ΚΚΕ
«Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος αναδεικνύει την αυξημένη δυσαρέσκεια εργατικών-λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ και τις αντιλαϊκές πολιτικές της, που όμως πρέπει να απεγκλωβιστεί από τις επιλογές τμημάτων και πολιτικών δυνάμεων της αστικής τάξης και να αποκτήσει ριζοσπαστικά-αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Το αποτέλεσμα καταγράφει τη διάψευση των προσδοκιών, που για χρόνια καλλιεργούσαν όλα τα αστικά κόμματα -και στην Ελλάδα- μαζί με τα ευρωενωσιακά επιτελεία, ότι δήθεν θα μπορούσαν οι λαοί να ευημερήσουν στο πλαίσιο της ΕΕ.
Το γεγονός ότι τέθηκε τόσο έντονα το ζήτημα της αποχώρησης μιας χώρας από την ΕΕ -και μάλιστα του μεγέθους της Βρετανίας- οφείλεται αφ’ ενός στις εσωτερικές αντιθέσεις στην ΕΕ και την ανισομετρία των οικονομιών της και αφ’ ετέρου στη διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που οξύνθηκε σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης. Αυτοί οι παράγοντες ενισχύουν το λεγόμενο ευρωσκεπτικισμό, αποσχιστικές τάσεις, αλλά και τάσεις που επιδιώκουν αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Φορείς του αντιδραστικού «ευρωσκεπτικισμού» είναι εθνικιστικά, ρατσιστικά ή και φασιστικών αντιλήψεων κόμματα, όπως π.χ. το Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Βρετανίας (UKIP) του Φάρατζ, το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν στη Γαλλία, η «Εναλλακτική για τη Γερμανία» και παρόμοια σχήματα στην Αυστρία, στην Ουγγαρία και στην Ελλάδα, π.χ. η φασιστική Χρυσή Αυγή, η Εθνική Ενότητα του Καρατζαφέρη και άλλα. Η τάση του «ευρωσκεπτικισμού» εκφράζεται κι από κόμματα, που χρησιμοποιούν αριστερή ταμπέλα, ασκούν κριτική ή απορρίπτουν την ΕΕ και το ευρώ, υποστηρίζουν το εθνικό νόμισμα, αναζητούν άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σε κάθε περίπτωση κινούνται εντός των καπιταλιστικών τειχών.
Αυτές οι αντιθέσεις κι οι ανταγωνισμοί διαπερνούν και την αστική τάξη κάθε χώρας-μέλους της ΕΕ. Οι οικονομικές και πολιτικές διεργασίες που δρομολογούνται, τόσο σε επίπεδο της Μ. Βρετανίας, όσο και της ΕΕ, τα παζάρια που θα ακολουθήσουν για τη θέση της βρετανικής αστικής τάξης την επόμενη μέρα, μπορεί να καταλήξουν σε νέες προσωρινές συμφωνίες της ΕΕ με τη Βρετανία. Το σίγουρο είναι πως σε κάθε περίπτωση, όσο παραμένει η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής κι η αστική εξουσία, η όποια εξέλιξη θα συνοδευτεί με νέες βαριές θυσίες για τις εργατικές-λαϊκές δυνάμεις.
Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος εκθέτει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, που όλα τα προηγούμενα χρόνια εκθείαζαν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, παρουσιάζοντας την ως μια ανεπίστρεπτη διαδικασία ή έσπερναν αυταπάτες περί ανάγκης για «περισσότερη Ευρώπη της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης». Εκθέτει κι εκείνες τις δυνάμεις που θεωρούν το εθνικό νόμισμα ως πανάκεια για τη λαϊκή ευημερία. Η Βρετανία της στερλίνας έπαιρνε τα ίδια αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα, όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Τα ίδια μέτρα θα συνεχίσει να παίρνει κι εκτός ΕΕ, αφού αυτά τα επιβάλλει η ανάγκη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των δικών της μονοπωλίων.
Είναι σίγουρο ότι τις επόμενες ημέρες θα πυκνώσουν οι φωνές και τα «δάκρυα», τόσο από τη μεριά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όσο κι απ’ τη μεριά των άλλων αστικών κομμάτων, για την «ανάγκη επαναθεμελίωσης της ΕΕ», για την «ΕΕ που έχασε το δρόμο της και πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της» κλπ. Όμως, η ΕΕ, από γεννησιμιού της, ήταν και είναι μια αντιδραστική συμμαχία των αστικών τάξεων της καπιταλιστικής Ευρώπης, με στόχο το «ξεζούμισμα» των εργαζομένων και την καταλήστευση άλλων λαών, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Δεν ήταν, ούτε θα είναι αιώνια, όπως δεν ήταν αιώνιες άλλες αντίστοιχες συμμαχίες στο παρελθόν.
