Του Τάσου Αδρασκέλα
Επρόκειτο για την εξέλιξη των διαδικασιών που είχαν ξεκινήσει μήνες πριν και είχαν ως αποτέλεσμα το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το Ποτάμι, το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ., η ΔΗΜ.ΑΡ και ακόμη 5 κινήματα και πολιτικές κινήσεις να αποφασίσουν την ενοποίηση τους σ’ ένα κόμμα.
Ο στόχος; Η επιστροφή των ψηφοφόρων που μετακινήθηκαν κυρίως προς το ΣΥΡΙΖΑ ή αποστασιοποιήθηκαν πολιτικά. Ο τρόπος; Η δημιουργία ενός ισχυρού φορέα που θα μπορεί και πάλι να θέλξει και να εμπνεύσει με τη στάση του, τις θέσεις του και το πρόγραμμα του.
Υποψηφιότητα για την θέση του επικεφαλής του φορέα έθεσαν εννέα συνολικά πρόσωπα. Μάλιστα, ο “προεκλογικός” αγώνας τους έδωσε μία πρώτη σπίθα συσπείρωσης ενός χώρου που πληρώνοντας βαρύ το τίμημα των μνημονίων είχε οδηγηθεί ποσοτικά στο περιθώριο.
Οι 212.000 πολίτες που βρέθηκαν στις κάλπες
Η μέρα των εκλογών, έφτασε τις προσδοκίες στο… ταβάνι, αφού πάνω από 212.000 πολίτες προσήλθαν για να ψηφίσουν και να εκλέξουν αρχηγό του φορέα. Η πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Φώφη Γεννηματά, όπως άλλωστε αναμενόταν, κατέλαβε την πρώτη θέση με ποσοστό 41,27%. Αντίπαλος της στο δεύτερο γύρο, ο προερχόμενος από τη νεολαία του ΠΑ.ΣΟ.Κ., πρώην γραμματέας του κόμματος, Νίκος Ανδρουλάκης. Ο ευρωβουλευτής, αν και στην αρχή της προεκλογικής περιόδου εμφανιζόταν στις δημοσκοπήσεις να έπεται του Σταύρου Θεοδωράκη και του Γιώργου Καμίνη, επιβεβαιώνοντας τη δυναμική που δημιούργησε, κυρίως μέσω του προεκλογικού του αγώνα, συγκέντρωσε το 24,73 % των ψήφων και πέρασε στο δεύτερο γύρο.
Στο δεύτερο γύρο η Φώφη Γεννηματά με τον αέρα της διαφοράς, αλλά και της στήριξης που είχε λάβει από τους περισσότερους συνυποψηφίους της, κέρδισε την αρχηγεία με ποσοστό 56% έναντι 44% που έλαβε ο Νίκος Ανδρουλάκης. Εντυπωσιακό στοιχείο και της δεύτερης εσωκομματικής αναμέτρησης ήταν και πάλι η συμμετοχή, αφού οι ψηφίσαντες ξεπέρασαν τις 155.000.
Και εγένετο Κίνημα Αλλαγής
Στις 28 Νοεμβρίου του 2017, μετά από συνάντηση της Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου Θεοδωράκη, ανακοινώθηκε το όνομα του νέου φορέα. Το “Κίνημα Αλλαγής” μόλις ξεκίνησε να καταγράφετε ως αυτόνομη πολιτική δύναμη και ταυτόχρονα άρχισαν να μπαίνουν τα «στοιχήματα» για την τύχη του. Την ίδια περίοδο και με ζωντανή ακόμη τη «φλόγα» από τις εσωκομματικές εκλογές οι δημοσκοπήσεις το καταγράφουν με διψήφια ποσοστά.
Το πολιτικό συμβούλιο και ο δρόμος προς το συνέδριο
Αρχές Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους το «νεοφώτιστο» Κίνημα Αλλαγής αποκτά καθοδηγητικό όργανο. Είναι το πολιτικό συμβούλιο και σε αυτό μετέχουν πλην της Φώφης Γεννηματά, ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Γιώργος Καμίνης, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος και ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.
