Παράλληλα, έκρινε ότι η καταβολή του αντιτίμου ενός οργανωμένου ταξιδίου από τρίτον δεν αποκλείει το δικαίωμα αποζημίωσης σε περίπτωση μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης.
Με την απόφαση αυτή, το Δικαστήριο ενισχύει την προστασία των επιβατών, επιβεβαιώνοντας ότι η ύπαρξη επιβεβαιωμένης κράτησης μπορεί να αποδειχθεί μέσω της κάρτας επιβίβασης και ότι η πηγή της πληρωμής του ταξιδιού δεν επηρεάζει το δικαίωμα αποζημίωσης σε περίπτωση καθυστέρησης.
Η υπόθεση αφορούσε δύο επιβάτες που συμμετείχαν σε οργανωμένο ταξίδι και ταξίδεψαν με πτήση από την Τενερίφη προς τη Βαρσοβία. Η πτήση καθυστέρησε περισσότερο από 22 ώρες και οι επιβάτες προσέφυγαν στη δικαιοσύνη διεκδικώντας αποζημίωση από τον αερομεταφορέα.
Ο τελευταίος αρνήθηκε να καταβάλει την αποζημίωση, υποστηρίζοντας ότι οι επιβάτες δεν είχαν πληρώσει προσωπικά την κράτηση και ότι η κάρτα επιβίβασης δεν αρκούσε ως απόδειξη. Επιπλέον, ισχυρίστηκε ότι οι επιβάτες ταξίδεψαν δωρεάν ή με μειωμένο ναύλο, καθώς το κόστος είχε καλυφθεί από τρίτη εταιρεία υπό προνομιακούς όρους.
Το Δικαστήριο απέρριψε αυτούς τους ισχυρισμούς, αποφαινόμενο ότι η κάρτα επιβίβασης αποτελεί επαρκές αποδεικτικό στοιχείο για την κράτηση, εκτός εάν ο αερομεταφορέας μπορεί να αποδείξει το αντίθετο. Επιπλέον, έκρινε ότι το γεγονός πως το αντίτιμο του οργανωμένου ταξιδίου καταβλήθηκε από τρίτον δεν αναιρεί το δικαίωμα των επιβατών να ζητήσουν αποζημίωση. Ο μόνος τρόπος για να αποκλειστεί αυτό το δικαίωμα θα ήταν να αποδειχθεί ότι ο αερομεταφορέας παρείχε στους επιβάτες το εισιτήριο δωρεάν ή με μειωμένο ναύλο μη διαθέσιμο στο κοινό.
