Η Τζούλια Ρόμπερτς υπερασπίστηκε τη νέα της ταινία με θέμα το #MeToo, «After the Hunt» και απάντησε στις «κατηγορίες» ότι αναβιώνει αντιφεμινιστικά επιχειρήματα, λέγοντας ότι η ανθρωπότητα κινδυνεύει να «χάσει την τέχνη της συζήτησης».
Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός κάνει το ντεμπούτο της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας φέτος με το ψυχολογικό θρίλερ του Ιταλού σκηνοθέτη Λούκα Γκουαντανίνο. Η πρεμιέρα της ταινίας γίνεται εκτός διαγωνισμού στο Λίντο το βράδυ της Παρασκευής.
Η ιστορία της ταινίας διαδραματίζεται στον κόσμο των πανεπιστημίων και πρωταγωνιστεί η Ρόμπερτς ως μια αγαπημένη καθηγήτρια που βρίσκεται σε ένα προσωπικό και επαγγελματικό σταυροδρόμι όταν μια φοιτήτρια (η Άγιο Εντεμπίρι) κατηγορεί τον φίλο και συνάδελφό της (Άντριου Γκάρφιλντ) για σεξουαλική επίθεση. Στο καστ συμμετέχουν επίσης οι Μάικλ Στούλμπαργκ και Κλόι Σεβινί.
Η εξερεύνηση της ταινίας για τις συγκρούσεις και τη δυναμική της εξουσίας, όπως ήταν αναμενόμενο, μεταφέρθηκε στη συνέντευξη Τύπου την Παρασκευή, όπου το πρώτο ερώτημα προς τη Ρόμπερτς ήταν αν το δράμα υπονόμευε τις φεμινιστικές αρχές.
«Δεν θέλω να είμαι πνεύμα αντιλογίας επειδή δεν είναι στη φύση μου», απάντησε η Ρόμπερτς, πάντα χαμογελαστή. «Δεν νομίζω ότι αναβιώνει ένα επιχείρημα για γυναίκες που στρέφονται η μία εναντίον της άλλης ή δεν υποστηρίζουν η μία την άλλη. Υπάρχουν πολλά, παλιά επιχειρήματα που έρχονται στην επιφάνεια σε αυτή την ταινία με τρόπο που δημιουργεί συζήτηση. Το καλύτερο μέρος της ερώτησής σας είναι ότι όλοι βγήκατε από το θέατρο μιλώντας γι' αυτό. Έτσι θέλαμε να νιώθετε. Συνειδητοποιείτε έντονα σε τι πιστεύετε επειδή τα ανακινούμε όλα για εσάς. Οπότε, σας ευχαριστούμε», απάντησε αστειευόμενη η Τζούλια Ρόμπερτς.
«Εξετάζουμε τους ανθρώπους στις αλήθειες τους. Ο καθένας έχει τις δικές του αλήθειες. Δεν είναι ότι μια αλήθεια είναι πιο σημαντική από μια άλλη. Και από την οπτική γωνία των κινηματογραφιστών και των καλλιτεχνών, πώς βλέπουμε τη σύγκρουση της αλήθειας και ποιο είναι το όριο αυτών των αληθειών μαζί; Σκοπός δεν είναι η δημιουργία ενός μανιφέστου για την αναβίωση παλιομοδίτικων αξιών» πρόσθεσε ο σκηνοθέτης.
Υπήρξαν αρκετές ακόμη ερωτήσεις σχετικά με την πολιτική της ταινίας και αν επιχειρούσε να πυροδοτήσει διαμάχη. Οι Ρόμπερτς και Εντεμπίρι ρωτήθηκαν επίσης τι τους είχε προσελκύσει στο να υποδυθούν αυτές τις γυναίκες, που έχουν πρόβλημα.
«Ακριβώς εκεί που είναι το πρόβλημα είναι το ζουμί», είπε η Ρόμπερτς. «Είναι σαν ένα ντόμινο σύγκρουσης, μόλις πέσει κάποιος, ξαφνικά παντού όπου γυρίζεις, υπάρχει κάποιο νέο κομμάτι σύγκρουσης και πρόκλησης».
«Έτσι ωριμάζεις», είπε η Εντεμπίρι. «Αυτό είναι το είδος της ταινίας που μου αρέσει να παρακολουθώ».
Η Ρόμπερτς εξήγησε ότι η δουλειά της στο «After the Hunt» της θύμισε το δράμα του Bruce Beresford του 1983,«Tender Mercies», το οποίο ακολουθούσε έναν πρώην σταρ της κάντρι μουσικής του οποίου η καριέρα και η σχέση με την πρώην σύζυγό του και την κόρη του ναυαγούν λόγω του αλκοολισμού του.
«Απλώς νόμιζα ότι υπήρχε κάτι μαγικό στην ιδέα ότι μια κάμερα προσγειώθηκε σε ένα μέρος και τυχαίνει να καταγράφει τι συνέβαινε εκεί ακριβώς. Έτσι νιώθω για αυτή την ταινία», είπε η Ρόμπερτς.
«Δεν είναι τόσο ότι κάνουμε μια δήλωση. Απλώς μοιραζόμαστε αυτές τις ζωές για αυτή τη στιγμή, και μετά θέλουμε όλοι να φύγουν και να μιλήσουν μεταξύ τους για το θέμα αυτό. Αυτό, για μένα, είναι το πιο συναρπαστικό κομμάτι, επειδή χάνουμε κάπως την τέχνη της συζήτησης στην ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή» ειπε αποστομωτικά.
Με πληροφορίες του Variety/Guardian





























