Κομμάτια και θρύψαλα γίνεται το κομματικό σύστημα όπως αποδεικνύουν οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών.
Ας δούμε τι πραγματικά συνέβη.
- Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν πως αυτοδυναμία δεν υπάρχει. Το Μαξίμου ανέμενε να εμφανίσει δημοσκοπική άνοδο αμέσως μετά τον Νοέμβριο, όταν οι ενοικιαστές θα έβαζαν στην τσέπη το ένα ενοίκιο και οι μικροσυνταξιούχοι θα ελάμβαναν το ...τεράστιο ποσό των 250 ευρώ (!), αντί αυτού όμως να βλέπει ότι δεν μπορεί να πιάσει στην -αμφιλεγόμενη ως προς την ορθότητά της - «εκτίμηση ψήφου» το ποσοστό των ευρωεκλογών.
Το ενδεχόμενο μιας συγκυβέρνησης με τρίτο πρόσωπο πρωθυπουργό ταράσσει ακόμα περισσότερο τα νερά στο κυβερνών κόμμα ενώ η αύξηση των μετοχών του Κυριάκου Πιερρακάκη και η αναμενόμενη από κάποιους αντιπαράθεσή του με τον Νίκο Δένδια όταν έρθει η «επόμενη μέρα» στη ΝΔ αυξάνει τον κίνδυνο για τις προοπτικές του κυβερνώντος κόμματος. Πολύ περισσότερο που ο Κώστας Καραμανλής λειτουργεί πλέον όχι ουδέτερα, αλλά αντιπαραθετικά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Προσοχή, όχι με τη ΝΔ, αλλά με τον Μητσοτάκη. Ο δε Αντώνης Σαμαράς, εφόσον δεν υπάρχει αλλαγή ηγεσίας εν πλω στη ΝΔ, κάτι που αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται στον ορίζοντα, θα προχωρήσει σε ίδρυση κόμματος. Όλα δείχνουν πως η ΝΔ δύσκολα δεν θα βγει αλώβητη από την ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού.
- Το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα αλλάζει τα δεδομένα στο χώρο της κεντροαριστεράς. Όχι απλώς γιατί στο χώρο επιστρέφει ένας «παίκτης» που θεωρείται πρωθυπουργίσιμος - χαρακτηριστικό που εκλείπει από τον Νίκο Ανδρουλάκη - αλλά και γιατί σε μεγάλο βαθμό θα απορροφήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τμήμα της Νέας Αριστεράς, θα κόψει ποσοστά από την Πλεύση Ελευθερίας και το ΚΚΕ, αλλά και θα επαναφέρει απογοητευμένους ψηφοφόρους στις κάλπες. Το ΠΑΣΟΚ πλέον δεν θα δώσει τη μάχη για την πρώτη αλλά για τη δεύτερη θέση και πιθανόν για την τρίτη αν συγκροτήσει κόμμα η Μαρία Καρυστιανού. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει στην καλύτερη περίπτωση ένα κόμμα που θα αγωνίζεται για την κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση, τη στιγμή που είναι βέβαιη η διάσπαση της Νέας Αριστεράς.
- Παράγοντας στην επόμενη μέρα αναδεικνύεται και ο Ευάγγελος Βενιζέλος καθώς απονομιμοποιεί τη στήριξη του λεγόμενου «κεντρώου» - και δη του «ακροκεντρώου» - χώρου στον Κυριάκο Μητσοτάκη, όπως και τη συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Δημοκρατία υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δείχνει όμως πως την πριμοδοτεί με άλλον πρωθυπουργό, πιθανόν και με τον ίδιο.
- Κόμμα υπό τη Μαρία Καρυστιανού αλλάζει όλα τα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό, τουλάχιστον όταν αυτό ανακοινωθεί. Δεν χωρά αμφιβολία ότι δεν θα αφήσει κανένα χώρο αλώβητο, πρωτίστως όμως θα πλήξει τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, με την οποία έως πρόσφατα συμπορευόταν! Είναι χαρακτηριστικό πως με το που άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο ίδρυσης κόμματος εναντίον της ενορχηστρώνεται ολομέτωπη επίθεση πέραν του ενός πολιτικού χώρου, ίσως και διακομματικά.
- Και μόνο το γεγονός ότι ο Στέφανος Κασσελάκης πραγματοποιεί Συνέδριο με όλα τα μέλη του «Κινήματος Δημοκρατίας» για την αναστολή της λειτουργίας του δείχνει το αδιέξοδο του εγχειρήματός του, αλλά και το μεγάλο φιάσκο του ΣΥΡΙΖΑ με την εκλογή στην ηγεσία του. Το πιθανότερο βέβαια είναι να παραμείνει στην ηγεσία το συγκεκριμένο κόμμα ώστε να κατέβει στις εκλογές, χωρίς όμως πολλές ελπίδες κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.
- Συνεργασίες του κόμματός του το επόμενο τρίμηνο προαναγγέλλει ο Γιάνης Βαρουφάκης, έχοντας προφανώς στο μυαλό του και τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη της Νέας Αριστεράς.
Αν δε το ερώτημα είναι να πότε θα αρχίσει να αποκρυσταλλώνεται μια πιο οριστική μορφή του πολιτικού συστήματος η απάντηση είναι όχι πριν τις ευρωκάλπες του 2028!
