Ρωσίας και ο δυναμικός ρόλος της Τουρκίας εκεί αποτελούν επίσης μια πρόκληση. Και σε αυτή την πρόκληση σημειώνω και πάλι την απουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βλέπετε συζητήσεις μεταξύ των Αζέρων και των Αρμενίων, αλλά δεν βλέπετε την Ευρωπαϊκή Ένωση να συμμετέχει με κανέναν τρόπο σε αυτό το διάλογο.
Τώρα θα ήθελα να μιλήσω για τη γείτονά μας Τουρκία.
Δεν πρόκειται να μιλήσω για την Τουρκία ως Έλληνας Υπουργός Άμυνας. Και δεν θα θίξω τα ζητήματα που θα περιμένατε να θίξω. Το casus belli, το Τουρκο-Λιβυκό Μνημόνιο κ.τ.λ. Θα ήθελα να δω την Τουρκία μέσα από την οπτική γωνία του Λονδίνου. Νομίζω ότι όλοι εδώ θα συμφωνούσαν μαζί μου ότι η Τουρκία διατηρεί τις πιο θερμές σχέσεις με τη Μόσχα. Είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά δεν έχει επιβάλει ούτε μία κύρωση στη Ρωσία. Ακριβώς το αντίθετο. Ρωσικά κεφάλαια εισρέουν στην τουρκική οικονομία.
Για άλλη μια φορά, η Τουρκία θεωρείται από πολλές πρωτεύουσες του ΝΑΤΟ, όχι ως μια δύσκολη ειδική περίπτωση, αλλά ως ένας ζωτικός εταίρος σε θέματα άμυνας και ασφάλειας, τον οποίον μπορεί κανείς να εμπιστευτεί απόλυτα.
Ωστόσο, θα πρότεινα μια δοκιμασία στους φίλους μου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το βασικό ερώτημα που νομίζω ότι πρέπει να απαντηθεί είναι αν το Ηνωμένο Βασίλειο είναι βέβαιο ότι το Λονδίνο και η Άγκυρα μοιράζονται την ίδια άποψη για τον κόσμο, τις ίδιες ελπίδες, τις ίδιες φιλοδοξίες. Ορίστε, λοιπόν, μια δοκιμασία. Έχουμε Τεχνητή Νοημοσύνη. Θα μπορούσαμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να παράγουμε δύο διαφορετικές φωτογραφίες του κόσμου σε 20 ή 30 χρόνια. Και σκεφτείτε, παρακαλώ, πόσο παρόμοιες θα ήταν αυτές οι δύο φωτογραφίες. Ο κόσμος όπως θα ήθελε να είναι το Λονδίνο σε 20 ή 30 χρόνια και ο κόσμος όπως θα ήθελε να είναι η Άγκυρα σε 20 ή 30 χρόνια. Και πάλι, ας δούμε.
Κύπρος: Όλοι γνωρίζετε την κατάσταση. Δεν θα περάσω περισσότερο χρόνο αναλύοντας μια απαράδεκτη κατάσταση ενός διαιρεμένου νησιού, μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που κατέχεται από μια άλλη χώρα.
Θα προχωρούσα τώρα στη Μέση Ανατολή (Συρία, Λιβύη, Αίγυπτος, Σαχέλ, Υποσαχάρια Αφρική), Γάζα, Λίβανο.
Σχετικά με τη Γάζα, ας ελπίσουμε ότι το σχέδιο Τραμπ θα μπορέσει τελικά να οδηγήσει σε μια διαρκή εκεχειρία και, ελπίζουμε, αργότερα σε μια διαρκή ειρήνη.
Στη Συρία, έχουμε μια άλλη πρόκληση εκεί. Η Συρία είναι πιο ήρεμη τώρα αλλά όχι ιδιαίτερα δημοκρατική. Οι διώξεις εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων όπως οι Αλαουίτες, οι Χριστιανοί, οι Δρούζοι, η επιβίωση του εξτρεμισμού, το πολύ περιορισμένο δημοκρατικό πείραμα δεν μας επιτρέπουν να πιστεύουμε ότι η Συρία βρίσκεται στο δρόμο της προς την κανονικότητα. Η επιρροή τρίτων παραγόντων στη Συρία, ιδίως της Τουρκίας, θα μπορούσε να μας προκαλέσει μεγάλη ανησυχία. Υπάρχουν φήμες, για παράδειγμα, για μια πιθανή θαλάσσια οριοθέτηση μεταξύ Συρίας και Τουρκίας κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου και του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Αυτό θα δημιουργούσε ένα επιπλέον πρόβλημα στην περιοχή.
