Η ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς έχει μετατραπεί στο βαθύ χάσμα που χωρίζει τα στρατόπεδα του εσωτερικού του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με όσα σχολιάζουν στελέχη και από τις δύο μεριές, δηλαδή τους προεδρικούς και τους αντικασσελακικούς.
Προφανώς, τα δύο στρατόπεδα δεν βρίσκονταν προηγουμένως πιο κοντά, καθώς η άβυσσος που τα χωρίζει δημιουργήθηκε ήδη από το φθινόπωρο, αν όχι και στα τέλη του καλοκαιριού.
Αναζητώντας την χαμένη προοπτική εξουσίας
Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα οι δύο πλευρές φαίνεται να έχουν ταυτιστεί επί του πεδίου στο οποίο θα γίνει η ανοιχτή σύγκρουση μετά τις ευρωεκλογές. Και αυτό δεν είναι άλλο από το μονοπάτι με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ξαναγίνει ανταγωνιστική δύναμη εξουσίας έναντι της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη: Συνεχίζοντας αυτόνομη πορεία ή μέσα από τη συμμετοχή του κόμματος σε μια ανασύνθεση-ενοποίηση του προοδευτικού χώρου;
Θα μπορεί μόνο του το δεύτερο κόμμα να κερδίσει τη ΝΔ;
Στην πραγματικότητα, το ερώτημα αυτό θα τεθεί από τη βάση των ψηφοφόρων της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, δεδομένου ότι θα έχει απαντηθεί πλέον από την κάλπη των ευρωεκλογών το έως τώρα κρίσιμο ερώτημα, δηλαδή αν το δεύτερο σε δύναμη κόμμα του πολιτικού συστήματος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη ή το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη. Το νέο ερώτημα που θα τεθεί, λοιπόν, θα είναι το αν το δεύτερο κόμμα, που κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζει τη δυναμική που απαιτείται για να αντιμετωπίσει «στα ίσα» και μόνο του τη ΝΔ στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Ο Κασσελάκης προσπαθεί να πείσει ότι μπορεί μόνος του
Ο Στέφανος Κασσελάκης γνωρίζει ότι δεν μπορεί να έχει αρχηγικές βλέψεις σε ένα ευρύτερο σχήμα συνεργασίας με άλλα κόμματα του χώρου, όπως το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Αριστερά, καθώς τα δύο αυτά κόμματα δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση να συζητήσουν κάτι τέτοιο. Συνεπώς, αναζητά ένα αποτέλεσμα, με το οποίο θα μπορέσει να «πουλήσει» την 9η Ιουνίου «ως την μέρα αλλαγής της δυναμικής των κομμάτων», όπως ανέφερε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σε προχθεσινό άρθρο του στην ΕφΣυν.
Το αντικασσελακικό στρατόπεδο βλέπει ανάγκη ανασύνθεσης
Αντιθέτως, τα στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, λιγότερο σε δημόσιες δηλώσεις τους και περισσότερο σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις εκτιμούν ότι θα καταγραφεί ένα αποτέλεσμα το οποίο θα ξεκαθαρίζει πως δεν γίνεται οποιοδήποτε κόμμα του προοδευτικού χώρου να διεκδικήσει εξουσία από μόνο του. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει τη δυνατότητα να υλοποιήσει την υπόσχεση που είχε δώσει για να εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ότι είναι αυτός που μπορεί να κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οπότε, η συζήτηση για ενδεχόμενη απομάκρυνση του, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος των συνεργασιών, θα έχει ξεκινήσει εκ των πραγμάτων.