Από τις πρώτες αποφάσεις του νέου οργάνου ήταν ο καθορισμός της ημερομηνίας διεξαγώγης του ιδρυτικού συνεδρίου, όπου θα παρουσιαζόταν, μεταξύ άλλων, η ιδρυτική διακήρυξη και το καταστατικό του νέου κόμματος. Τότε έκαναν την παρουσία τους τα πρώτα σύννεφα. Ο λόγος ήταν ότι υπήρξε διαφωνία για τον τρόπο εκλογής των συνέδρων. Ο Νίκος Ανδρουλάκης ζήτησε το μεγαλύτερο μέρος των συνέδρων να προκύψουν μέσα από εκλογές, η επικεφαλής Φώφη Γεννηματά υποστήριζε ότι τουλάχιστον το 50% θα πρέπει να είναι εκλεγμένο. Ωστόσο, ο Σταύρος Θεοδωράκης έβαλε ζήτημα, διαφωνώντας με την εκλογή συνέδρων από τη βάση, καθώς το Ποτάμι θεωρούσε ότι οι εκλογές θα εξελίσσονταν «σε μάχη των μηχανισμών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στερώντας τη δυνατότητα από τους άλλους χώρους να εκλέξουν συνέδρους». Η λύση που δόθηκε ήταν τρόπον τινά σολομώντεια, αλλά από πολλούς ερμηνεύθηκε ως κίνηση για να ικανοποιηθεί ο Σταύρος Θεοδωράκης: Όλοι όσοι είχαν καταθέσει υποψηφιότητα θα ήταν σύνεδροι.
Τα διορισμένα όργανα, η συνάντηση οιωνός και το «ρόδι»
Λίγες μέρες πριν το ιδρυτικό συνέδριο και συγκεκριμένα τη Δευτέρα 9 Μαρτίου 2018 μία συνάντηση πύκνωσε τα σύννεφα και προοιώνισε όσα, εντέλει, επακολούθησαν το επόμενο διάστημα. Ο Σταύρος Θεοδωράκης συναντάται με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα για να συζητήσουν την πρόταση νόμου που είχε καταθέσει ο πρώτος για σύσταση Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας.
Στο πολιτικό συμβούλιο του ΚΙΝ.ΑΛ ο επικεφαλής του Ποταμιού δέχεται σκληρή κριτική. Οι επικρίσεις αφορούσαν κυρίως το γεγονός πως μία τέτοια συνάντηση την εβδομάδα πού ήταν το ιδρυτικό συνέδριο μόνο σύγχυση θα μπορούσε να προκαλέσει. «Αισθανόμαστε ως Ποτάμι την πατριωτική ευθύνη να διαχωρίζουμε τα πράγματα. Άλλα είναι τα εσωτερικά ζητήματα και άλλα τα μεγάλα πατριωτικά ζητήματα», απάντησε τότε ο επικεφαλής του Ποταμιού στέλνοντας τα μηνύματα του.
Ωστόσο, στο πολιτικό συμβούλιο που ακολούθησε και συζητήθηκε, μεταξύ άλλων, το πώς θα συγκροτηθεί η πρώτη κεντρική επιτροπή του ΚΙΝ.ΑΛ. τάχθηκε υπέρ του ορισμού και όχι της εκλογής της Κ.Ε. Ο μόνος που αντέδρασε τότε σφοδρά ήταν ο Νίκος Ανδρουλάκης «Πουθενά δεν διορίζονται οι σύνεδροι και τα όργανα των κομμάτων. Είναι ζητούμενο για την παράταξη να διαπαιδαγωγεί τα μέλη στην αξιοκρατία, τη διαφάνεια και τον σεβασμό στους θεσμούς», ήταν η τοποθέτησή του. Εντέλει, προκρίθηκε η άποψη για αναλογικό διορισμό της Κ.Ε και ως εκ τούτου το συνέδριο θα ήταν απλά «πανηγυρικό» χωρίς ψηφοφορίες. Ελλείψει ψηφοφοριών το τριήμερο συνέδριο έγινε διήμερο και έληξε το βράδυ του Σαββάτου 17 Μαρτίου με την παρουσίαση του νέου σήματος το κόμματος. Ένα ρόδι με το κόκκινο, το μπλε και το πράσινο να το συνθέτουν.
