Το ισχυρότερο δίδυμο του πλανήτη, ο Ντ. Τραμπ κ ο Β. Πούτιν, δεν διάκειται θετικά απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση. Ο Αμερικανός πρόεδρος λόγω της στενής σχέσης με τον προκάτοχό του Τζο Μπάιντεν και ο Ρώσος πρόεδρος λόγω της ενεργού στήριξης στην Ουκρανία χωρίς τήρηση ισορροπιών με τη Μόσχα.
Στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που διαμορφώνεται Τραμπ και Πούτιν δεν εκπροσωπούν ανταγωνιστικές χώρες αλλά το ίδιο μοντέλο ηγεσίας: Αυταρχισμός, αναθεωρητισμός, περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου, αδιαφορία για τη σχέση με την ΕΕ. Και αποφασίζουν από κοινού για τη διαχείριση των κρίσεων στον πλανήτη μετατρέποντας τη διπλωματία σε ένα είδος γκολφ με την ευάλωτη χώρα σαν μπαλάκι και τη δυνατή χώρα σαν μπαστούνι που το σπρώχνει στην τρύπα, όταν μπορεί.
Οσα συνέβησαν στον Λευκό Οίκο δείχνουν ότι η αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων και κουλτούρας ασφάλειας στη Δύση όχι απλώς δεν ευνοεί τη χώρα μας αλλά την υποχρεώνει σε ανασχεδιασμό εθνικής στρατηγικής.
- Οι πρωταγωνιστές στο παγκόσμιο παιχνίδι, Τραμπ και Πούτιν, είναι αρνητικά προκατειλημμένοι απέναντι στην Ελλάδα και, αντίθετα, έχουν κοινούς κώδικες με τον Ερντογάν με τον οποίο υπάρχουν ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίες.
- Οι φυσικοί μας σύμμαχοι, οι Ευρωπαίοι, δεν κατάφεραν χθες να επιβάλλουν ούτε μια θέση (για την κατάπαυση πυρός, τις εγγυήσεις ασφάλειας της Ουκρανίας και τη μη παραχώρηση εδαφών), ενώ κινδυνεύουν να υποστούν το οικονομικό βάρος της αγοράς αμερικανικών εξοπλισμών για την Ουκρανία.
- Όχι μόνο αυτό, αλλά αποδέχονται την έξοδο του κατηγορούμενου για εγκλήματα πολέμου Β. Πούτιν από τη διεθνή απομόνωση και εγκαταλείπουν την πρακτική των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας χωρίς καν να το συζητήσουν σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
- Η πίεση που ασκείται στον Ζελένσκι για υποχωρήσεις δείχνει τι περιμένει τους αδύναμους στο νέο διεθνές πλαίσιο που αναγνωρίζει ως μόνο δίκαιο το δίκαιο του ισχυρού. Στα ελληνοτουρκικά, η εθνική στρατηγική βασίζεται στην υπεροχή του διεθνούς δικαίου και στο προνόμιο της συμμετοχής στην ΕΕ. Υπεροχή του διεθνούς δικαίου δεν αναγνωρίζεται πια από τα "αφεντικά" του δυτικού κόσμου και η ΕΕ δεν αποτελεί ισότιμο συνομιλητή τους.
