Η βουλευτής βόρειου τομέα Β' Αθήνας του ΠΑΣΟΚ Μιλένα Αποστολάκη, μέλος του Συντονιστικού Κέντρου, είναι το πρώτο στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που επιτίθεται ευθέως στην Ζωή Κωνσταντοπούλου κατηγορώντας την για «αυταρχισμό και τοξικότητα», λέγοντας ότι «είναι μια άλλη όψη του Κ. Μητσοτάκη».
Θα οδηγήσουν κάπου οι Προανακριτικές; Οι πολίτες το αμφισβητούν...
Η κρίση εμπιστοσύνης στους θεσμούς, η απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος και η κρίση αντιπροσώπευσης δεν έπεσαν από τον ουρανό. Τροφοδοτήθηκαν και εξακολουθούν να καλλιεργούνται με συγκεκριμένες πράξεις και παραλείψεις.
Μιλώντας για το σήμερα, οι μεθοδεύσεις της Κυβέρνησης, με την καταστρατήγηση του Συντάγματος που οδήγησε στη «μέθοδο Τριαντόπουλου», είναι προφανές ότι καλλιεργούν ακόμη περισσότερο την καχυποψία και την βεβαιότητα ότι οι θεσμοί δεν λειτουργούν. Μία προανακριτική καταψηφίστηκε, με απόφαση του Πρωθυπουργού, εξασφαλίζοντας το ακαταδίωκτο του κ. Καραμανλή. Και όταν η Κυβέρνηση βρέθηκε υπό πίεση από τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις των πολιτών, και αναγκάστηκε να συμφωνήσει σε προανακριτική για τον κ. Τριαντόπουλο, δεν δίστασε να καταστρατηγήσει το Σύνταγμα. Οι βουλευτές της πλειοψηφίας αφαίρεσαν από τη Βουλή το στάδιο της ποινικής προδικασίας, με το «επιχείρημα» ότι ο κ. Τριαντόπουλος ήθελε να οδηγηθεί απευθείας στον φυσικό δικαστή του. Λες και οι προτιμήσεις του κ. Τριαντόπουλου και της ΝΔ είναι υπέρτερες των προβλέψεων του Συντάγματος!
Και τώρα που αναδεικνύονται πάλι οι ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες του κ. Καραμανλή, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να αξιοποιήσει για άλλη μια φορά τη «μέθοδο Τριαντόπουλου». Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν κανένα νόημα οι προανακριτικές; Ασφαλώς και έχουν και για το λόγο αυτό η Κυβέρνηση δημιούργησε το αντισυνταγματικό δεδικασμένο της υπόθεσης Τριαντόπουλου για να παρακάμψει ένα πολύ οδυνηρό για την ίδια στάδιο. Η προανακριτική επιτροπή αποτελεί το υπέρτατο κοινοβουλευτικό όπλο που διαθέτει η Αντιπολίτευση, εν προκειμένω για να μην επιτρέψουμε την μεθοδευμένη από την Κυβέρνηση συγκάλυψη και για να διερευνηθούν οι ευθύνες πολιτικών προσώπων, μεταφέροντας στο Κοινοβούλιο το πάνδημο αίτημα για αλήθεια και δικαιοσύνη.
Όσο η Κυβέρνηση θα συνεχίζει να υπονομεύει το κύρος των θεσμών, τόσο εμείς θα επιμένουμε ότι δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς δικαιοσύνη.
Ποια είναι η εκτίμησή σας για τις πολιτικές εξελίξεις; Θα ολοκληρώσει τη θητεία της η κυβέρνηση;
Ο ελληνικός λαός επέλεξε τη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη, μετά την αρνητική εμπειρία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο κ. Μητσοτάκης παρουσιάστηκε με ένα κεντρώο μετριοπαθές και μεταρρυθμιστικό προφίλ δίνοντας έμφαση στη λειτουργία του κράτους δικαίου και των θεσμών. Το προφίλ γρήγορα αποδείχτηκε πλαστό. Στα έξι χρόνια της διακυβέρνησής του η επίθεση στους θεσμούς και το κράτος δικαίου επισημαίνεται πλέον από διεθνείς οργανισμούς, οι ανισότητες γιγαντώνονται, η χώρα μας έχει μετατραπεί σε μια παρασιτική οικονομία με κύρια χαρακτηριστικά τον αφελληνισμό της γης και τον αισχροκερδή πλουτισμό κλειστών ομάδων. Αλήθεια, για ποια πράγματα θα θυμόμαστε αυτή την Κυβέρνηση;
Για τις υποκλοπές, για τα Τέμπη, για την αυθαιρεσία του «Επιτελικού Κράτους», για το αυταρχικό στυλ του κ. Μητσοτάκη, για τη διάλυση του ΕΣΥ, για την υπονόμευση των θεσμών. Η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον Π/Θ και το εκλογικό σώμα έχει διαρραγεί. Πέραν της ραγδαία φθίνουσας διαχειριστικής του επάρκειας, δεν τον συνδέει πλέον κανένα κοινό όραμα με τους πολίτες. Όχι μόνο δεν τον εμπιστεύονται, αλλά αμφισβητούν την καθαρότητα και την ευθύτητα των αποφάσεών του. Η ελληνική κοινωνία και μνήμη έχει και ορθή κρίση. Και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα οδηγήσει σε αλλαγή πολιτικής σελίδας στον τόπο.