Από την πλευρά της Ελλάδας, αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να βοηθήσουμε όσο μπορούμε τον Λίβανο και ιδιαίτερα τις Ένοπλες Δυνάμεις του Λιβάνου, επειδή πιστεύουμε ότι ο Λίβανος μπορεί τελικά να γίνει μια ιστορία επιτυχίας. Και ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις του Λιβάνου είναι ο μόνος λειτουργικός θεσμός στη χώρα. Έτσι, τους βοηθάμε με υλικό, τους στέλνουμε τεθωρακισμένα οχήματα, τους στέλνουμε ελικόπτερα και προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να τους βοηθήσουμε να λειτουργήσουν σε αυτή τη χώρα.
Η Λιβύη, όπως γνωρίζουμε, είναι ένα αποτυχημένο κράτος μετά την επιχείρηση κατά του Καντάφι. Κανείς δεν ήταν ερωτευμένος με τον Καντάφι, αλλά καταφέραμε να δημιουργήσουμε κάτι χειρότερο από τον Καντάφι. Αλλά γενικά, αυτό που μας ανησυχεί πολύ είναι ότι η ΕΕ δεν δείχνει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Βόρεια Αφρική και ακόμη περισσότερο για την Υποσαχάρια Αφρική και το Σαχέλ. Ας πάμε στην ιστορία γιατί η ιστορία μάς διδάσκει μαθήματα. Οι Ρωμαίοι πολέμησαν πολλούς σκληρούς πολέμους για να μπορέσουν να ελέγξουν τη Βόρεια Αφρική. Τον Σκιπίωνα τον Αφρικανό, τον γνωρίζετε όλοι. Γιατί το έκαναν αυτό; Το έκαναν αυτό επειδή κατάλαβαν τότε κάτι που η ΕΕ δεν καταλαβαίνει σήμερα και ελπίζω ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα καταλάβει. Η Ευρώπη δεν είναι ασφαλής αν η Βόρεια Αφρική και η Υποσαχάρια Αφρική δεν είναι ασφαλείς. Και δεν είναι μόνο την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το ίδιο ακριβώς ίσχυε και κατά τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Αλλά ακόμη και πολύ-πολύ αργότερα, στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πριν από την εισβολή των Συμμάχων στη Σικελία και πριν από την Επιχείρηση Overlord, υπήρχε η Επιχείρηση Torch για την ασφάλεια της Βόρειας Αφρικής. Πώς, λοιπόν, μπορούμε να πάμε κόντρα στην ιστορία σήμερα; Πώς μπορούμε να αγνοήσουμε το προφανές; Και πιστεύω ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε και πάλι να βοηθήσει σε αυτό το μέτωπο.
Τώρα, επιτρέψτε μου να θίξω εν συντομία δύο διαφορετικά θέματα.
Ενέργεια: Καταφέραμε να βασιστούμε στο παρελθόν στη Ρωσία. Και αυτό ήταν ένα τεράστιο λάθος. Η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης βρισκόταν στο επίκεντρο και πρέπει να πω ότι πρέπει να το αλλάξουμε αυτό. Αλλά πώς θα το κάνουμε; Η Ελλάδα θα μπορούσε να προσφέρει μια μερική λύση. Μέσω των νέων μονάδων σε όλη τη χώρα, ειδικά στην Αλεξανδρούπολη, η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει ενεργειακός κόμβος για την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Όπως και πάλι, ο Πρέσβης είπε ότι η Αλεξανδρούπολη απέχει μόλις 750 χλμ. από την Οδησσό. Είναι η πλησιέστερη, η ευκολότερη διαδρομή. Και υπάρχουν αγωγοί μεταξύ της Ελλάδας και των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, επειδή πρέπει να αντιστρέψουμε τη ροή. Αλλά η χώρα μου θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση για την ενεργειακή εξάρτηση από την ανατολή. Αλλά και πάλι, υπάρχουν χώρες που δεν είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένες με αυτή τη λύση.
