Η ΕΥΔΑΠ προτείνει δύο προτάσεις για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της λειψυδρίας στην Αττική. Την αξιοποίηση της λίμνης Κρεμαστών και την κατασκευή μονάδας αφαλάτωσης στο Λαύριο.
Η πρώτη πρόταση της αξιοποίησης της λίμνης Κρεμαστών, η οποία βρίσκεται στη Στερεά Ελλάδα προσφέρει μια φυσική λύση για το μέλλον, αλλά απαιτεί χρόνο και γραφειοκρατική διαδικασία για να ολοκληρωθεί. Η ΕΥΔΑΠ σχεδιάζει να αντλήσει νερό από τη λίμνη και να το μεταφέρει στους ταμιευτήρες της, όπως τον ταμιευτήρα του Εύηνου, ενισχύοντας έτσι τα αποθέματα νερού της Αττικής. Αυτό θα γίνει σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση, θα κατασκευαστούν σήραγγες για να φέρουν το νερό από δύο ποτάμια της περιοχής, τον Κρικελοπόταμο και τον Καρπενησιώτη, στη λίμνη Κρεμαστών. Το κόστος αυτής της φάσης υπολογίζεται στα 450 εκατ. ευρώ, και στόχος είναι να καλυφθούν άμεσα οι ανάγκες για νερό σε περίπτωση παρατεταμένης ξηρασίας. Στο επόμενο βήμα, θα προστεθεί ένα σύστημα που θα μπορεί να αποθηκεύει τόσο νερό όσο και ενέργεια. Αυτό το έργο θα κοστίσει επιπλέον 250 εκατ. ευρώ και θα γίνει με τη συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Το σύστημα αυτό θα βοηθήσει στην καλύτερη διαχείριση των υδάτων αλλά και στην αποθήκευση ενέργειας, συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση της λειψυδρίας με πιο ολοκληρωμένο τρόπο.
Η δεύτερη πρόταση αφορά στην κατασκευή μιας μονάδας αφαλάτωσης στο Λαύριο. Το Λαύριο είναι ιδανικό για αυτή την εγκατάσταση λόγω της εγγύτητάς του στη θάλασσα και των υποδομών που ήδη υπάρχουν εκεί. Η ΔΕΗ έχει δείξει ενδιαφέρον να συνεργαστεί με την ΕΥΔΑΠ για αυτό το έργο, το οποίο θα μπορούσε να προσφέρει γρήγορα πόσιμο νερό στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Παρόλο που η αφαλάτωση απαιτεί πολύ ενέργεια, η πτώση των ενεργειακών τιμών κάνει το έργο πιο οικονομικά βιώσιμο και εύκολα υλοποιήσιμο.
Στη διάρκεια του συνεδρίου «Olympia Forum V», ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ, κ. Χάρης Σαχίνης σημείωσε επίσης ότι υπάρχουν και άλλες τοποθεσίες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν μονάδες αφαλάτωσης. Λόγω της έλλειψης διαθέσιμου χώρου στην Αττική, η ΕΥΔΑΠ εξετάζει ακόμη και την προοπτική υποθαλάσσιων εγκαταστάσεων για αφαλάτωση, κάτι που είχε αναφέρει και σε προηγούμενη συνέντευξή του. Οι τοποθεσίες που μελετώνται περιλαμβάνουν, εκτός από το Λαύριο, περιοχές στην Ανατολική Αττική, όπως οι ακτές του Δήμου Μεσογαίας στον Νότιο Ευβοϊκό. Από εκεί, το αφαλατωμένο νερό θα μπορούσε να μεταφέρεται στη λίμνη Μαραθώνα, αν και το κόστος αυτής της λύσης υπολογίζεται ότι θα είναι διπλάσιο σε σύγκριση με άλλες επιλογές.
Άλλες πιθανές τοποθεσίες που εξετάζονται από την ΕΥΔΑΠ περιλαμβάνουν τον Κορινθιακό Κόλπο, κοντά στις Αλκυονίδες νήσους. Ωστόσο, και εκεί το κόστος εκτιμάται ότι θα είναι υψηλό. Αντίθετα, η Ψυττάλεια φαίνεται να αποτελεί μια πιο βιώσιμη επιλογή, καθώς το περιβαλλοντικό αποτύπωμα μιας τέτοιας εγκατάστασης θα είναι μικρότερο. Αυτές οι τοποθεσίες αποτελούν αντικείμενο μελέτης για την υλοποίηση λύσεων αφαλάτωσης, με κύριο κριτήριο το κόστος και την αποδοτικότητα, καθώς η ΕΥΔΑΠ επιδιώκει να βρει την καλύτερη στρατηγική για την κάλυψη των υδάτινων αναγκών της Αττικής.