Ειδικότερα, με την σχετική ρύθμιση δεν μεταβάλλεται κάτι στη φορολογική μεταχείριση των τραπεζών και την αναγνώριση των αναβαλλόμενων φορολογικών απαιτήσεων όπως θεσπίστηκαν το 2012 μετά το PSI, αλλά το δημόσιο εγγυάται ότι θα καταβάλλει τον αναβαλλόμενο φόρο στην περίπτωση που οι τράπεζες δεν παρουσιάσουν κέρδη τα επόμενα 30 χρόνια ώστε να συμψηφιστεί με τον φόρο. Η εγγύηση του δημοσίου ήταν απαραίτητη προκειμένου η ΕΚΤ να αναγνωρίσει εποπτικά το ποσό αυτό ενισχύοντας αντίστοιχα την κεφαλαιακή βάση των τραπεζών ενόψει των τεστ αντοχής.
Στην ουσία η αναγνώριση του αναβαλλόμενου φόρου δεν θα επιβαρύνει το δημόσιο χρέος, ενώ αυτό θα συμβεί μόνο στην περίπτωση που οι τράπεζες δεν εμφανίσουν κέρδη και τελικά απαιτηθεί το δημόσιο να καταβάλλει το ποσό που έχει αναγνωριστεί ως φορολογική υποχρέωση.
Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την Αιτιολογική Έκθεση: «Στην ακραία περίπτωση που δεν καταστεί εφικτός ο πλήρης συμψηφισμός της παραπάνω απαίτησης με τρέχοντα ή μελλοντικό φόρο εισοδήματος, με συνέπεια να προκύψει υποχρέωση χορήγησης ομολόγου από το Ελληνικό Δημόσιο στο τέλος των τριάντα χρόνων, προβλέπεται η έκδοση ισόποσης αξίας κοινών μετοχών του νομικού προσώπου σε όφελος του Ελληνικού Δημοσίου». Εξάλλου, όπως επισημαίνεται, «με δεδομένο ότι, βάσει των εγκεκριμένων από την Ε.Ε. και την Τράπεζα της Ελλάδος σχεδίων αναδιάρθρωσης, το τραπεζικό σύστημα (και ειδικά οι συστημικές τράπεζες) αναμένεται να παρουσιάζει κέρδη από το 2015 και μετά, ο κίνδυνος της οποιασδήποτε μετατροπής εκτιμάται ότι θα είναι τελικά περιορισμένος. Επιπρόσθετα, ειδικά για δικαιούχους τράπεζες, η προτεινόμενη ρύθμιση αποτελεί ένα μέτρο διευκόλυνσης στην κατεύθυνση της ρύθμισης των προβληματικών δανειακών χαρτοφυλακίων τους και, συνεπώς, αντιμετώπισης των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης».
Σημειώνεται, επίσης, ότι με την προτεινόμενη ρύθμιση, επί της ουσίας δεν προκύπτει καμία αλλαγή στην αντιμετώπιση των αναβαλλόμενων φορολογικών υποχρεώσεων στο βαθμό που τα εποπτευόμενα νομικά πρόσωπα παρουσιάζουν κέρδη στις οικονομικές τους καταστάσεις».
