Πώς, όμως, μια εταιρία που προμηθεύει με πυρομαχικά τεράστιες βιομηχανίες ανά τον κόσμο έφτασε σε τόσο γκρίζα μονοπάτια; Πού βαδίζουν τα ΕΑΣ; Πώς το «κόσμημα» της Ελλάδας κατάντησε να βρίσκεται στην αφάνεια και το μέλλον του να είναι δυσοίωνο;
Τα dikaiologitika.gr βρέθηκαν στο εργοστάσιο της ΠΥΡΚΑΛ στον Υμηττό, όπου μίλησαν με τον πρόεδρο και τον γραμματέα των εργαζομένων, Παναγιώτη Δούκα και Αποστόλη Βασιλάρα αντίστοιχα.
Έχουμε τον τελευταίο καιρό απολύσεις στα ελληνικά αμυντικά συστήματα. Πόσοι άνθρωποι έχουν χάσει την δουλειά τους;
Παναγιώτης Δούκας (Π.Δ.):Πράγματι, τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει μάρτυρες απολύσεων συναδέλφων που εμείς τις κρίνουμε παράνομες, καταχρηστικές και κυρίως αναιτιολόγητες. Δέκα εργαζόμενοι έχουν χάσει την δουλεία τους. Είμαστε μία εταιρία που μέτοχος είναι το δημόσιο και μόνο μία φορά στο παρελθόν έχει συμβεί κάτι παρόμοιο. Το 1990, με απόφαση της τότε κυβέρνησης έγινε προσπάθεια εξορθολογισμού, με αποτέλεσμα να κριθεί σκόπιμο να γίνουν κάποιες απολύσεις. Με μία όμως σημαντική διαφορά. Υπήρχε τότε μία πολιτική στόχευση. Σήμερα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.
Πριν περίπου ένα μήνα έγινε τριμερής συνάντηση μεταξύ υπουργείου Εεργασίας – διοίκησης ΕΑΣ και εργαζομένων. Τι συνέβη σε αυτή την συνάντηση; Πήρατε διαβεβαιώσεις για ανάκληση των απολύσεων;
Π.Δ.: Συγκλήθηκε τριμερής μετά από κινήσεις δικές μας αλλά και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (ΠΟΕΜ) και μετά από επίμονες ερωτήσεις του γενικού γραμματέα του υπουργείου Εργασίας κ. Νεφελούδη, απλώς επικαλέστηκε το διευθυντικό δικαίωμα που της δίνει ο νόμος. Θεωρούμε ότι έτσι ανοίγει ο ασκός του αιόλου. Για εμάς αυτό είναι αιτία πολέμου. Αν αύριο δούμε ότι οι αριθμοί δεν βγαίνουν, με ποιο τρόπο θα αντιμετωπιστεί; Θα κλείσουν εργοστάσια και θα απολυθούν και άλλοι εργαζόμενοι; Γι’ αυτό θεωρούμε ότι υπάρχει σχέδιο απαξίωσης της εταιρίας.
Αποστόλης Βασιλάρας (Α.Β.): Μάλιστα, ο κ. Νεφελούδης μας ανέφερε ότι η κίνηση της διοίκησης να απολύσει τους εργαζομένους ήταν μία κίνηση που ούτε ο πιο στυγνός εργοδότης δεν κάνει. Την Παρασκευή, αύριο, δηλαδή, έχουμε ένα τριμερής συνάντηση στο υπουργείο. Εκεί ελπίζουμε η διοίκηση να αιτιολογήσει τις απολύσεις αυτές κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει κάνει.
Πού φαίνεται να βαδίζει η εταιρία; Υπάρχει κάποιο σχέδιο για να βγει από τη δύσκολη κατάσταση;
Π.Δ.: Το 2013 είχε υπάρξει μια συμφωνία της τότε κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την τότε τρόικα, παρόλο που μας έβρισκε αντίθετους, βάλαμε πλάτη, θεωρώντας ότι πρόκειται για ένα μεταβατικό στάδιο για να μην κλείσει η εταιρία. Η συμφωνία εκείνη προέβλεπε τη μείωση των εργαζομένων σε περίπου 500, το κλείσιμο 2 εργοστασίων και την πλήρη αξιοποίηση των υπόλοιπων 3 εργοστασίων, την χρηματοδότηση της εταιρίας με περίπου 35 εκατομμύρια αλλά και την κεφαλαιοποίηση των χρεών με σκοπό να μην παράγει ελλείμματα και να γίνει ξανά ανταγωνιστική. Αυτή η συμφωνία φαίνεται να έχει πάει περίπατο.