Το άλλο ζήτημα που πρέπει να συζητήσουμε μαζί και να έχουμε μια πιο ξεκάθαρη άποψη είναι ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Συνήθως χρησιμοποιούμε την έκφραση «ο ελέφαντας στο δωμάτιο». Αυτό που πρέπει να δούμε τώρα στη Μεσόγειο, στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη, είναι ο ελέφαντας που φεύγει από το δωμάτιο. Και υπάρχει ένα σαφές κενό και αυτό το κενό πρέπει να γεμίσει, πρέπει να αντιμετωπιστεί. Και εδώ η συνεργασία Ηνωμένου Βασιλείου-Ελλάδας θα μπορούσε να παίξει ρόλο. Διότι, θα ήθελα να είμαι ειλικρινής μαζί σας, η Ευρώπη προσπαθεί να επανεξοπλιστεί. Και ανακοινώνονται τεράστια ποσά χρημάτων για αυτά τα προγράμματα επανεξοπλισμού, αλλά θα χρειαστούν πολλά χρόνια. Διότι δεν είναι μόνο εξοπλισμός. Δεν είναι μόνο πλατφόρμες. Υπάρχει ένας άλλος χαμένος κρίκος. Αυτός ο χαμένος κρίκος είναι ο πολιτισμός.
Έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει να μπορείς να αμύνεσαι. Και για να ανακτήσεις την κουλτούρα της αυτοδυναμίας, θα χρειαστεί χρόνος. Δεν είναι μόνο χρήματα. Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι μια από τις χώρες που εξακολουθούν να έχουν μάλλον μικρές, με όλο το σεβασμό, αλλά σημαντικές και ικανές ένοπλες δυνάμεις. Αν το προσθέσουμε αυτό στις υπάρχουσες δυνατότητες, αυτό μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Αλλά, χρειαζόμαστε πολύ ειλικρινή διάλογο και κατανόηση. Επίσης, το Ηνωμένο Βασίλειο έχει μοναδικά πλεονεκτήματα:
1) Μια σαφή γεωπολιτική κατανόηση
2) Ικανότητα να διαδραματίσει ρόλο στη Μεσόγειο και, αν μου επιτρέπεται να πω, πέρα από τη Μεσόγειο
3) Ένα ουσιαστικό σύμπλεγμα και οικοσύστημα άμυνας-ασφάλειας με σημαντικά πανεπιστήμια, όπως αυτό, που θα μπορούσε να ενισχύσει τη συμμετοχή της Ευρώπης στην επανάσταση της Τεχνητής Νοημοσύνης και στον τεράστιο μετασχηματισμό των Ενόπλων Δυνάμεων.
Είναι προφανές για μένα ότι η συνεργασία μεταξύ των δύο εθνών μας μπορεί να είναι κρίσιμης σημασίας σε πολλούς τομείς. Σε αυτό το μεταβαλλόμενο κόσμο, κανένα κράτος, όσο ισχυρό κι αν είναι, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις μόνο του.
Νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα, υπήρχαν δύο άρθρα. Ένα από τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και ένα άλλο από το φίλο μου τον Γερμανό ομόλογό μου Μπόρις Πιστόριους. Και τα δύο άρθρα είχαν έναν κοινό παρονομαστή. Ότι η Ευρώπη αιφνιδιάστηκε από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Υποτίμησε τις απειλές του σύγχρονου κόσμου και τώρα πρέπει να προσπαθήσει να επιταχύνει την αντίδρασή της καθώς ο χρόνος τελειώνει. Επομένως, σας παρακαλώ μην υποτιμάτε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε και ας μην κάνουμε το ίδιο λάθος δύο φορές.
Και αν μου επιτρέπετε να ανατρέξω στην ιστορία, μας λέει ένα πράγμα που το Ηνωμένο Βασίλειο γνωρίζει πολύ καλά. Ότι η Μεσόγειος δεν είναι σύνορο. Είναι μια γέφυρα. Αυτός ήταν ο ιστορικός της ρόλος. Μια γέφυρα για το εμπόριο, αλλά και για την ένταση. Και εμείς, η Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο, μπορούμε και πρέπει να συνεργαστούμε για να κατανοήσουμε όλοι οι Ευρωπαίοι φίλοι και εταίροι μας αυτή τη βασική πραγματικότητα. Ελευθερία ναυσιπλοΐας, τήρηση της αρχής του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Αυτά είναι θέματα στα οποία θα μπορούσαμε να ταυτιστούμε.