Αξίζει να σημειωθεί πως στα τέλη Μαρτίου η Φώφη Γεννηματά με επιστολή της προς τους αρχηγούς των κομμάτων «άνοιξε» τη συζήτηση για την αναγκαιότητα της Συνταγματικής αναθεώρησης.
« Η αριθμητική της Κ.Π.Ε και ο νέος Γραμματέας του ΚΙΝ.ΑΛ»
Στις αρχές Απριλίου και μετά από αρκετές συζητήσεις, τριβές και διαφωνίες στο Κίνημα Αλλαγής κατέληξαν στα 400 στελέχη που θα αποτελούν την πρώτη Κεντρική Πολιτική Επιτροπή. Ο στόχος να εκπροσωπηθούν αναλογικά όλα τα κόμματα και οι τάσεις του ΚΙΝ.ΑΛ. Έτσι, πέρα από τα πρόσωπα που μετέχουν ως εκπρόσωποι των παραγωγικών φορέων τα υπόλοιπα μέλη προέρχονταν: 128 Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., 67 από το Ποτάμι, 50 από το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ., 42 από τον Νίκο Ανδρουλάκη, 35 από τη ΔΗΜ.ΑΡ και 30 από τον Γιώργο Καμίνη.
Λίγες μέρες αργότερα η Φώφη Γεννηματά ανακοινώνει στα μέλη του Π.Σ την απόφασή της να αναθέσει τη νευραλγική θέση του Γραμματέα σε ένα πρόσωπο έκπληξη. Τον 27χρόνο ηλεκτρολόγο μηχανικό Μανώλη Χριστοδουλάκη, προερχόμενο από την Π.Α.Σ.Π. ενώ για τη θέση του εκπρόσωπου τύπου επέλεξε να διατηρήσει τον Παύλο Χρηστίδη. Οι δύο αυτές επιλογές της επικεφαλής του ΚΙΝ.ΑΛ δεν έγιναν δεκτές χωρίς ενστάσεις ωστόσο επικυρώθηκαν στην πρώτη πανηγυρική συνεδρίαση της Κ.Π.Ε στις 15 Απριλίου.
«Το έως εδώ της Φώφης Γεννηματά και οι προσπάθειες εκτόνωσης της κρίσης που τελικά δεν ευδοκίμησαν»
Ο μήνας Μάιος ξεκινά με την Φώφη Γεννηματά να ζητά άμεση προσφυγή στις κάλπες προκειμένου, όπως υποστήριξε τότε, να μην δεσμεύσει τη χώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ με τη «συμφωνία εξόδου από το μνημόνιο», αλλά να αποφασίσει ο ελληνικός λαός. Λίγες μέρες αργότερα συνεδριάζει από κοινού η κ.ο και η ομάδα πολιτικού σχεδιασμού του Ποταμιού. Εκφράζουν τη διαφωνία τους με την πρόταση της επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής, ωστόσο συμφωνούν να μην σηκώσουν τους τόνους. Η Φώφη Γεννηματά απαντά : «Μετατρέπουν τον πλουραλισμό από πλεονέκτημα, σε όπλο όσων θέλουν να μας πλήξουν. Έως εδώ. Αυτό δεν θα το επιτρέψω». Ο Σ. Θεοδωράκης σηκώνει το γάντι και η κατάσταση γίνεται από τεταμένη έκρυθμη. Η Δημοκρατική Αριστερά ωστόσο αναλαμβάνει μέσω του Θανάση Θεοχαρόπουλου ρόλο «γεφυροποιού. Γεννηματά και Θεοδωράκης συναντιούνται και βρίσκουν πρόσκαιρα χρυσή τομή. Για την ώρα το διαζύγιο είχε αποφευχθεί.