Η καπιταλιστική ανισομετρία κι ο ανταγωνισμός, η αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων αργά ή γρήγορα φέρνουν στην επιφάνεια αντιθέσεις, που δεν είναι πλέον εφικτό να γεφυρωθούν με προσωρινούς κι εύθραυστους συμβιβασμούς. Ταυτόχρονα, στο καπιταλιστικό έδαφος γεννιούνται νέα φαινόμενα, διεργασίες για νέες αντιδραστικές συμμαχίες.
Το συμφέρον του ελληνικού, του βρετανικού λαού, όλων των λαών της Ευρώπης δεν πρέπει να μπαίνει «κάτω από ξένη σημαία». Δεν πρέπει να μπαίνει κάτω από τη σημαία της αστικής τάξης και των διαφόρων τμημάτων της, που καθορίζουν τις επιλογές και τις διεθνείς τους συμμαχίες, με κριτήριο τα συμφέροντά τους και τη μεγαλύτερη δυνατή εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η αναγκαία καταδίκη της λυκοσυμμαχίας του κεφαλαίου, της ΕΕ, η πάλη για την αποδέσμευση κάθε χώρας από αυτή, για να είναι αποτελεσματικές πρέπει να συνδεθούν με την ανάγκη ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, με την εργατική - λαϊκή εξουσία. Η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, η ανασύνταξη κι ισχυροποίηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι όρος για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος.
Το Ποτάμι
«Δυστυχώς ηττηθήκαμε. Οι λαϊκιστές, με όπλο τον φόβο, κατέκτησαν την Αγγλία και την Ουαλία.
Η Ευρώπη πρέπει να κάνει μια στάση και να σκεφτεί. Χρειάζονται γενναίες αλλαγές στις Βρυξέλλες, χρειάζεται τόλμη στην πολιτική. Η Ε.Ε. αυτoυπονομεύτηκε. Το (αριθμητικό) κόστος των πραγμάτων αναγορεύτηκε ως η μοναδική αξία, ως ο υπέρτατος κριτής. Σ' αυτό το νέο μηδενισμό χρειάζονται πλέον απαντήσεις με πράξεις. Οι ευρωπαίοι πολίτες αντί για άμυνα πρέπει να επιλέξουν την αντεπίθεση. Να συγκρουστούν με τον ανισότητα, την γραφειοκρατία, τον ελιτισμό, τον λαϊκισμό, την διαφθορά. Να βγει στο προσκήνιο η «γενιά του Erasmus».
Οι άνθρωποι του 21ου αιώνα βρίσκονται πιο στενά συνδεδεμένοι, πιο κοντά μεταξύ τους από ποτέ άλλοτε. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει ούτε με ένα εκατομμύριο ψήφους, ούτε με δύο εκατομμύρια. Η χώρα του Σαίξπηρ, του Ντίκενς, του Σέλλεϋ, του Κίπλινγκ, η χώρα της οποίας η γλώσσα είναι ο παγκόσμιος κόμβος επικοινωνίας, η χώρα που υιοθέτησε και υπερασπίστηκε παγκόσμιες αξίες, αυτή η χώρα δεν μπορεί να αλλάξει πορεία κατά 180 μοίρες».
Ένωση Κεντρώων
«Η απόφαση της Αγγλίας να κάνει δημοψήφισμα ήταν μεγάλο λάθος. Ο Αγγλικός λαός ήθελε να στείλει μήνυμα δυσαρέσκειας για τους φόρους που έβαλε ή κυβέρνηση Κάμερον και δυστυχώς για τον ίδιο τον λαό τιμώρησε την Αγγλία και την Ευρωπη. Παρόμοιο λάθος επιχείρησε να κάνει και ο Γ. Παπανδρέου το 2011 και έχασε την Πρωθυπουργία. Ακόμη και το δημοψήφισμα που έκανε ο Τσίπρας είναι επίσης μεγάλο ολίσθημα, αλλά αυτός το διόρθωσε με την τούμπα της 12ης Ιουλιου 2015 και έτσι διεσώθη».