Τη Δευτέρα, επισκέπτομαι το Κέντρο Επιχειρήσεων Ναυτικού Εμπορίου του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτό είναι κάτι πάνω στο οποίο θα πρέπει να συνεργαστούμε στενά. Για να να σας δείξω πολύ καθαρά πώς η Ευρώπη υποτιμά την ανάγκη αξιοποίησης πόρων για την εξασφάλιση της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας, θα αναφερθώ στην επιχείρηση ΑΣΠΙΔΕΣ στην Ερυθρά Θάλασσα. Η Ελλάδα είναι ο κύριος παράγοντας που συμβάλλει σε αυτήν την επιχείρηση, η οποία αντιμετωπίζει την πρόκληση που θέτουν οι Χούθι στη Διώρυγα του Σουέζ, μία από τις ζωτικές γραμμές της Ευρώπης.
Μόνο τέσσερα πολεμικά πλοία από τα εκατοντάδες στις χώρες της ΕΕ επιχειρούν στην Ερυθρά Θάλασσα. Η Ελλάδα παρέχει το 25% του συνόλου αυτού του στόλου. Νομίζω ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε να μας βοηθήσει να εξηγήσουμε το πρόβλημα. Ποια είναι η προτίμησή σας; Και θα πρότεινα ένα άλλο θέμα στο οποίο θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε στενά. Μιλάω για μια τριμερή συνεργασία. Πιστεύω ότι είναι καιρός η Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο να συνεργαστούν με μια άλλη αναδυόμενη μεγάλη δύναμη. Την Ινδία. Θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ελλάδα και η Ινδία, προκειμένου να εξασφαλίσουμε γραμμές ναυσιπλοΐας και νομίζω ότι θα ήταν εξαιρετικά σημαντικό αν καταφέρναμε να φέρουμε το Ινδικό Ναυτικό στην Ερυθρά Θάλασσα όπου επιχειρεί σήμερα, αλλά ακόμη και βόρεια της Διώρυγας του Σουέζ στη Μεσόγειο.
Λοιπόν, νομίζω ότι καταχράστηκα το χρόνο σας, αλλά θα ήθελα να αφιερώσω δύο λεπτά ακόμα για να εξηγήσω τι κάνουμε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις υπό τον τίτλο «Ατζέντα 2030». Πρόκειται για ένα συνολικό μετασχηματισμό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Η Ελλάδα είναι επίσης μια μικρή χώρα, 11 εκατομμύρια πληθυσμό, 230 δισεκατομμύρια ευρώ ΑΕΠ. Αλλά, για άλλη μια φορά έχουμε υπερμεγέθεις ένοπλες δυνάμεις επειδή αντιμετωπίζουμε μια μεγάλη απειλή από τον γείτονά μας. Ο γείτονάς μας και η απειλή είναι δεκαπλάσιες από το μέγεθός μας, οπότε πρέπει να αυτοσχεδιάσουμε. Με την «Ατζέντα 2030», αλλάζουμε τα πάντα στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Κυριολεκτικά τα πάντα. Από τη δομή μέχρι τα οπλικά συστήματα. Αλλά, αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ότι προσπαθούμε να αλλάξουμε την κουλτούρα. Ένας στρατός δεν είναι εκπαιδευμένος να κάνει ερωτήσεις. Ένας στρατός είναι εκπαιδευμένος να υπακούει σε εντολές, σωστά; Αλλά, δυστυχώς, απλώς υπακούοντας σε εντολές, δεν μπορείς να επιβιώσεις στο σύγχρονο πολεμικό περιβάλλον. Έτσι, προσπαθούμε να διδάξουμε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, εκτός από την υπακοή σε εντολές, να αρχίσουν να κάνουν ερωτήσεις. Τι εννοώ με αυτό; Δημιουργήσαμε για πρώτη φορά στην ιστορία μας μια Διεύθυνση Καινοτομίας εντός των Ενόπλων Δυνάμεων.
