Ένα από τα (πολλά) παράδοξα της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας είναι ότι το πρόσωπο που συζητιέται πιο πολύ από το χώρο της Κεντροαριστεράς δεν είναι κάποιος από τους αρχηγούς των κομμάτων του χώρου. Δεν είναι καν ένας πολιτικός που βρίσκεται σε αυτό που στη δημοσιογραφική αργκό ο ονομάζεται «πρώτη γραμμή της επικαιρότητας».
Ο Αλέξης Τσίπρας στον οποίο αναφερόμαστε, αυτή τη στιγμή είναι ένας πρώην πρωθυπουργός και πρώην αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, νυν απλό μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Κουμουνδούρου. Κι όμως, κανείς δεν τον αντιμετωπίζει ως «πρώην».
Το όνομά του συζητιέται συνεχώς και το ενδεχόμενο της επιστροφής του σε ηγετικό πολιτικό ρόλο συνιστά μια από τις παραμέτρους που λαμβάνουν υπόψη στο σχεδιασμό τους όχι μόνο οι ηγεσίες της Κεντροαριστεράς αλλά και της κυβέρνησης.
Τα σενάρια
Ένας έμπειρος δημοσιογράφος με πολύ καλή γνώση των συζητήσεων στις οποίες εμπλέκεται ο πρώην πρωθυπουργός, λέει ότι «παράγονται περισσότερα σενάρια για τον Τσίπρα από όσα μπορούμε να καταναλώσουμε». Η αλήθεια είναι ότι τελευταίο διάστημα έχουμε διαβάσει τόσες πολλές ημερομηνίες επανόδου του Αλέξη Τσίπρα που έχουμε χάσει το λογαριασμό. Η αξιοπιστία αυτών των δημοσιευμάτων τις περισσότερες φορές δεν είναι υψηλή. Ωστόσο, το γεγονός ότι σενάρια γράφονται και ξαναγράφονται, δείχνει ότι το θέμα «πουλάει» σε μια εποχή που το ενδιαφέρον για τους υπόλοιπους παίκτες τις Κεντροαριστεράς είναι πολύ χαμηλό.
Επισήμως, το περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα μιλάει μόνο το 2ο διεθνές συνέδριο του ιδρύματος Τσίπρα που θα πραγματοποιηθεί στις 10 Ιουνίου. Δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς αφού τόσο εντυπωσιακές κινήσεις όπως μια ενδεχόμενη επιστροφή του πρώην πρωθυπουργού δεν προαναγγέλλονται και συνήθως διαψεύδονται μέχρι να… ανακοινωθούν.
Ειδικά για τον Τσίπρα πρέπει να τονίσουμε το εξής: Όσοι εμφανίζονται να μεθερμηνεύουν με βεβαιότητα τις προθέσεις του είτε δεν είναι ειλικρινείς είτε κάνουν υποκειμενικές κρίσεις με βάση κάποιες συζητήσεις στις οποίες συμμετέχουν. Όπως το έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν, τις αποφάσεις του θα τις μάθουν άπαντες όταν αποφασίσει να τις ανακοινώσει ο ίδιος.
Ωστόσο, η αίσθηση που αποκομίζει κανείς από το «κλίμα Τσίπρα» είναι ότι το ερώτημα του χρόνου της επιστροφής του παραμένει ανοιχτό. Μιλάμε για το χρόνο επιστροφής του γιατί είναι πια προφανές ότι ο Τσίπρας δεν είναι απλώς ένας «πρώην πρωθυπουργός».
Το «λογικό» σενάριο
To «λογικό» σενάριο για τον πρώην πρωθυπουργό είναι να επανέλθει μετά τις επόμενες εκλογές. Η επάνοδος μετά τις εκλογές είναι η πιο «ορθολογική» επιλογή για δύο λόγους. Πρώτον, όλα δείχνουν ότι τα εκλογικά αποτελέσματα δεν θα είναι θετικά για τα κόμμα τα της Κεντροαριστεράς, ενώ γίνεται πιο πιθανό το σενάριο συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Κατά συνέπεια, μετά τι εκλογές θα υπάρξει ανοιχτός χώρος μια νέα κεντροαριστερή πρωτοβουλία Τσίπρα.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι από την παραίτηση Τσίπρα δεν έχουν κλείσει ούτε δύο χρόνια. Ο χρόνος είναι πολύ μικρός για να επουλωθούν οι πληγές όχι μόνο από τη βαριά ήττα του 2023 αλλά και από τα πάθη που έχει προκαλέσει ο Τσίπρας την τελευταία 15ετία. Μπορεί αυτά τα πάθη να έχουν υποχωρήσει, αλλά ο Τσίπρας εξακολουθεί να προκαλεί έντονα συναισθήματα, θετικά και αρνητικά.
Το να προκαλεί ένας πολιτικός έντονα συναισθήματα είναι από τα στοιχεία που κάνουν τη διαφορά. Γι’ αυτό άλλωστε ένα από τα κύρια προβλήματα των αρχηγών των κεντροαριστερών κομμάτων είναι ότι δεν προκαλούν κανενός είδους συναισθήματα. Ωστόσο, ο Τσίπρας εξακολουθεί να προκαλεί έντονα αρνητικά συναισθήματα σε πολύ κόσμο, κάτι που περιορίζει την εμβέλεια του όποιου εγχειρήματός του.
Η πολιτική σύνεση λέει λοιπόν ότι ο Τσίπρας χρειάζεται χρόνο ακόμα.
Τι θα έχει απομείνει;
Το ερώτημα όμως είναι τι θα έχει απομείνει στην Κεντροαριστερά γενικά και τον «χώρο ΣΥΡΙΖΑ» ειδικά το 2027, όταν θα έρθει η ώρα της επανόδου Τσίπρα κατά το «λογικό» σενάριο που προαναφέραμε. Η χτεσινή δημοσκόπηση της ALCO για τον ALPHA έδωσε ένα ακόμα αρνητικό σήμα για το χώρο της Κεντροαριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ αντί να ανεβαίνει, πέφτει. Η «ούτε Αριστερά ούτε Δεξιά» Ζωή είναι στη δεύτερη θέση. Ο ΣΥΡΙΖΑ σταθερά κάτω από το 7%, Κίνημα Δημοκρατίας και ΝΕΑΡ κάτω από το 3%. Αν υποθέσουμε ότι η βάση του Τσίπρα είναι ο «χώρος ΣΥΡΙΖΑ», ο πρώην πρωθυπουργός θα επιστρέψει για να αναλάβει την ηγεσία ενός χώρου που έχει επιστρέψει στα προ εικοσαετίας ποσοστά του, χωρίς να έχει πλέον το ριζοσπαστισμό και τη νεανικότητά εκείνης της εποχής; Τι δυναμική μπορεί να έχει η Κεντροαριστερά με τη ΝΔ ξανά πρώτη και τη Ζωή αξιωματική αντιπολίτευση; Και δεν είναι πολύ πιθανό ο «χώρος ΣΥΡΙΖΑ» να πάει ακόμα χειρότερα αφού η καθήλωση στα χαμηλά προκαλεί νέα κύματα απογοήτευσης και αποστράτευσης;
Κατά συνέπεια, ο Τσίπρας μπορεί να πρέπει να διαλέξει ανάμεσα σε μια «συνετή» και μια «παράτολμη» επιλογή, με το ενδεχόμενο η δεύτερη να γίνει εξ ανάγκης. Καμιά φορά στην πολιτική σε πάνε τα πράγματα και δεν τα πας εσύ.