Λαϊκή Ενότητα
«H νίκη του Brexit, είναι το αποτέλεσμα της αποστροφής των λαϊκών στρωμάτων στην αντιλαϊκή, απολυταρχική, νεοφιλελεύθερη και ιμπεριαλιστική Ε.Ε.
H νίκη του Brexit είναι το αποτέλεσμα της ισχυρής βούλησης των λαών για αποκατάσταση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας απέναντι σε μια γερμανική Ευρώπη
Η Ευρωπαϊκή ριζοσπαστική Αριστερά, οφείλει άμεσα να αρθρώσει τον δικό της λόγο και να μιλήσει ξεκάθαρα για την ανατροπή της Ευρωζώνης και της Ε.Ε, με αριστερές φιλολαϊκές και δημοκρατικές θέσεις .
Στην αντίθετη περίπτωση, διαγράφεται ο κίνδυνος να παραδοθούν βορρά, πλατιά εργατικά και λαϊκά στρώματα στην δημαγωγική, ξενόφοβη και εθνικιστική ακροδεξιά .
Αυτή την ώρα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική για την Ελλάδα η έξοδος από την Ευρωζώνη, σε σύγκρουση με τη νεοφιλελεύθερη ΕΕ, στη βάση ενός ριζοσπαστικού, αντιμνημονιακού προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης και μετασχηματισμού ,με δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία, δικαιοσύνη και σεβασμό στο περιβάλλον».
Οικολόγοι Πράσινοι
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με την πολιτική που επέλεξαν οι κυρίαρχες συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις, δεν κατάφερε να απομακρυνθεί από τους κλυδωνισμούς και τον διχασμό. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν θεωρούν τυχαίο ότι η αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ έρχεται ένα χρόνο μετά τους σκληρούς εκβιασμούς εναντίον της Ελλάδας από πλευράς των τοκογλυφικών ΔΝΤ, ΕΚΤ και της βορειοευρωπαϊκής ελίτ, προεξάρχοντος του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε. Το εκρηκτικό μίγμα που δημιουργήθηκε από την κρίση χρέους, το ενδεχόμενο Grexit, η πολιτική κλειστών συνόρων απέναντι στην προσφυγική κρίση, έθρεψε την άνοδο των εθνικισμών σε πολλές χώρες και οδήγησε τελικά και στο πρώτο σπάσιμο της ΕΕ με την έξοδο της Βρετανίας.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι συνταχθήκαμε, μαζί με τους Βρετανούς Πράσινους, κατά της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ, επιμένοντας ότι η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ θα θέσει σε κίνδυνο επίσης σειρά μεγάλων περιβαλλοντικών θεμάτων της ευρωπαϊκής ατζέντας, όπως την καταπολέμηση της ρύπανσης και την προστασία του περιβάλλοντος, ειδικότερα δε των προστατευόμενων περιοχών, αλλά και θα αποδυναμώσει την ευρωπαϊκή αρχή της προφύλαξης, στην οποία βασίζεται και η αντίσταση κατά των διατλαντικών συνθηκών εμπορίου CETA και TTIP και κατά των πολυεθνικών και των επιλογών τους σε τρόφιμα, φάρμακα φυτοφάρμακα.
Ο εκπρόσωπος τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Φίλιππος Γκανούλης, δήλωσε σχετικά: «είναι μεγάλη η ευθύνη των πολιτικών δυνάμεων που υποδαύλισαν την αποχώρηση της Βρετανίας, επιμένοντας στην αποδυνάμωση της Ευρώπης της αλληλεγγύης, με τις αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας και κλειστών συνόρων που επέλεξαν τα τελευταία χρόνια. Οι Οικολόγοι Πράσινοι, υποστηρικτές της ειρηνικής επίλυσης προβλημάτων σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο, επιμένουν να μη ποντάρουν σε διαδικασίες αποσταθεροποίησης. Επιμένουν πως το μέλλον βρίσκεται στην Ευρώπη, αλλά σε μια άλλη Ευρώπη με επίκεντρο τον άνθρωπο, αλληλέγγυα και πράσινη. Αυτή η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει. Η ανοχή απέναντι σε ένα στυγνό και εγκληματικό οικονομικό σύστημα που κυριάρχησε δεν μπορεί να συνεχιστεί. Το μέλλον είναι εδώ και περιμένει ένα ξεκάθαρο λόγο από τις πράσινες, αριστερές και αληθινά προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις».