Ληξιπρόθεσμα Χρέη: Μια βόμβα άνω των 110 δις. ευρώ
Η εικόνα του χρέους προς την Εφορία είναι αποκαλυπτική της δημοσιονομικής πίεσης που αντιμετωπίζουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις:
Το συνολικό ληξιπρόθεσμο υπόλοιπο τον Ιανουάριο του 2025 ανήλθε στα 110,6 δις. ευρώ, αυξημένο κατά 3,6 δις. ευρώ σε έναν χρόνο.
Από αυτά, τα 84 δις. ευρώ αφορούν "μεγάλους" οφειλέτες, ενώ μόλις 3,7 δις. βρίσκονται σε ενεργή ρύθμιση και αφορούν τους μικρούς οφειλέτες.
Ήδη χαρακτηρίστηκαν 26,3 δις. ευρώ ως ανεπίδεκτα είσπραξης, και φέτος θα αρχειοθετηθούν άλλα 10 δις. ευρώ.
Παράλληλα, το καθεστώς επιτρέπει κατασχέσεις ακόμα και για χρέη άνω των 500 ευρώ, περιλαμβάνοντας λογαριασμούς, ακίνητα, αυτοκίνητα κα
Ένα τρισεκατομμύριο που «κρύβεται» o καθαρός πλούτος των ελληνικών νοικοκυριών
Παρά την οικονομική πίεση και τις χαμηλές αμοιβές των πολλών, ο καθαρός πλούτος των ελληνικών νοικοκυριών φτάνει τα 956 δις. ευρώ, σχεδόν 1 τρισεκατομμύριο. Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε αύξηση 31% από το 2022.
Εδώ έχουμε μια έντονη αντίφαση:
Στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ, η Ελλάδα είναι προτελευταία στην Ευρώπη, πάνω μόνο από τη Βουλγαρία.
Ωστόσο, στον κατά κεφαλήν πλούτο νοικοκυριών, η χώρα κατατάσσεται 10η μεταξύ των 18 χωρών της Ευρωζώνης.
Αυτή η απόκλιση συνδέεται άμεσα με φαινόμενα φοροδιαφυγής και απόκρυψης εισοδημάτων. Ένα φαινόμενο που διαβρώνει την φορολογική δικαιοσύνη και την κοινωνική συνοχή.
Πρωταθλητές στον ΦΠΑ, ουραγοί στην αγοραστική δύναμη
Η φορολογική πολιτική των τελευταίων ετών έχει οδηγήσει σε εκρηκτική αύξηση των εσόδων από ΦΠΑ:
Το 2020 τα έσοδα από ΦΠΑ ήταν 15,35 δις. ευρώ.
Το 2025 αναμένεται να ξεπεράσουν τα 26,67 δις. ευρώ – αύξηση 73,7% σε πέντε χρόνια.
Αθροιστικά, η κυβέρνηση έχει αφαιρέσει από την αγορά 37,14 δις. ευρώ μέσω ΦΠΑ την περίοδο 2020–2025.
Αυτή η υπερφορολόγηση έρχεται σε σύγκρουση με την καθημερινότητα των πολιτών:
6 στους 10 εργαζόμενους δηλώνουν ότι ο μισθός τους δεν επαρκεί για βασικά έξοδα.
9 στους 10 έχουν περικόψει δαπάνες σε βασικά είδη διατροφής.
Το ωριαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα : από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη
Σύμφωνα με τη Eurostat, το ωριαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα ήταν 16,7 ευρώ το 2024, όταν ο μέσος όρος της Ευρωζώνης έφτασε τα 37,3 ευρώ. Η Ελλάδα κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις, δίπλα σε χώρες όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία.
Το χαμηλό κόστος εργασίας σε συνδυασμό με την υψηλή φορολογία εξηγεί εν μέρει την οικονομική ασφυξία των νοικοκυριών, αλλά ταυτόχρονα αποκαλύπτει και τη δυσκολία της χώρας να ανταγωνιστεί σε ένα ενιαίο ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Μια χώρα παγιδευμένη στην ανισότητα και την αδικία
Από τη μία, ένας τεράστιος συσσωρευμένος πλούτος σε ακίνητα και περιουσίες.Από την άλλη, χαμηλό εισόδημα, υψηλή φορολόγηση, κοινωνική πίεση και έντονη οικονομική ανασφάλεια.
Η αντίφαση είναι πλέον κραυγαλέα: ζούμε σε μια χώρα με τεράστιο ιδιωτικό πλούτο, αλλά με φτωχούς εργαζόμενους, μισθωτούς, μικρομεσαίους και αγρότες. Ο πλούτος σε λίγους ενώ η φορολογική πολιτική επιβαρύνει αυτούς που δεν έχουν και δεν μπορούν να "κρύψουν" τίποτα.Αυτή είναι η νεοφιλελεύθερη πολιτική της δεξιάς Κυβερνησης της ΝΔ.Και θα συνεχίσει όσο δεν ανατρέπουμε τους πολιτικούς συσχετισμούς.
Για μια δίκαιη και βιώσιμη οικονομία, για μια κοινωνία με μέλλον απαιτούνται άμεσα:
1.Ριζικός ανασχεδιασμός της φορολογίας,φορολόγηση του μεγάλου πλούτου και αναδιανεμητική φορολογία.
-Προοδευτική φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου (όχι μόνο εισοδήματος).
-Μείωση και μηδενισμός του ΦΠΑ στα βασικά αγαθά για την ανακούφιση των χαμηλών εισοδημάτων.
-Διασταύρωση Ε9–τραπεζικών λογαριασμών–δαπανών διαβίωσης για ουσιαστική πάταξη φοροδιαφυγής.
2.Θεσμική Θωράκιση κατά των Ανισοτήτων
-Κατώτατος μισθός που αντανακλά το κόστος ζωής.
-Προστασία πρώτης κατοικίας για χρέη μικρής κλίμακας.
-Ενίσχυση των δημοσίων υπηρεσιών υγείας και παιδείας
-Κοινωνικό Κράτος
-Προσιτές τιμές ακινήτων και ενοικίων για όλους
3. Κοινωνικός Διάλογος με Διαφάνεια
-Θεσμοθέτηση ετήσιου ελέγχου ανισοτήτων.
-Δημόσια πρόσβαση στα στοιχεία πλούτου και φορολογικών εξαιρέσεων.
-Ενίσχυση της κοινωνικής λογοδοσίας για μεγάλους οφειλέτες και στρατηγικούς κακοπληρωτές.
-Διαφανεια στην διαχείρση του Δημόσιου πλούτου και του Δημόσιου χρήματος.
Δεν είναι απλώς ένα οικονομικό ζήτημα – είναι θέμα δημοκρατίας, διαφάνειας και κοινωνικής συνοχής.Είναι θέμα επιβίωσης.
(Η Ιωάννα Λιούτα είναι Πολιτική και Οικονομική Αναλύτρια)