Ασάφεια στον πήχη των εκλογών και στο ποιοι θα σπρώξουν τη συζήτηση για ανασύνθεση
Ωστόσο, δύο παράγοντες προσδιορισμού των όρων της σύγκρουσης που θα ακολουθήσει είναι εξαιρετικά ασαφείς. Πρώτον, ποιος είναι ο πήχης που τίθεται στον Στέφανο Κασσελάκη; Ένα ποσοστό ακόμη και κάτω από το 17,8% που είχε πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, δεδομένου ότι μετά την αποχώρηση της Νέας Αριστεράς ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πλησιάσει κοντά σε μονοψήφια επίπεδα ή ένα ποσοστό που θα έχει το 2 μπροστά ή ακόμη και 22% που κάποιοι λένε ότι είναι το μίνιμουμ για κόμμα εξουσίας; Δεύτερον, πόσο δυνατές θα είναι οι φωνές που θα αρχίσουν μέσα στο ΠΑΣΟΚ ή ευρύτερα στο πολιτικό σύστημα να μιλούν για την ανάγκη ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου και να πιέζουν τις εξελίξεις εις βάρος του Στέφανου Κασσελάκη;
Η συζήτηση για ανασύνθεση θα καθορίσει τον συσχετισμό στη Κουμουνδούρου
Το αντικασσελακικό στρατόπεδο, έχει περιορισμένα όπλα στον προσδιορισμό αυτής της συζήτησης. Βρίσκεται σε φάση συνεννόησης μεταξύ των στελεχών του, που σύμφωνα με το ρεπορτάζ όμως δεν φτάνει σε επίπεδα συντονισμού, προκειμένου οι πιέσεις να είναι έντονες και μέσα από την Κουμουνδούρου. Επίσης, έχει ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με στελέχη του ΠΑΣΟΚ που για τους δικούς τους λόγους επιδιώκουν τη συζήτηση για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου. Αν μια σχετική συζήτηση ανοίξει για τα καλά, τότε τα στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης της Κουμουνδούρου ευελπιστούν ότι είναι δυνατόν να προσέλθουν σε μια ενδεχόμενη νέα ανοιχτή διαδικασία εκλογής προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ πολίτες που τους ενδιαφέρει αυτή η προοπτική και έως τώρα δεν είναι μέλη του κόμματος.
Ο Κασσελάκης επιχειρεί να σπάσει την παράδοση των όμορων χώρων
Πάντως, το ενδιαφέρον των τελευταίων ημερών έγκειται στο ότι και ο Στέφανος Κασσελάκης αναγκάζεται να τοποθετηθεί επί της εν λόγω συζήτησης, δηλώνοντας στην ΕφΣυν ότι «το ιδεολογικό φάσμα είναι ένας από τους δύο βασικούς άξονες της συζήτησης» και ότι υπάρχει άλλος ένας, που τον υπερβαίνει και «έχει να κάνει με το αντιθετικό ζεύγος ανασφάλεια-προστασία». Δηλαδή, επιλέγει να βάλει ένα διακύβευμα το οποίο ξεπερνά τη σημασία της ιδεολογικής συνάφειας και των συνεργασιών όμορων πολιτικά χώρων. Επιπλέον, στο άρθρο στην ΕφΣυν, αναφερόμενος στα κόμματα που «θαυμάζει» και «σέβεται», δεν ανέφερε το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Αριστερά, αλλά το Μερα25 και την Πλεύση Ελευθερίας. Επίσης, ξεκαθάρισε ότι δεν θα μπει «σε διαδικασία «διαπραγμάτευσης» με αρχηγούς άλλων κομμάτων», αλλά θα προσκαλέσει «έντιμα, ικανά, προβεβλημένα στελέχη του προοδευτικού χώρου».
Ο τρίτος γύρος
Σε κάθε περίπτωση, η μετεκλογική συζήτηση για την ανάγκη μιας ανασύνθεσης της ευρύτερης Κεντροαριστερά και τη χρησιμότητα του Στέφανου Κασσελάκη θα είναι ο ένας προσδιοριστικός παράγοντας που θα κρίνει τη σύγκρουση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο άλλος θα είναι η οργανωτική δύναμη των δύο πλευρών, το προς τα που θα κλείνουν πρόσωπα που στέκονται στο ενδιάμεσο και το πόσο αποφασισμένα για σύγκρουση ή έστω αποχώρηση θα είναι τα στελέχη της αντικασσελακικής πλευράς. Στο Έκτακτο Συνέδριο ο νυν πρόεδρος του κόμματος σε όλους αυτούς τους τομείς κέρδισε κατά κράτος, όπως και στην προεδρική εκλογή του Σεπτεμβρίου.