«Η σοβαρή εμπλοκή λόγων Πρεσπών και η οριστική αποχώρηση του Ποταμιού»
Από τις τελευταίες μέρες του Μαΐου όταν και άρχισε να γίνεται σαφές πως η κυβέρνηση θα φέρει μία τελική συμφωνία για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων η συζήτηση για το τι θα πράξει το Κίνημα Αλλαγή φούντωνε καθημερινά. Η απόφαση του πολιτικού συμβουλίου του ΚΙΝ.ΑΛ ήταν που συμφωνούν με λύση που θα περιλαμβάνει «ονομασία για όλες τις χρήσεις με αλλαγές στο Σύνταγμα και απάλειψη του αλυτρωτισμού», ωστόσο άπαντες δήλωναν πως το Κίνημα Αλλαγής θα τοποθετηθεί αφού μελετηθεί η επίσημη συμφωνία.
Το κείμενο της «Συμφωνίας των Πρεσπών» γίνεται γνωστό την Τετάρτη 13 Ιουνίου. Την επομένη πραγματοποιείται ένα από το πιο κρίσιμα πολιτικά συμβούλια του ΚΙΝ.ΑΛ. «Είναι κακή η συμφωνία», υποστηρίζει η Φώφη Γεννηματά. «Υπάρχουν γκρίζα σημεία αλλά η συμφωνία κινείται σε θετική κατεύθυνση» δηλώνουν οι Παπανδρέου, Θεοδωράκης, Ανδρουλάκης και Καμίνης. Η επικεφαλής του ΚΙΝ.ΑΛ παραμένει ανένδοτη και δηλώνει πως θα απορρίψει τη συμφωνία. Δημιουργείται αδιέξοδο.
Το τέλος της σχέσης ΚΙΝ.ΑΛ- Ποτάμι έφτασε. Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν κάνει πίσω και δηλώνει πως «το Κίνημα Αλλαγής είναι πιο συντηρητικό κίνημα από αυτό που θέλαμε» και παραπέμπει στη «Μεγάλη Συγκέντρωση των Αντιπροσώπων του Ποταμιού» για την απόφαση παραμονής ή αποχώρηση του Ποταμιού από το Κίνημα Αλλαγής. Η ΜΕ.ΣΥ.Α πραγματοποιείται την 1η Ιουλίου, ο Σταύρος Θεοδωράκης εισηγείται αποχώρηση και το χρονικό ενός προαναγγελθέντος διαζυγίου ολοκληρώνεται.
«Το σχέδιο Ελλάδα και η πορεία μπροστά»
Η αποχώρηση του Ποταμιού για πολλά στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ έγινε δεκτή και με ανακούφιση, αφού όπως υποστήριξαν, δεν μπορούσε να βρεθεί modus vivendi και συνεχώς υπήρχαν δύο γραμμές και δύο κόμματα. Πολλοί ήταν δε εκείνοι που υποστήριξαν ότι μόνο να κερδίσει έχει το κόμμα.
Βέβαια, η στάση της Φώφης Γεννηματά στη Συμφωνία των Πρεσπών δεν δημιούργησε αντιδράσεις μόνο στο εσωτερικό. Οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές (P.E.S) κάλεσαν τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στη θερινή Σύνοδο τους, τον οποίο συνεχάρησαν παρουσία του Ζόραν Ζάεφ, με απούσα την επικεφαλής του ΚΙΝ.ΑΛ.