Το ΠΑΣΟΚ έχει θέσει ως εκλογικό στόχο τη νίκη. Δεν είναι κάπως ανεδαφική αυτή η επιδίωξη με βάση τις δημοσκοπήσεις;
Ανεδαφικές είναι οι φιλοδοξίες για τις οποίες δεν αγωνίζεσαι. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα μεγάλο κόμμα, έχει ρίζες στην ελληνική κοινωνία, είναι προσανατολισμένο στη διακυβέρνηση του τόπου και όχι στη διαχείριση της μιζέριας.
Πριν λίγους μήνες αναδειχθήκαμε θεσμικά στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μέσα από την πολιτική συγκυρία. Αυτό δημιούργησε αυξημένες προσδοκίες και απαιτήσεις από εμάς. Και καθώς τίποτα δεν είναι δεδομένο οφείλουμε να εγγραφούμε στο μυαλό και στην καρδιά της κοινωνίας ως η αξιωματική αντιπολίτευση της ευθύνης που μπορεί να φέρει την αλλαγή. Να αξιοποιούμε κάθε πολιτικό όπλο που διαθέτουμε, στη Βουλή αλλά και στην κοινωνία, για να αναδεικνύουμε τα προβλήματα και τις ανάγκες των πολλών. Οφείλουμε με ταπεινότητα να ακούμε την κοινωνία, να συνομιλούμε καθημερινά μαζί της, να διαμορφώνουμε τις προτάσεις μας για την αλλαγή σελίδας στον τόπο. Γιατί το θέμα δεν είναι να κυβερνήσει το ΠΑΣΟΚ ερήμην της κοινωνίας αλλά με τη στήριξή της.
Δεν είναι λογικό οι πολίτες να περιμένουν από το ΠΑΣΟΚ να ξεκαθαρίσει ότι δεν θα αφήσει τη χώρα ακυβέρνητη;
Το ΠΑΣΟΚ έχει και ιστορία και κουλτούρα διακυβέρνησης. Δεν είμαστε και ποτέ δεν ήμασταν μια δύναμη διαμαρτυρίας ή «αντισυστημισμού». Δεν αγνοούσαμε όμως ποτέ και τη δυναμική της κοινωνίας. Το ΠΑΣΟΚ στις καλύτερες στιγμές του πέτυχε κάτι μοναδικό: μετέφρασε τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό σε πρόγραμμα τομών και μεταρρυθμίσεων που άλλαξαν την εικόνα της Ελλάδας – στην οικονομία και στην κοινωνική δικαιοσύνη, στο κράτος πρόνοιας, στα δικαιώματα και τις ευκαιρίες για όλους.
Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά μας από τη συντηρητική παράταξη και τη ΝΔ, που ακόμη και τα τελευταία χρόνια, της ανεμπόδιστης κυριαρχίας της, δεν πέτυχε τίποτα παραπάνω από μια μικροδιαχείριση και αυτή πάντα εις βάρος των πολλών.
Μας ενδιαφέρει, λοιπόν, η διακυβέρνηση της χώρας. Αλλά όχι ευκαιριακά. Η διακυβέρνηση έχει και πρέπει να έχει πολιτικό περιεχόμενο. Προοδευτικό και κοινωνικό περιεχόμενο.
