Σήμερα μιλούν οι πολίτες. Η κυβέρνηση «ομολογεί» ότι δεν μπορεί να κάνει εκτίμηση. Ούτε για τον όγκο ούτε για τον παλμό ούτε για την έκβαση των διαδηλώσεων. Αν θα υπάρξουν έκτροπα ή όχι.
Για ένα είναι σίγουρη. Ότι τα συλλαλητήρια θα είναι ογκώδη και εύχεται να είναι και ειρηνικά.
Τι απαντήθηκε και τι όχι στο Πόρισμα
Το πρώτο σοβαρό Πόρισμα για την «zero day» 57 νέων παιδιών στα Τέμπη την μοιραία 28η Φεβρουαρίου 2023 έδωσε έναν «μπούσουλα» για το τι πραγματικά έγινε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Με καθυστέρηση δύο ετών.
Από τα τρία βασικά συμπεράσματα στο τρίπτυχο «Αίτια - «μπάζωμα» - φωτιά» η κυβέρνηση κάνει «focus» σε εκείνα που υποστηρίζει ότι καταρρίπτουν την κατηγορία της «συγκάλυψης».
- Ότι δεν δόθηκε κυβερνητική εντολή για το «μπάζωμα»
- Ότι οι αρχές στο πεδίο έκαναν ότι μπορούσαν αλλά δεν είχαν εμπειρία
- Ότι η βασική αιτία της σύγκρουσης οφείλεται σε ανθρώπινο λάθος
Η κυβέρνηση συμπλέει και με το συμπέρασμα του πορίσματος ότι έγιναν «λάθη». Επιχειρησιακά και πολιτικά. Δεν δέχεται, όμως , ότι έγιναν «όλα λάθος» όπως υποστήριξε μέλος της Επιτροπής και κυρίως δε δέχεται τον «δόλο».
Εδώ σταματούν τα «καλά» συμπεράσματα.
Το ίδιο πόρισμα επιβεβαιώνει τους συγγενείς σχετικά με το τι προκάλεσε την φωτιά -που ακολούθησε την σύγκρουση των δύο τραίνων - και στοίχησε τη ζωή πέντε ή επτά ανθρώπων που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί.
Δεν ευθύνονται τα έλαια – όπως αρχικά είχε υποστηρίξει η κυβέρνηση -αλλά εύφλεκτο υλικό 2,5 τόνων άγνωστου καυσίμου. Καύσιμο που θα ήταν «γνωστό» αν δεν είχε αλλοιωθεί το πεδίο της τραγωδίας όπως λένε τα μέλη της Επιτροπής που συνέταξαν το πόρισμα.
Αναπάντητα ερωτήματα
Απαντήσεις σε αναπάντητα ερωτήματα ζητούν όσοι πολίτες κατέβουν στους δρόμους αλλά και η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είτε διαδηλώσει είτε όχι.
Κι ας μην έχουν ταυτόσημες απόψεις ή τα ίδια κίνητρα. Είτε πιστεύουν είτε δεν πιστεύουν στην συγκάλυψη, όλοι αναρωτιούνται αν το «πάθημα έγινε μάθημα».
Ο λόγος είναι απλός. Στο συγκεκριμένο τραίνο θα μπορούσε να βρίσκεται το παιδί το δικό μου το δικό σου το δικό του…
Η κοινωνία απαιτεί καλύτερο κράτος και καλύτερη αντιμετώπιση και θέτει σειρά ερωτημάτων:
- Μέχρι πότε θα υπάρχουν ανεπαρκείς σταθμάρχες; (όπου σταθμάρχης ο κάθε ανεπαρκής κρατικός υπάλληλος)
- Μέχρι πότε οι κυβερνήσεις δεν θα παραδέχονται «άκοπα» λάθη και ευθύνες και δεν θα τα διορθώνουν;
- Μέχρι πότε υπουργοί θα είναι «υπευθυνο-ανεύθυνοι» όταν μία σύμβαση δεν υλοποιείται για δεκαετίες;
- Μέχρι πότε θα τρέχει η εκάστοτε Πολιτεία να διορθώσει στραβά ..κατόπιν εορτής;
- Μέχρι πότε οι πολίτες θα πρέπει να ανέχονται ένα «άρρωστο κράτος» έναντι του οποίου τελικά έχουν μόνο υποχρεώσεις;
- Και πότε θα ξέρουν όλοι (πολίτες – κράτος- θεσμοί) τους κανόνες του παιχνιδιού και τις συνέπειες που θα έχουν αν τους παραβούν ;
Αυτά και άλλα ερωτήματα δεν είναι ισοπεδωτικά και σίγουρα δεν εμπίπτουν στην «σφαίρα» της αποσταθεροποίησης αλλά του σεβασμού στην κοινωνία.