Προϊόντος του χρόνου η ατζέντα άλλαξε και από τον Σεπτέμβριο το Κίνημα Αλλαγής έχει μπει σε προετοιμασία εκλογών. Η Φώφη Γεννηματά ανέπτυξε από το βήμα της Δ.Ε.Θ το επικαιροποιημένο «Σχέδιο Ελλάδα», που αποτελεί το «μπούσουλα» για να συμμετέχει το ΚΙΝ.ΑΛ σε κυβερνητικό συνασπισμό την επομένη μέρα των εκλογών. Εκτός αυτού πλέον τα στελέχη του κόμματος ξεκαθαρίζουν ότι εκ των ων ουκ άνευ για τη συμμετοχή του ΚΙΝ.ΑΛ σε κυβέρνηση είναι το ποσοστό που θα λάβει. «Το Κίνημα Αλλαγής δεν πρόκειται να γίνει συμπλήρωμα με τη λογική των αριθμών ή τη νομή αξιωμάτων», δηλώνουν χαρακτηριστικά.
Γράφουν αποκλειστικά στα Dikaiologitika News για τον ένα χρόνο του ΚΙΝΑΛ, ο Μανώλης Χριστοδουλάκης γραμματέας του Κινήματος Αλλαγής, ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και Τομεάρχης εργασίας και ο Ανδρέας Σπυρόπουλος, μέλος της Εκτελεστικής γραμματείας.
Μανώλης Χριστοδουλάκης
Στις 12 Νοεμβρίου 2017, η κεντροαριστερά προκήρυξε την εκλογική διαδικασία για την εκλογή του αρχηγού της. Όταν ορίστηκε η ημερομηνία αυτή σχεδόν κανείς, ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι, δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν την προσέλευση που τελικά επετεύχθη. Γιατί στην πράξη εκείνη τη μέρα δεν εκλέξαμε απλά αρχηγό. Οι 212.000 Ελληνίδες και Έλληνες έγιναν συνιδρυτές αυτού του νέου εγχειρήματος. Έδωσαν μία ξεκάθαρη εντολή. Να υπηρετήσουμε απαρέγκλιτα την ιστορική συνέχεια της δημοκρατικής παράταξης, την αυτονομία και την αυτοδύναμη στρατηγική της.
Έδωσαν εντολή διεύρυνσης, πολίτες από ένα ευρύ ιδεολογικό φάσμα, από το προοδευτικό ριζοσπαστικό κέντρο μέχρι την ανανεωτική αριστερά, έστειλαν μήνυμα συμπόρευσης. Έδωσαν εντολή ενότητας, σηματοδοτώντας το τέλος της εσωστρέφειας, της εσωκομματικής πόλωσης, των συγκρούσεων, της αέναης αυτοκριτικής. Έδωσαν εντολή πολιτικής ανανέωσης, όχι μόνο ηλικιακής, αλλά εντάσσοντας στις γραμμές μας ανθρώπους που δεν είχαν μέχρι πρότινος εμπλακεί σε κομματικούς σχηματισμούς, ανθρώπους από τη βάση της κοινωνίας, τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, ανθρώπους που έρχονται για να δώσουν και όχι για να πάρουν.
Αλλά κυρίως, έδωσε εντολή να προχωρήσουμε μπροστά. Το εγχείρημα είχε πολλές δυσκολίες, αλλά μάθαμε να τις ξεπερνάμε, και αυτό κάναμε. Η συγκρότηση του χώρου μας πρώτα από τη βάση και όχι με διευθετήσεις κορυφής έθεσε ως μοναδικό αναγκαίο συνεκτικό κρίκο τη βούληση των στελεχών, των μελών και των φίλων μας, της ίδιας της κοινωνίας. Το Κίνημα Αλλαγής δεν ήταν και δεν είναι απλά άθροισμα κομμάτων. Σεβόμαστε και θωρακίζουμε την έκφραση όλων των συμμετεχόντων, αλλά κυρίως τιμάμε και υπηρετούμε την απαίτηση της βάσης του χώρου μας. Και είναι απαίτηση για κόμμα πρωταγωνιστή. Είναι αυτή η απαίτηση που πηγάζει από τη βαριά ιστορία της δημοκρατικής παράταξης, αλλά παράλληλα και από τις προκλήσεις του σήμερα. Είναι η απαίτηση να εγγυηθούμε ξανά την ελπίδα των συμπολιτών μας, την ασφάλεια τους, τη σιγουριά, την υπερηφάνεια του λαού μας, την κοινωνική συνοχή, την προοπτική για την επόμενη μέρα. Είναι η απαίτηση να εγγυηθούμε την αξιοπρέπεια των Ελλήνων.