Γιατί απορρίφθηκε αμέσως και χωρίς συζήτηση η πρόταση Φάμελλου για κοινό ψηφοδέλτιο των προοδευτικών κομμάτων;
Το ζήτημα δεν είναι η συγκόλληση ψηφοδελτίων, αλλά η συνένωση δυνάμεων στην κοινωνία Η ευρύτερη προοδευτική παράταξη στη χώρα μας, την οποία εξέφρασε προνομιακά το ΠΑΣΟΚ, ήταν και παραμένει πλειοψηφική. Σήμερα είναι κατακερματισμένη. Το θέμα δεν είναι να κάνουμε μια πολιτική χαρτοκοπτική. Το στοίχημα είναι να συγκροτήσουμε έναν ισχυρό πολιτικό πόλο απέναντι στη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη, σήμερα ως αντιπολίτευση αύριο ως διακυβέρνηση. Όμως οι κοινωνικές δυνάμεις θα ενωθούν όχι γύρω από ένα κολάζ προσώπων και ψηφοδελτίων.
Θα συσπειρωθούν γύρω από μία πρόταση για την προοδευτική αλλαγή σελίδας στη χώρα, με συγκεκριμένες αιχμές, πολιτικές και περιεχόμενο. Όχι σε τραπέζια διαπραγματεύσεων «κορυφής», αλλά στον καθαρό αέρα της κοινωνίας. Και πιστεύω ακράδαντα ότι αν υπάρχει μια πολιτική δύναμη που και θέλει και μπορεί να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις μιας τέτοιας συσπείρωσης, ενός νέου ιστορικού και κοινωνικού μπλοκ, αυτή είναι το ΠΑΣΟΚ.
Για να ανταγωνίζεστε με την Πλεύση Ελευθερίας για τη δεύτερη θέση κάποιο λάθος έχετε κάνει. Δεν είναι έτσι;
Αν εννοείτε ότι είναι λάθος να μην υιοθετούμε μια εισαγγελική ρητορική, μια πολιτική τακτική που ευτελίζει τη Βουλή και ταυτόχρονα δημαγωγεί στην κοινωνία ποντάροντας στον πόνο των ανθρώπων, τότε ναι, κάνουμε λάθος. Και είμαστε περήφανοι αν κάνουμε αυτό το λάθος.
Καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τον ρόλο και την ευθύνη του απέναντι στην κοινωνία. Η κα Κωνσταντοπούλου είναι μια άλλη όψη του κ. Μητσοτάκη: αυταρχισμός και τοξικότητα. Εμείς σε αυτό το νόμισμα με τις δύο όψεις βρισκόμαστε απέναντι. Δεν μας ενδιαφέρουν τα πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη, εάν είναι να προκύπτουν σε τέτοια βάση. Σε αυτή την έκπτωση της πολιτικής, εμείς θα είμαστε και πάλι με τη δημοκρατία, με την ελευθερία, με την αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη. Και αυτή η αξιακή επιλογή μας τελικά θα αποδειχθεί περισσότερο ανθεκτική.
Το Συντονιστικό Πολιτικό Κέντρο, στο οποίο συμμετέχετε, έχει την ευθύνη για τη στρατηγική. Αναμενόμενο είναι να του ασκείται κριτική εκ των έσω. Τι απαντάτε σ αυτή την κριτική;
Η καλοπροαίρετη κριτική είναι πάντα παραγωγική. Ουδείς αλάθητος άλλωστε. Το Πολιτικό Κέντρο είναι ένα συλλογικό όργανο, με ευρύ φάσμα απόψεων που έλειπε, γιατί η συλλογικότητα στη λειτουργία των κομμάτων είναι προϋπόθεση της δημοκρατικής τους ταυτότητας. Αλλιώς οδηγούμαστε σε προσωποπαγή σχήματα με μεσσίες, δηλαδή με λαϊκιστές δημαγωγούς που δεν λογοδοτούν ποτέ και σε κανέναν.
Κάθε παραίνεση κατά συνέπεια που στοχεύει στο να ανοιχτούμε ακόμα περισσότερο στον κόσμο, να ακούσουμε, να πλαισιωθούμε από νέους ανθρώπους, με όρεξη και γνώση, να δουλέψουμε πιο μεθοδικά αλλά και περισσότερο παρεμβατικά στο κοινωνικό πεδίο, στους χώρους εργασίας, εκεί όπου ζει και αναπνέει η κοινωνία, μόνο χρήσιμη μπορεί να είναι. Για να προχωρήσουμε με αυτοπεποίθηση και πίστη στις ιδέες μας. Αλλά και με αναστοχασμό, χωρίς βεβαιότητες. Η διαρκής αμφιβολία είναι η ουσία της Δημοκρατίας. Και το ΠΑΣΟΚ, είναι ένα κατεξοχήν δημοκρατικό κόμμα.