Και αυτή η Διεύθυνση Καινοτομίας έχει το καθήκον να συλλέγει τις ερωτήσεις που θέτουν όλες οι μονάδες του στρατού και οι αξιωματικοί σχετικά με το τι θα έκαναν για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του μέλλοντος. Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα πολύ τεκμηριωμένο και υπάρχον παράδειγμα. Πώς αντιμετωπίζουμε μια πρόκληση από ένα σμήνος drones; Στην περίπτωσή μας, τα drones Bayraktar II και Bayraktar III. Τι θα κάναμε με οικονομικά αποδοτικό τρόπο; Επειδή, μια απλή απάντηση θα ήταν να εκτοξεύσουμε τους πυραύλους σας εναντίον τους. Θα χρεοκοπούσαμε σε μια εβδομάδα. Αυτές οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις από αυτή τη Διεύθυνση Καινοτομίας, όπως ανέφερε προηγουμένως ο Πρέσβης Τσαούσης, λαμβάνονται από το Ελληνικό Κέντρο Αμυντικής Καινοτομίας (ΕΛΚΑΚ) και δίνονται στο Ελληνικό Αμυντικό Οικοσύστημα των Ελληνικών Εταιρειών Άμυνας και στα Οικοσυστήματα έμπιστων Συμμάχων και φίλων που θα ήταν πρόθυμοι να μοιραστούν μαζί μας γνώσεις και τεχνογνωσία αντί να προσπαθούν απλώς να μας πουλήσουν υπάρχουσες πλατφόρμες. Σε αυτή τη συγκεκριμένη περίπτωση, το οικοσύστημα επέστρεψε με μια απάντηση. Και η απάντηση ήταν ένα σύστημα. Ονομάζεται «Κένταυρος».
Έτσι, πήραμε αυτήν την απάντηση, χρηματοδοτήσαμε ένα πρωτότυπο και στείλαμε αυτήν την απάντηση για δοκιμή στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Παρακολουθώντας τα Bayraktar να πετούν πάνω από τον ορίζοντα. Και αφού αυτό αποδείχθηκε επιτυχημένο, τοποθετήσαμε το «Κένταυρος» σε μία από τις φρεγάτες μας που επιχειρούσε εναντίον των Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα.
Ο «Κένταυρος» μας δικαίωσε, επειδή κατέρριψε δύο μη επανδρωμένα αεροσκάφη των Χούθι που προσπαθούσαν να βυθίσουν δύο εμπορικά πλοία. Ο «Κένταυρος» θα χρησιμοποιηθεί σε όλα τα πλοία του Ελληνικού Ναυτικού και αργότερα στις μονάδες του Στρατού Ξηράς. Αυτό είναι το είδος του συστήματος που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε και νομίζω ότι έχουμε πολλά να κάνουμε μαζί. Το οικοσύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου είναι πολύ μεγαλύτερο και ώριμο και με τα πανεπιστήμια του Ηνωμένου Βασιλείου. Μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του σύγχρονου πολέμου. Επειδή η ασφάλεια δεν αφορά μόνο την καθαρή στρατιωτική ισχύ. Και είναι ζωτικής σημασίας η Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο να επεκτείνουν τη συνεργασία τους στην έρευνα, στην παραγωγή, στην τεχνολογία. Και η χρηματοδότηση υπάρχει.
Το Ηνωμένο Βασίλειο παρέχει χρηματοδότηση, εμείς παρέχουμε χρηματοδότηση, η ΕΕ παρέχει χρηματοδότηση, το ΝΑΤΟ παρέχει χρηματοδότηση. Τα χρήματα δεν είναι το ζήτημα. Αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε είναι να προσκαλέσουμε το οικοσύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου να συμμετάσχει στην Ατζέντα 2030. Κυρίες και κύριοι, καταχράστηκα το χρόνο σας και σας ευχαριστώ για την ευκαιρία. Όπως είπα και πριν, πιστεύω ακράδαντα στη συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Η δύναμη και η κοινή θυσία, όπως και στο παρελθόν, μπορούν να κατευθυνθούν προς ένα κοινό όραμα στο μέλλον. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι και δεν πρέπει να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Και αν μπορούσα να ζητήσω κάτι από το Ηνωμένο Βασίλειο, τότε θα τους ζητούσα να ανατρέξουν στην κληρονομιά του ιστορικού πρωθυπουργού τους, Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ, για καθοδήγηση.
Σας ευχαριστώ πολύ».