Και αυτή η απαίτηση χρειάζεται ξανά αλλαγή. Πολιτική αλλαγή και βαθιά αλλαγή πολιτικής.
Αυτό είναι το Κίνημα Αλλαγής. Και ήρθε για να μείνει.
Δημήτρης Κωνσταντόπουλος
Παραδοσιακά, ο χώρος της Κεντροαριστεράς με κύριο πυλώνα το ΠΑΣΟΚ που ένωσε τους Έλληνες, εμβάθυνε τη δημοκρατία και υλοποίησε μεταρρυθμίσεις που έδιναν λύσεις στα προβλήματα της κάθε περιόδου, έπαιξε τον καθοριστικότερο ρόλο στη νεότερη ιστορία της χώρας. Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, ύστερα από την πρωτοβουλία της προέδρου του ΠΑΣΟΚ Φώφης Γεννηματά, έγινε μια μεγάλη προσπάθεια για να ενοποιηθεί ο κατακερματισμένος-μετά το ξέσπασμα της κρίσης- χώρος της Κεντροαριστεράς και 212.000 πολίτες έγιναν συνιδρυτές του Κινημάτος Αλλαγής. Το κάλεσμα είναι ανοιχτό και διαρκές χωρίς αποκλεισμούς, αλλά με την απαίτηση αισθήματος ευθύνης. Η Κεντροαριστερά αφορά αυτούς που έχουν κοινές ιδεολογικοπολιτικές αναφορές, αυτούς που βρίσκονται στις ίδιες ράγες, στο ίδιο τρένο, ανεξαρτήτως αν βρίσκονται σε διαφορετικό βαγόνι.
Σήμερα, ωστόσο, χρειάζονται κι άλλες κινήσεις ώστε να σμίξουν οι δυνάμεις του χώρου και με επικαιροποιημένο το προοδευτικό αφήγημα το Κίνημα Αλλαγής να γίνει η μεγάλη παράταξη, πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία. Η ιστορία, άλλωστε, γράφει αυτούς που έχουν πολιτικό όραμα και μπορούν να το υλοποιήσουν. Το βολικό στυλ του απολιτίκ το έχει απορρίψει η κοινωνία. Οι αλλαγές περνούν μόνο μέσα από την πολιτική και την ουσιαστική και ενεργό συμμετοχή μας στην παραγωγή της.
Σε μια περίοδο γεμάτη μετασχηματισμούς και ανακατατάξεις σε παγκόσμιο επίπεδο, η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη διέρχεται μια μεγάλη κρίση, η Ένωση συντηρητικοποιείται και οι αντισυστημικές και εθνικιστικές δυνάμεις κερδίζουν έδαφος, απαξιώνοντας το ευρωπαϊκό όραμα. Το στοίχημα για εμάς είναι να δείξουμε τον δρόμο και στην Ευρώπη. Η προοδευτική απάντηση χρειάζεται να είναι μια πολιτική πλατφόρμα με πολιτικές οι οποίες θα έχουν επίκεντρο τους λαούς και όχι τους αριθμούς. Διότι, τα κράτη ευημερούν, όταν οι λαοί τους ευημερούν. Σε εθνικό επίπεδο, το Κίνημα Αλλαγής, σε πείσμα όσων θεωρούν την ευημερία των λαών θέμα διαχείρισης και όχι αποτέλεσμα ιδεολογικοπολιτικής άποψης, εκφράζει αυτές τις θέσεις, σε συνέχεια της ιστορικής παρακαταθήκης που μας έχει κληροδοτήσει το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Στο πλαίσιο αυτό έχουμε παρουσιάσει το σχέδιο Ελλάδα, μια ολοκληρωμένη πρόταση διακυβέρνησης για τον τόπο με πυρήνα την ανάπτυξη, την απασχόληση και την κοινωνική δικαιοσύνη. Με στόχο όλο και μεγαλύτερες κοινωνικές συγκλίσεις και συνθέσεις, μέσα από τη λειτουργία της συλλογικότητας, αντιτασσόμαστε στον λαϊκισμό, τη δημαγωγία, το κράτος λάφυρο, τον διωγμό των νέων και τη φτωχοποίηση των συνταξιούχων και διεκδικούμε την αποτελεσματική εκπροσώπηση της κοινωνίας.