Γιατί πήγε περίπατο; Υπάρχει άλλο σχέδιο ακόμα χειρότερο;
Π.Δ.: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρέβλεψε αυτή την συμφωνία. Μάλιστα ο κ. Ήσυχος, τότε υπουργός Άμυνας, μας έλεγε ότι είναι αδύνατο να λειτουργήσουν τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα κάτω απ’ την πίεση της τρόικας. Όταν η κυβέρνηση αυτή κατάλαβε ότι το σχέδιο αυτό πρέπει να υλοποιηθεί είχαμε τρομερές καθυστερήσεις. Σήμερα, δεν διαφαίνεται η εταιρία να περιμένει από κάπου έσοδα. Η διοίκηση διατυμπανίζει ότι δεν έχει να μας δώσει λεφτά για να λειτουργήσει στοιχειωδώς το εργοστάσιο. Βλέπουμε ότι η κατάσταση δυσκολεύει μέρα με τη μέρα και αν εξετάσουμε προσεκτικά τα λόγια του κ. Βίτσα στη Βουλή ύστερα από ερώτηση του κ. Λοβέρδου θα συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει σχέδιο Β για την κυβέρνηση με στόχο την πλήρη απαξίωση της εταιρίας. Το σχέδιο αυτό προβλέπει τη λειτουργία 3 εργοστασίων με περίπου 300 άτομα προσωπικό. Δηλαδή, μιλάμε για επιπλέον 200 απολύσεις εργαζομένων. Απ’ ό,τι καταλαβαίνετε, το μίγμα γίνεται εκρηκτικό. Το σωματείο δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια σε όλα αυτά.
Πώς λειτουργεί αυτή τη στιγμή το εργοστάσιο; Υπάρχουν παραγγελίες που τρέχουν;
Π.Δ.: Γινόμαστε μάρτυρες περίεργων φαινομένων. Παραγγελίες τρέχουν αλλά και παραγγελίες χάνονται με αδιευκρίνιστους λόγους. Μία μεγάλη παραγγελία για το Ναυτικό ύψους 25 εκατ. ευρώ μαθαίνουμε ότι χάθηκε. Ο λόγος; Απ’ ό,τι μαθαίνουμε κάποια δικαιολογητικά δεν προσκομίστηκαν έγκαιρα απ’ το υπουργείο Άμυνας. Χτες το βράδυ το διοικητικό συμβούλιο ακύρωσε μία συμφωνία η οποία προβλεπόταν στη συμφωνία με την τρόικα, διότι το συμβούλιο θεωρεί ότι η εταιρία μπαίνει μέσα χωρίς να αιτιολογήσει την γνωμάτευσή της αυτή. Μιλάμε για μία μεγάλη παραγγελία για χώρα της Αφρικής ύψους άνω των 20 εκατ. ευρώ. Και όλα αυτά χωρίς να προσκομιστούν τα απαραίτητα δικαιολογητικά που να πιστοποιούν ότι η συγκεκριμένη παραγγελία είναι ζημιογόνος για την εταιρία. Το ίδιο Δ.Σ. είχε εγκρίνει τη συγκεκριμένη παραγγελία, το ίδιο Δ.Σ. την ακύρωσε χτες.
Πως μια τέτοια εταιρία οδηγείται στην απαξίωση και το μαρασμό;
Π.Δ.: Η ΕΑΣ είναι πλέον μία εταιρία που δεν έχει πολλές παραγγελίες. Και αυτές που έχει φαίνεται να τις διώχνει. Εμείς σαν σωματείο δεν έχουμε καταλάβει τον λόγο που συμβαίνει αυτό. Επιπλέον, στο σχέδιο που είχε συνάψει η τότε κυβέρνηση με την τρόικα προβλεπόταν η κεφαλαιοποίηση των χρεών με στόχο να μην παρέχει ελλείμματα και να αποκτήσει την ανταγωνιστικότητά της. Το δημόσιο τώρα έρχεται και αρνείται να κεφαλαιοποιήσει τα χρέη με αποτέλεσμα να παράγει η εταιρία συνεχώς ελλείμματα. Το ξέρετε ότι σε 10 μέρες δεν θα έχει ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα με αποτέλεσμα να καθίσταται αδύνατη για την εταιρία η είσπραξη εσόδων; Θα έχουμε δεσμεύσεις λογαριασμών και κατ’ επέκταση δεν θα μπορεί να λειτουργήσει. Το μείγμα είναι εκρηκτικό. Σε αυτό προσθέστε ότι λαμβάνουμε το 30% του μισθού μας και είναι άγνωστο αν η εταιρία έχει να πληρώσει τους εργαζομένους τον επόμενο μήνα. Φαίνεται ότι θα ζήσουμε πάλι εποχές 2013, όπου οι εργαζόμενοι ήταν απλήρωτοι 9-10 μήνες. Είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεται το σωματείο όταν τολμά να πει στη διοίκηση ότι δεν καταβάλουν στους εργαζομένους ανθυγιεινό ένσημο. Αν δεν είναι ανθυγιεινή και επικίνδυνη η εργασία σε πυρομαχικά τότε τι να πω; Να φωνάξουμε τον Μπαμπινιώτη να μας δώσει νέο ορισμό της λέξης.
