Διεθνή

Σύνοδος Κορυφής ΝΑΤΟ: Πιέσεις ΗΠΑ για 5% του ΑΕΠ στις αμυντικές δαπάνες

eurokinissi eurokinissi
Στο επίκεντρο των γεωπολιτικών εξελίξεων βρίσκεται η φετινή σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ, η οποία διεξάγεται στη Χάγη στις 24 και 25 Ιουνίου.

Με φόντο τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία και την αυξανόμενη αστάθεια στη Μέση Ανατολή, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναλαμβάνουν πρωτοβουλία για ριζική αναθεώρηση των αμυντικών στόχων της Συμμαχίας, προτείνοντας αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ.

Σύμφωνα με την πρόταση της Ουάσιγκτον, το 3,5% θα πρέπει να διατεθεί για «καθαρή» άμυνα και το υπόλοιπο 1,5% για τομείς όπως η κυβερνοασφάλεια και οι υπηρεσίες πληροφοριών.

Η πρόταση προκαλεί ήδη έντονες αντιδράσεις, ιδίως από κράτη-μέλη που δεν έχουν ακόμη επιτύχει τον προηγούμενο στόχο του 2% που είχε τεθεί το 2014. Παρά τις δηλώσεις πρόθεσης από χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Πολωνία και η Γερμανία, δεν υπάρχουν ακόμη δεσμευτικά χρονοδιαγράμματα, ενώ άλλες χώρες – μεταξύ των οποίων ο Καναδάς, η Ισπανία και η Ιταλία – παραμένουν πολύ κάτω από το ελάχιστο όριο. Ενδεικτικά, ο Καναδάς δαπάνησε μόλις το 1,3% του ΑΕΠ του για άμυνα το 2024, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΝΑΤΟ.

Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ σε σύνοδο της Συμμαχίας για πρώτη φορά μετά το 2019 φέρνει μαζί της μία σαφώς πιο επιτακτική ρητορική. Ο Αμερικανός πρόεδρος, συνοδευόμενος από τον υπουργό Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ, επιδιώκει ξεκάθαρες δεσμεύσεις και άμεση υλοποίηση, απορρίπτοντας πολιτικές υπεκφυγές.

Την ίδια στιγμή, έντονη είναι και η πίεση από την πλευρά της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, η οποία ζητά σαφή προσανατολισμό και σταθερότητα για να μπορέσει να σχεδιάσει επενδύσεις και να ενισχύσει την παραγωγή της. Χωρίς στρατηγική σύγκλιση και συνεργασία μεταξύ των κρατών, οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις δεν θα μπορέσουν να σταθούν ανταγωνιστικά διεθνώς. Η αμυντική ενίσχυση απαιτεί πέρα από κονδύλια, πολιτική βούληση και προτεραιοποίηση της βιομηχανικής ενοποίησης, καθώς και μέτρα για την προστασία κρίσιμων αλυσίδων εφοδιασμού.

Η σύνοδος της Χάγης διαφαίνεται ως μία από τις πλέον καθοριστικές στην ιστορία των 77 ετών του ΝΑΤΟ. Αν και οι δηλώσεις και οι υποσχέσεις περισσεύουν, το κρίσιμο ερώτημα παραμένει αν η Συμμαχία θα καταφέρει να μετατρέψει τις πολιτικές εξαγγελίες σε συγκεκριμένες και βιώσιμες πράξεις.