«Δεν αξίζει στη Δεξιά να έχει ως εκφραστές της στην Ελλάδα τον Α. Γεωργιάδη και τον Θ. Πλεύρη, που την απομειώνουν ως ένα κακέκτυπο του Τραμπισμού», τονίζει σε ανάρτησή του ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, σχολιάζοντας τις απαξιωτικές δηλώσεις των υπουργών Υγείας και Μετανάστευσης αναφορικά με το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και τη Διεθνή Αμνηστία.
«Άλλωστε νιώθουν ότι είναι η στιγμή τους, η ώρα να διεκδικήσουν έναν κόσμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, όπου το δίκαιο του ισχυρού θα καταπίνει και θα συντριβεί όσους και όσες μιλούν για δικαιώματα, ελευθερίες, κράτος δικαίου και διεθνές δίκαιο», σχολιάζει ο Γ. Σακελλαρίδης.
«Αυτοί και οι όμοιοι τους καβαλάνε το παγκόσμιο ρεύμα ανάδυσης της Ακροδεξιάς, νιώθοντας ότι μπήκαν στην πολιτική για να υπηρετήσουν αυτό τον σκοπό. Ότι είναι η στιγμή τους και ανταποκρίνονται στο κάλεσμα ενός πολιτικού - του Τραμπ- που είναι ο,τι πιο κοντινό στον φασισμό της εποχής μας», επισημαίνει.
Αναλυτικά η ανάρτησή του:
Εν μέσω Χριστουγέννων παρακολουθούμε ένα κρεσέντο ακροδεξιάς ρητορικής από τους - χρεωμένους για αυτόν το λόγο υπουργούς της κυβέρνησης- τον Αδωνι Γεωργιάδη και τον Θανο Πλεύρη. Και οι δύο επιτελούν το ρόλο που τους ανατέθηκε από τον Πρωθυπουργό, στο πλαίσιο μια ιδεολογικής μάχης που κουμπώνει απόλυτα με την ανάδυση του τραμπικού ρεύματος.
Άλλωστε νιώθουν ότι είναι η στιγμή τους, η ώρα να διεκδικήσουν έναν κόσμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, όπου το δίκαιο του ισχυρού θα καταπίνει και θα συντριβεί όσους και όσες μιλούν για δικαιώματα, ελευθερίες, κράτος δικαίου και διεθνές δίκαιο.
Ο μεν Θ. Πλεύρης απαντάει στον Χ. Ράμμο λέγοντας ότι «το αίμα που έχει χυθεί» ζυγίζει «περισσότερο από το μελάνι» με το οποίο γράφτηκε το Σύνταγμα, το οποίο αναγνωρίζει τις διεθνείς συμβάσεις για τα δικαιώματα των ανθρώπων, λες και αυτά τα δύο μπαίνουν σε αντιπαράθεση. Μόνο στο μυαλό ενός ακροδεξιού συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Ο Χρήστος Ράμμος τους ενοχλεί και επειδή έκανε το καθήκον του ως πρόεδρος της ΑΔΑΕ, δεν γονάτισε μπροστά στο καθεστώς του Κ. Μητσοτάκη και υπηρέτησε το λειτούργημα του, κάνοντας ότι μπορούσε για να αποκαλυφθεί το σκάνδαλο των υποκλοπών, το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης.
Ο Θ. Πλεύρης δεν πολύ νοιάζεται να είναι Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, όσο ιεροκήρυκας ακροδεξιάς συνθηματολογίας. Φάνηκε άλλωστε και στο φιάσκο με τους πρόσφυγες από την Αφρική στην Κρήτη, την αποτυχία της αναστολής του δικαιώματος πρόσβασης σε άσυλο, όσο και της ψευδούς υπόσχεσης του περί απελάσεων.
Ο δε Άδωνις Γεωργιάδης καταφέρεται ενάντια στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και τη Διεθνή Αμνηστία ως «αδιάφορα αριστεροκρατούμενα σχήματα».
Μία κουβέντα για τη Διεθνή Αμνηστία.
Η μεγαλύτερη οργάνωση για την υπεράσπιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο, δυστυχώς για τους ακροδεξιούς, δεν αναφέρεται στην Αριστερά, αλλά τα εκατομμύρια μέλη της προέρχονται από όλο το πολιτικό φάσμα, από ανθρώπους που αφήνουν στην άκρη τις πολιτικές τους διαφωνίες και βάζουν στο επίκεντρο την υπεράσπιση της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των δικαιωμάτων.
Είχα την τύχη να γνωρίσω πολλούς ανθρώπους από τη δεξιά, το κέντρο, ανθρώπους φιλελεύθερους, που μπορεί να διαφωνούσαμε για το πώς θα έχουμε οικονομική ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη κτλ, αλλά υπήρχε κοινή αντίληψη ότι για να μπορούμε να διαφωνούμε ελεύθερα για τα παραπάνω, πρέπει να αγωνιζόμαστε να υπάρχει ένας κοινός κώδικας πάνω στον οποίο να αγωνιζόμαστε για τις διαφορετικές απόψεις μας.
Και ο κώδικας αυτός δεν ήταν άλλος από την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ως έννοιας οικουμενικής.
Η Αριστερά είναι ένας πολιτικός χώρος που αγωνίζεται -ή οφείλει να αγωνίζεται- για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι στον καταστατικό της χάρτη και στον αξιακό της κώδικα.
Όμως είναι άδικο να ισχυριζόμαστε ότι έχει το μονοπώλιο ως προς αυτό. Είναι λάθος να ταυτίζουμε αυτή την αξιακή μάχη μόνο με την Αριστερά και σίγουρα είναι και ιστορικά αναληθές.
Δεν αξίζει στη Δεξιά να έχει ως εκφραστές της στην Ελλάδα τον Α. Γεωργιάδη και τον Θ. Πλεύρη, που την απομειώνουν ως ένα κακέκτυπο του Τραμπισμού.
Αυτοί και οι όμοιοι τους καβαλάνε το παγκόσμιο ρεύμα ανάδυσης της Ακροδεξιάς, νιώθοντας ότι μπήκαν στην πολιτική για να υπηρετήσουν αυτό τον σκοπό. Ότι είναι η στιγμή τους και ανταποκρίνονται στο κάλεσμα ενός πολιτικού - του Τραμπ- που είναι ο,τι πιο κοντινό στον φασισμό της εποχής μας.
Είναι η στιγμή όμως να τους σταματήσουμε.
{https://www.facebook.com/gabriel.sakellaridis/posts/pfbid0gPPBxPmLwCETmtRFwi5iWuDNskY25EPiHyzW85GAtBU4phETbC7sAuyJ7UFpzzwkl}
