Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι διακινούν ευφάνταστα σενάρια για τον 47ο Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Και ιδίως για το τι πρόκειται, δήθεν, να κάνει σε άλλα κράτη, ανάλογα με το αν συμπαθεί ή όχι την κατά περίπτωση πολιτική ηγεσία καθενός. Και επειδή ελάχιστα τον ξέρουν -αλλά και δεν θέλουν ή δεν μπορούν να τον μελετήσουν με επιμέλεια- φθάνουν να κάνουν υποθέσεις για το πώς θα επιβάλει τον α΄ ηγέτη επειδή τον συμπαθεί ή θα ξεφορτωθεί άλλον, διότι δεν είναι του γούστου του!
Για να θυμηθούμε τον αείμνηστο Βασίλη Αυλωνίτη «βουλωμένο γράμμα διαβάζουν», όπως η κινηματογραφική σύζυγός του Μαρίνα, κατά κόσμον Γεωργία Βασιλειάδου. Και αυτό γιατί αυτοί οι ερασιτέχνες «αναλυτές», πολλές φορές για να πουλήσουν εκδουλεύσεις σε διάφορα «σαΐνια» της εγχώριας πολιτικής, μάλλον δεν έχουν ιδέα για τις ιδιομορφίες του Τραμπ, και πριν απ’ όλα για τον τρόπο που αντιμετωπίζει όλα τα εκτός ΗΠΑ ζητήματα.
Να δούμε λοιπόν το «ιδιαίτερο χαρακτηριστικό» του Τραμπ που οι ανωτέρω «φωστήρες» αγνοούν πλήρως. Πρόκειται για το χαρακτηριστικό που απορρέει από το βασικό «δόγμα Τραμπ», δηλαδή το «America first». Που σημαίνει ότι για τον Τραμπ τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τις ΗΠΑ, με την έννοια πως ό,τι σκέφτεται το διαμορφώνει με αποκλειστικό γνώμονα τη Χώρα του.
Κάθε άλλον ηγέτη εκτός ΗΠΑ, ακόμη και φίλα προσκείμενο προσωπικώς προς αυτόν, ο Τραμπ τον αντιμετωπίζει μόνο με βάση την συμπεριφορά του έναντι των ΗΠΑ. Με άλλες λέξεις αν αυτός είναι χρήσιμος για τις ΗΠΑ, ο Τραμπ «τον πάει». Αν όχι, «φίδι που τον έφαγε».
Όχι όμως με την έννοια ότι ο Τραμπ θα κάνει κάτι για να προκαλέσει την πτώση του «αντιπάλου» αυτού στο κάθε κράτος και πολύ περισσότερο για ν’ αντικατασταθεί με κάποιο δήθεν αρεστό στον Τραμπ. Η «μέθοδος» Τραμπ» είναι πιο «πρωτόγονη». Βάζει τον «αντίπαλο» στη γωνία, μαζί και το κράτος στο οποίο ανήκει, μέχρις ότου αυτός υποκύψει -αν φυσικά υποκύψει- στις «ορέξεις Τραμπ».
Συμπερασματικά ο Τραμπ ούτε καν γνωρίζει -ούτε θέλει να γνωρίζει- «ποιος είναι ποιος» στα περισσότερα κράτη, με τα οποία έχουν σχέση οι ΗΠΑ. Βεβαίως με την εξαίρεση μεγάλων ηγετικών φυσιογνωμιών, π.χ. σε Κίνα και Ρωσία. Και δυστυχώς σε αυτές τις εξαιρέσεις δεν ανήκουν οι ηγεσίες των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τις οποίες ο Τραμπ -με μια δυο εξαιρέσεις, π.χ. Ουγγαρία- αισθάνεται από περιφρόνηση έως απέχθεια.
Ίσως κάποιοι θα διερωτηθούν γιατί γράφονται εδώ αυτά, που μοιάζουν με «μικρολεπτομέρειες» της πολιτικής ψυχολογίας του Τραμπ. «Μικρολεπτομέρειες» δεν είναι, και αυτό φαίνεται καθαρά. Επιπλέον δε όταν έχεις να κάνεις με τον «πλανητάρχη», και με τις ιδιομορφίες του Τραμπ, δεν μπορείς να εκθέτεις υποθέσεις εργασίας με την ιδιότητα του «μυελοπώλη» προς «αδαείς» πολιτικούς μας, και μάλιστα αποκλειστικώς για εγχώρια κατανάλωση. Αυτό είναι επιζήμιο ή και επικίνδυνο. Όχι τόσο γιατί θα σε πάρουν «στο ψιλό» -ατυχώς στην Ελλάδα όσο περισσότερο άδειος είναι ο τενεκές τόσο περισσότερο θόρυβο κάνει- αλλά γιατί υπάρχουν και πολιτικά «φυντάνια», κατά Δ.Κουτσούμπα, που παίρνουν αποφάσεις στηριζόμενα σε τέτοιες, αυτή τη φορά πραγματικά «ψεκασμένες», φαντασιώσεις.