Το μέλλον μας, η ευημερία και η ανάπτυξη τόσο της χώρας μας όσο και της Ευρώπης δεν περνά μέσα από την παλινόρθωση παλαιοκομματικών συντηρητικών πολιτικών είτε αυτές προέρχονται από τα δεξιά είτε από τα αριστερά. Σήμερα, χρειαζόμαστε μια νέα διακυβέρνηση με όραμα να ενώνει αντί να διχάζει τους λαούς και να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις μεγάλες προκλήσεις, όπως είναι η ανεργία, το μεταναστευτικό και το κοινωνικο κράτος δικαίου, υπηρετώντας με συνέπεια την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Οι επικείμενες εκλογές σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο θα είναι μια στιγμή ευθύνης για όλους μας. Γι΄αυτό το Κίνημα Αλλαγής ζητά ισχυρή εντολή, για να εξασφαλίσουμε πραγματικά προοδευτική διακυβέρνηση που μέσα από ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις θα οδηγήσουν τη χώρα στην ανάπτυξη και τους Έλληνες στην ευημερία, συνδιαμορφώνοντας με τους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες την επόμενη μέρα της Ευρώπης με πυρήνα τους λαούς και τον άνθρωπο και όχι τις αγορές και το κέρδος.
Σπυρόπουλος Ανδρέας: Είναι στο χέρι μας
Κεντρική αφήγηση του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι ότι μετά την τυπική έξοδο από το Μνημόνιο, η κατάσταση στη χώρα θα μεταβληθεί ριζικά και θα επιστρέψουμε στην προ του 2010 «κανονικότητα». Από πού δικαιολογείται όμως αυτή η άποψη; Μόνο από την απόσταση που έχει η κυβέρνηση από την πραγματικότητα, στην περίπτωση της οποίας ισχύει το πως αν τα γεγονότα δεν συμφωνούν με αυτήν, τόσο το χειρότερο για εκείνα.
Αυτό φαίνεται και από την εξέλιξη του ΑΕΠ το οποίο μειώνεται συνεχώς από το 2008, ισορρόπησε το 2013, παραμένοντας σχεδόν στάσιμο έκτοτε. Με τα μνημόνια άλλες χώρες βελτίωσαν τα θεμελιώδη μεγέθη τους, η Ελλάδα όχι. Η Πορτογαλία μεταξύ 2011 και 2016 αύξησε το μερίδιό της στις παγκόσμιες εξαγωγές προϊόντων, ενώ σημείωσε και ρεκόρ άμεσων ξένων επενδύσεων την ίδια στιγμή που η Ελλάδα έχει τη μεγαλύτερη μείωση μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε. Ουσιαστικά έχοντας φτάσει στον πάτο στην κυβέρνηση χαίρονται και αυτοεπαινούνται γι’ αυτό.
