Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, όπως τουλάχιστον αποκαλύπτεται στις μετρήσεις, είτε αποστασιοποιείται, είτε αναζητά λύσεις σε άλλες πολιτικές δεξαμενές που βρίσκονται ακόμα και εκτός του ευρωπαϊκού ή του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου.
Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να προσμετρηθεί και η ανασφάλεια που έχει κυριαρχήσει συνολικά στην Ευρώπη ως απόρροια των συγκρούσεων στην εύφλεκτη περιοχή της Γάζας. Σύμφωνα με τα τελευταία ποιοτικά στοιχεία, η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται, καθώς το «Κόμμα της Ελευθερίας» FPÖ για πρώτη φορά μετά τα τέλη της δεκαετίας του 90 όχι μόνο προσεγγίζει το 30%, αλλά φιγουράρει πρώτο, με πολλές πιθανότητες να διαδραματίσει το σημαντικότερο ρόλο μετά από τις επόμενες εθνικές εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για το 2024, εφόσον βέβαια οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιωθούν.
Το επόμενο διάστημα χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα κρίσιμο τόσο για το ίδιο το FPÖ, όσο και για τους βασικούς του αντιπάλους που πασχίζουν να διαμορφώσουν μια σοβαρή εναλλακτική, ώστε να κόψουν το δρόμο και την προοπτική σε μια παράταξη που χαρακτηρίζεται από ευρωσκεπτικισμό, ενώ εκφράζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα απόψεις που βρίσκονται μακριά από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Το κεντροδεξιό Κόμμα ÖVP του Κάρλ Νεχάμερ, αλλά και το σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα SPÖ αναζητούν ένα νέο αφήγημα για να μπορέσουν να γίνουν πιο ελκυστικά, κυρίως στα νέα ακροατήρια που αναζητούν έκφραση και σε μικρότερα πολιτικά σχήματα.
Το ÖVP αποτελεί το βασικό κορμό του σημερινού κυβερνητικού σχήματος, το οποίο σημειωτέον έχει καταγράψει μια συντηρητική στροφή σε μείζονα ζητήματα, ανάμεσα στα οποία και το μεταναστευτικό, σκληραίνοντας τη στάση του ακόμα και σε θέματα που βρίσκονται στον πυρήνα της ευρωπαϊκής πολιτικής, όπως είναι η διεύρυνση της Συνθήκης Σένγκεν. Σε επίπεδο κοινωνικής πολιτικής επένδυσε κατά κύριο λόγο στην καταβολή επιδομάτων, μια προσέγγιση που δεν βοήθησε ωστόσο να καταγράψει και δημοσκοπικά οφέλη.
Ο σημερινός ηγέτης του FPÖ, Herbert Kickl, χαρακτηρίζεται από ευρωπαϊκούς κύκλους και τους εσωτερικούς του αντιπάλους ως σκληροπυρηνικός ακροδεξιός, που δίνει έμφαση στην αξιοποίηση του μεταναστευτικού για να κερδίσει ψήφους. Ο ίδιος διατηρούσε στο παρελθόν ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και το κόμμα του, ενώ ποτέ δεν είδε θετικά τη στήριξη που έδειξε η σημερινή Κυβέρνηση της χώρας προς την Ουκρανία και τον αμυνόμενο λαό της , με το πρόσχημα ότι η στάση αυτή θέτει σε κίνδυνο ακόμα και την ουδετερότητα της Αυστρίας, η οποία ακολουθήθηκε πιστά μετά την περιπέτεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου.
Για όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς στην Αυστρία, οι ευρωεκλογές αποτελούν το πρώτο δυνατό crash test, όπου η κοινή γνώμη θα στείλει ένα πρώτο ξεκάθαρο μήνυμα για την επόμενη μέρα. Θα καταφέρουν άραγε οι ευρωπαϊκές δυνάμεις να αλλάξουν τα δεδομένα; Στην παρούσα συγκυρία η αξιολόγηση της κατάστασης είναι πιο σύνθετη και όποια πρόβλεψη παρακινδυνευμένη, αφού θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η πρόθεση ενός μέρους της κοινής γνώμης να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του, ψηφίζοντας αντισυμβατικά.
