Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει. Η ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να συμπαρασέρνει το, ήδη, κατακερματισμένο σύστημα και κανείς δεν μπορεί να μαντέψει ποιος θα βγει ωφελημένος και ποιος χαμένος μακροπρόθεσμα.
Ο κίνδυνος ενός ισχυρού αντίπαλου πόλου
Η στρατηγική της κυβέρνησης να παίζει φουλ επίθεση εναντίον του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 24ωρα χαρακτηρίζοντας τον «πράσινο ΣΥΡΙΖΑ» μπορεί να εξυπηρετεί τη συσπείρωση της ΝΔ αλλά ενέχει και μεγάλο ρίσκο.
Το πρώτο ρίσκο είναι να καταφέρει με τις μετωπικές επιθέσεις να καταστήσει το ΠΑΣΟΚ ισχυρό μεν ανεξέλεγκτο δε ,αντίπαλο πόλο. Διότι η κυβέρνηση ιδανικά θα ήθελε για αντίπαλο ένα ΠΑΣΟΚ από το οποίο θα το χωρίζει μία απόσταση τουλάχιστον δέκα μονάδων. Δηλαδή , η Ν.Δ να κινείται πέριξ του 30% και το ΠΑΣΟΚ να μην υπερβαίνει το 20%. Αυτή όμως είναι μία επιθυμία που κανείς δεν μπορεί ούτε να προεξοφλήσει ούτε να ελέγξει.
Το δεύτερο ρίσκο είναι να καταφέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα αφού η επιχείρηση «πράσινος ΣΥΡΙΖΑ» δεν φαίνεται να είναι μία αποτελεσματική μέθοδος που θα απαξιώσει το ΠΑΣΟΚ στα μάτια της κοινής γνώμης.
«Το ΠΑΣΟΚ όσο και αν θες να το εγγράψεις στη συνείδηση του κόσμου ως έναν άλλο ΣΥΡΙΖΑ ,δεν εγγράφεται. Το ΠΑΣΟΚ κάηκε στην πυρά του μνημονίου, συγκυβέρνησε με τη ΝΔ και εκδιώχθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ» σχολιάζει χαρακτηριστικά ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος που διαφωνεί με την συγκεκριμένη τακτική.
Κατά την γνώμη του το μήνυμα που πρέπει να περάσει στον κόσμο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι μία ικανή αντιπολίτευση αλλά μέχρι εκεί.
Ο κίνδυνος
Η κυβέρνηση είναι φανερό ότι προσπαθεί σε θολά νερά να χαράξει αποτελεσματική στρατηγική. Διότι ξέρει ότι για να μπορέσει να πιάσει το πολυπόθητο 37% που θα της δώσει αυτοδυναμία (αν δεν αλλάξει ο εκλογικός νόμος) πρέπει να βρει ή να εφεύρει αντίπαλο τέτοιον που θα σηκώσει τους ψηφοφόρους της από τον καναπέ που κάθονται καιρό τώρα. Αλλιώς θα έρθει αντιμέτωπη με μία παρόμοια εκλογική συμπεριφορά, ανάλογη των Ευρωεκλογών, όπου οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι της έστειλαν ηχηρό μήνυμα εκ του ασφαλούς.
Ο κατακερματισμός βλάπτει
Ακόμη και ο κατακερματισμός της Βουλής με 10 κοινοβουλευτικές ομάδες (μαζί με τους Ανεξάρτητους) που σύντομα μπορεί να γίνουν 11 (αν καταφέρει ο Στ. Κασσελάκης να σχηματίσει δική του Κοινοβουλευτική Ομάδα), φαινομενικά μόνο συμφέρει τη Ν.Δ.
Σε πρώτη ανάγνωση την βοηθά διότι δεν υπάρχουν ισχυροί πόλοι που μπορεί να συνασπιστούν και να την απειλήσουν. Σε δεύτερη ανάγνωση τροφοδοτούν την «χαλαρή» ψήφο αν δεν συμπαρασύρουν στη δύνη της συνολικότερης απαξίωσης απαξίωσης και το κυβερνών κόμμα.
Ο αστάθμητος Κασσελάκης
Σε αστάθμητο παράγοντα πλέον εξελίσσεται και ο Στ. Κασσελάκης. Από ποιες δεξαμενές θα αντλήσει ψηφοφόρους το νέο κόμμα του; Σύμφωνα με όσα είπε σε τηλεοπτική του συνέντευξη στον Alpha ο πρώην Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει όχι μόνο στους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στου ΠΑΣΟΚ και στης Ν.Δ. ειδικά στους «Business friendly”…
Ο ίδιος μάλιστα φιλοδοξεί να παίξει τον ρυθμιστή των επόμενων εκλογών συμμαχώντας με κόμματα της κεντροαριστεράς ή της Αριστεράς με στόχο την ανατροπή της Ν.Δ. Στο Μαξίμου, επί του παρόντος, αποφεύγουν να τον «μετρήσουν» εκτιμώντας ότι είναι πολύ νωρίς να βγάλουν ασφαλή συμπεράσματα για το αν το νέο κόμμα Κασσελάκη θα έχει τύχη και σε ποιο κόμμα μπορεί να φέρει ατυχία.
Το συμπέρασμα
Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω έμπειρο κυβερνητικό στέλεχος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση θα κριθεί στο τέλος, εν πολλοίς, από την απόδοση της. Και επειδή κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει τον παράγοντα «κυβερνητική κόπωση» ή «κόπωση του εκλογικού κοινού» το τελικό συμπέρασμα τείνει να είναι ότι αν η Ν.Δ θέλει να διεκδικήσει ξανά αυτοδυναμία πρέπει να ανοίξει την κάνουλα και να τρέξει χρήμα..
Διότι ως γνωστόν το χρήμα ενίοτε διώχνει την κόπωση.