Δάσκαλός στη Ρόδο κοιμάται στο αυτοκίνητό του γιατί δεν μπορεί να πληρώσει τα υπέρογκα ενοίκια που του ζητάνε. Η είδηση είναι τόσο σαφής που δεν χρειάζεται επεξήγηση. Και είναι τόσο ντροπιαστική που δεν σηκώνει δικαιολογίες. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να μην μπορεί ένας εργαζόμενος να βρει στέγη με τον μισθό του. Δεν υπάρχει επίσης καμία δικαιολογία να μην είναι διαθέσιμα σπίτια για τους εργαζόμενους σε μια χώρα όπου η οικοδομή συνιστά πυλώνα της οικονομίας. Και δεν υπάρχει απολύτως καμία δικαιολογία για το ότι οι δάσκαλοι των παιδιών μας υφίστανται αυτές τις αθλιότητες. Πρόκειται για ντροπή ανυπόφορη! Ντροπή για την κυβέρνηση κι εντέλει για τη χώρα. Μια ελληνική ντροπή…
Πάλι τα κάνανε καλά…
Στο μπρίφινγκ ο Παύλος Μαρινάκης σε σχετική ερώτηση επανέλαβε το γνωστό τροπάρι που λέει η κυβέρνηση για όλα τα θέματα. Καταλαβαίνουμε το πρόβλημα, συμπάσχουμε, το πρόβλημα είναι διεθνές, έχουμε κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το λύσουμε -είναι copy paste το στόρι. Εν προκειμένω, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε ότι «είναι δεδομένο ότι είναι πολύ σοβαρό θέμα, Η κυβέρνηση έχει λάβει μία σειρά από μέτρα για την αντιμετώπισει. Είναι μία περίπτωση που σίγουρα δημιουργεί μία πολύ άσχημη εικόνα. Και σίγουρα πρέπει αν δοθεί μία λύση. Ακόμα και μία τέτοια περίπτωση να είναι, που ενδεχομένως, όπως λέτε να μην είναι μία μόνο περίπτωση αλλά περισσότερες, συνεχώς λαμβάνουμε πρωτοβουλίες και για την αντιμετώπιση μιας κρίσης που δεν είναι μόνο στην Ελλάδα, η στεγαστική κρίση».
Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα που οι δάσκαλοι κοιμούνται στα αυτοκίνητά τους -δεν θα στοιχημάτιζα σε αυτήν την πιθανότητα. Ξέρω όμως ότι όταν φτάνουμε στο σημείο ένας δάσκαλος να κοιμάται στο αυτοκίνητό του, τότε «οι πρωτοβουλίες που διαρκώς λαμβάνει η κυβέρνηση» κατά τα φαινόμενα δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Θα περίμενα λοιπόν από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να πει κάτι πιο συγκεκριμένο ότι θα κάνει η κυβέρνηση προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Πόσο μάλλον όταν δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο εκπαιδευτικοί που διορίζονται σε τουριστικούς προορισμούς, να αναγκάζονται να μένουν σε σκηνές.
Δεν γίνεται η κυβέρνηση για κάθε κοινωνικό πρόβλημα να λέει ότι κάνει ό,τι μπορεί. Δουλειά μιας κυβέρνησης δεν είναι να κάνει ό,τι μπορεί αλλά να κάνει αυτό που είναι αναγκαίο για δοθεί λύση στο πρόβλημα.
Οι τοπικές κοινωνίες
Η αστεγία των εκπαιδευτικών δεν είναι όμως μόνο πρόβλημα της κυβέρνησης αλλά και των τοπικών κοινωνιών. Εντάξει, η κυβέρνηση αδιαφορεί για τους εργαζόμενους και τη δημόσια εκπαίδευση. Η τοπική αυτοδιοίκηση και οι επιχειρηματίες του τουρισμού τι ακριβώς κάνουν; Είναι δυνατόν στην ακμάζουσα Ρόδου των δεκάδων χιλιάδων τουριστικών καταλυμάτων να μην μπορεί να βρεθεί ένα δωμάτιο για να μην κοιμάται ο δάσκαλος στο αυτοκίνητο; Είναι δυνατόν στα μέρη που ευημερούν λόγω του τουρισμού, να μην επιδεικνύεται στοιχειώδης έγνοια για την εκπαίδευση των παιδιών; Άραγε όλοι αυτοί που δεν δύνανται να διαθέσουν ένα σπίτι σε λογική τιμή, πιστεύουν ότι ο άστεγος εκπαιδευτικός θα κάνει ποιοτικό μάθημα στα παιδιά τους;
Η αδιαφορία για τους εκπαιδευτικούς απορρέει από την υποτίμηση της σημασίας της Παιδείας.
Οι λύσεις
Λύσεις υπάρχουν βέβαια για να αντιμετωπιστεί η αστεγία των εκπαιδευτικών. Και είναι γνωστές. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να μπει φραγμός στο Airbnb για να διατεθούν περισσότερα σπίτια προς ενοικίαση και να πέσουν τα ενοίκια. Πρέπει επίσης να αυξηθούν οι μισθοί των εκπαιδευτικών. Δε γίνεται να ξεκινάνε οι αμοιβές τους από το… ιλιγγιώδες ποσό των 776 ευρώ. Τέλος, πρέπει το κεντρικό κράτος σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση να διασφαλίζει ότι στους τουριστικούς προορισμούς θα διατίθενται στους εκπαιδευτικούς κατοικίες σε λογικά ενοίκια.
Απλές είναι οι λύσεις. Χρειάζονται όμως πολιτική βούληση, έγνοια για τον πολίτη κι ενδιαφέρον για την Παιδεία.
Δεν μας πρέπει αυτή η ντροπή.
(Ο Γιάννης Αλμπάνης είναι δημοσιογράφος)