Σε αυτό το περιβάλλον αντί οι κ. Τσίπρας και Μητσοτάκης να παρουσιάσουν τη δίκη τους πρόταση για την Ελλάδα μετά τα μνημόνια, περιορίζονται σε άγονες αντιπαραθέσεις που αποκρύπτουν τα πραγματικά προβλήματα. Επιβεβαιώνουν έτσι ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας παραμένει ο μεγάλος ασθενής - τροχοπέδη για την έξοδο από την κρίση.
Ακόμη και στην πρόταση του κ. Τσίπρα για τις σχέσεις κράτους-εκκλησίας, προσπάθησε να παρουσιάσει μια καθαρά οικονομική συμφωνία που έκανε με την εκκλησία ως ένα δήθεν σημαντικό βήμα για το διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας. Παράλληλα αυξάνει τις δόσεις λαϊκισμού που συνεχώς πουλάει εξαγγέλλοντας 10.000 θέσεις δημοσίων υπαλλήλων για ψηφοθηρικούς λόγους. Από την άλλη, ο κ. Μητσοτάκης φέρεται εγκλωβισμένος στις πιέσεις ακραίων συντηρητικών κύκλων. Η ρητορεία των στελεχών της ΝΔ σε ζητήματα όπως το ζήτημα του ονόματος της ΠΓΔΜ αλλά και των σχέσεων κράτους-εκκλησίας «προδίδουν» τη φύση της συντηρητικής παράταξης αλλά και αποδεικνύουν ότι δεν έμαθαν τίποτα από τα λάθη του παρελθόντος που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Αυτή η εικόνα απογοητεύει τους πολίτες. Δεν αξίζει αυτός ο τόπος τέτοια μοίρα.
Στο Κίνημα Αλλαγής, η μεγάλη προσπάθεια επανένωσης του χώρου της Κεντροαριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας και η μαζική συμμετοχή 212.000 πολιτών στον εκλογή αρχηγού τον περασμένο Νοέμβριο, έδωσε μεγάλη δυναμική και προοπτική. Αυτοί που ψήφισαν σ’ αυτές στις εκλογές δεν ήρθαν μόνο για να εκλέξουν επικεφαλής. Ήρθαν γιατί η διαδικασία εκλογής έδωσε όραμα και ελπίδα για την παράταξη και την χώρα.
Έναν χρόνο μετα δεν παρατηρείται η ίδια δυναμική. Ο κόσμος περίμενε ρήξεις με τις νοοτροπίες που οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στη συρρίκνωση. Αντί για την πραγματοποίηση ενός ανοιχτού και δημοκρατικού Ιδρυτικού Συνεδρίου και τη δημιουργία ενός νέου ενιαίου φορέα με καθαρή πολιτική έκφραση και πρόγραμμα επιλέχθηκε ο συμβιβασμός με πρόσωπα και καταστάσεις που κρατούν την παράταξη καθηλωμένη σε απόσταση από την κοινωνία.
Η αδυναμία του μικρού διπολισμού ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ να παρουσιάσει ένα σχέδιο για την Ελλάδα της επόμενης 20ετιας είναι η μεγάλη ευκαιρία της προοδευτικής παράταξης και του Κινήματος Αλλαγής να αντιστρέψει τους πολιτικούς συσχετισμούς με στοχευμένο πρόγραμμα, σύγχρονες λύσεις στα προβλήματα του πολίτη και πρόταση διακυβέρνησης. Με επενδύσεις στη βιώσιμη ανάπτυξη ώστε να επιστρέψουν οι νέοι επιστήμονες από το εξωτερικό, με ένα δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα που θα δίνει προοπτική στις επόμενες γενιές και φυσικά με ίσες ευκαιρίες εργασίας χωρίς κληρονομικά δικαιώματα, σε μια κοινωνία αλληλεγγύης ώστε να περιορίζονται οι ανισότητες. Είναι στο χέρι μας, αρκεί πρώτα να αλλάξουμε και οι ίδιοι.
Σπυρόπουλος Ανδρέας
Μέλος Εκτελεστικής Γραμματείας Κινήματος Αλλαγής