Α.Β.: Για να καταλάβετε πόση δύσκολη είναι η κατάσταση μόνο να σας πω ότι πριν 10 μέρες μας έκοψαν το νερό. Πείτε μου σας παρακαλώ πού αλλού συμβαίνουν αυτά. Έχουμε έναν αντίπαλο (Τουρκία) που έχει περίπου 40 εταιρίες αμυντικών συστημάτων, που έχει και κρατική χρηματοδότηση και παραγγελίες στο εξωτερικό και εμείς έχουμε μία και απ’ ό,τι καταλαβαίνω προσπαθούμε να την κλείσουμε. Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί. Το ξαναλέω ότι εμείς σαν σωματείο έχουμε κάνει πολλή μεγάλη υπομονή αλλά ορισμένα όρια έχουν ξεπεραστεί. Αν όλα αυτά δεν οδηγούν στην απαξίωση των ΕΑΣ, τότε τι;
Τι σκοπεύετε να κάνετε ως σωματείο δεδομένου ότι τα πράγματα, όπως λέτε, φαίνεται να χειροτερεύουν.
Α.Β.: Μέχρι στιγμής έχουμε κατηγορηθεί και εγώ και ο πρόεδρος αλλά και άλλοι εργαζόμενοι γιατί βάλαμε πλάτη για να μην κλείσει η εταιρία. Αυτό που έγινε με τις απολύσεις ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Στην συνάντηση με τον Γ.Γ. του υπουργείο Εργασίας, κ. Νεφελούδη, μας είπε αυτολεξεί: «τέτοια αντιμετώπιση, ούτε ο πιο στυγνός εργοδότης στον ιδιωτικό τομέα». Σεβαστές οι πολιτικές απόψεις του καθενός αλλά αυτό που ζούμε είναι πραγματικά ένα δράμα. Ας μιλήσουμε με ανοιχτά χαρτιά. Τα 35 εκατ. ευρώ που προέβλεπε η συμφωνία τα πήρε η εταιρία και πλέον δεν υπάρχουν. «Φαγώθηκαν». Εφτά μήνες παίζαμε. Η κυβέρνηση δεν δεχόταν τους ιδιώτες, την τρόικα, τώρα που «σφίξανε τα γάλατα» βαδίζουμε στο κενό. Δεν υπάρχουν λεφτά για να προχωρήσει το εργοστάσιο. Δεν πουλάμε μακαρόνια που μπορείς να βρει φθηνότερα. Το ατσάλι έχει συγκεκριμένη τιμή. Χρήματα να χρηματοδοτήσεις την παραγωγή δεν υπάρχουν γιατί πολύ απλά κάποιοι παίζανε ένα χρόνο. Όλα τα σωματεία να συναντηθούμε σήμερα για να δούμε τι θα κάνουμε. Οι εξελίξεις παίρνουν διαστάσεις καταιγίδας διότι οι απολύσεις, η μη χρηματοδότηση, η μη υπογραφή συλλογικής σύμβασης αλλά και η εν μέρει πληρωμή, μας έχουν φέρει τους εργαζομένους στα όριά μας. Όλα αυτά, αποδεικνύουν ότι κάποιος έχει σχέδιο να ροκανίσει την καρέκλα των ΕΑΣ αλλά μπροστά του έχει έναν τοίχο.
Ποιες είναι οι προτάσεις σας για να μπουν τα ΕΑΣ σε τροχιά ανάκαμψης;
Π.Δ.: Κοιτάξτε, ο δρόμος είναι δύσκολος αλλά υπάρχει ελπίδα αν το θέλει η πολιτική ηγεσία. Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να βρεθούν οικονομικοί πόροι για να λειτουργήσει κανονικά το εργοστάσιο. Κατά δεύτερο χρόνο πρέπει το υπουργείο Άμυνας να μας δώσει παραγγελίες, δεδομένου ότι το υπουργείο έχει κάνει οικονομικό πλάνο 5ετίας οπότε ξέρει τι και πότε θα το χρειαστεί. Αυτή τη στιγμή τα εργοστάσια χρειάζονται κόσμο, άρα ζητάμε προσλήψεις και όχι απολύσεις όπως προχωρά η διοίκηση. Επιπλέον, θεωρώ αδιανόητο να απορρίπτουμε παραγγελίες. Χρειαζόμαστε μία επιθετική τιμολογιακή πολιτική για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε ανταγωνιστικότητα και να διεκδικήσουμε παραγγελίες του εξωτερικού.
