Όπως σημειώνεται, σε σχέση με προηγούμενες προκλήσεις και δηλώσεις, η Άγκυρα αυτή τη φορά είναι πολύ πιο επικίνδυνη, επειδή υπάρχουν ενδείξεις ότι είναι έτοιμη να κλιμακώσει την αντιπαράθεσή της πέρα από την απλή ρητορική.
Αφού γίνεται μια αναφορά στην άσκηση «Θαλασσόλυκος», τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις στο Αιγαίο, την πρόθεση της Τουρκίας να αγοράσει το αντιπυραυλικό σύστημα s-400 από την Ρωσία, η ανάλυση υπογραμμίζει την προβληματική οικονομική κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας και την πολιτική ανισορροπία μετά τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές.
«Η παγωμένη υποδοχή που έτυχε ο πρόεδρος (Ερντογάν) όταν επισκέφτηκε τα κατεχόμενα το περασμένο έτος, επίσης δεν βοήθησε τη στάση του στο εσωτερικό», σημειώνει.
Πρόκειται, σύμφωνα με το Foreign Policy, για εξελίξεις για τις οποίες ο Ερντογάν δεν ήταν προφανώς έτοιμος. «Οι Τούρκοι μπορεί τελικά να επωφεληθούν από την απότομη αποδυνάμωση του αυταρχικού πρόεδρού τους. Αλλά, όσον αφορά τη διεθνή πολιτική, τα αποτελέσματα είναι πολύ πιο διφορούμενα. Η ιστορία υποδεικνύει ότι οι ηγέτες που χάνουν τη δύναμή τους στην εξουσία έχουν κίνητρα να οργανώσουν μια επίδειξη ισχύος και να ενώσουν την εκλογική τους βάση από μια επικείμενη ξένη απειλή. Ο Ερντογάν έχει κάθε λόγο να δημιουργήσει εχθροπραξίες με τον παραδοσιακό αντίπαλο του την Ελλάδα - και την Κύπρο, προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή από τα εσωτερικά προβλήματά».
«Αυτό δεν προέκυψε από το πουθενά. Η Τουρκία ποτέ δεν επέτρεψε στην Κύπρο να επωφεληθεί από τα αποθέματα φυσικού αερίου στα ύδατά της χωρίς κάποια αντιπαράθεση. Με αυτή την έννοια, η στρατηγική της Τουρκίας στο Αιγαίο είναι συνεπής εδώ και πολλές δεκαετίες: ασκεί πίεση, θέτει απαιτήσεις, περιμένει μια κρίση και στη συνέχεια φέρνει την άλλη πλευρά στο τραπέζι με τους δικούς της όρους». «Αυτό ακριβώς είναι που προσπαθεί να κάνει στην Κύπρο αυτή τη στιγμή».
«Είναι δύσκολο να πούμε ποια είναι τα όρια της τρέχουσας αντιπαράθεσης. Οι σημερινές συνθήκες δημιουργούν ένα επικίνδυνο μίγμα. Ο Ερντογάν απέσυρε σταθερά την Τουρκία από τα δυτικά θεσμικά όργανα που ανήκει (ΝΑΤΟ) και εκείνα που κάποτε φιλοδοξούσε να αποτελέσει μέρος τους (Ευρωπαϊκής Ένωσης) και βρίσκεται πιο κοντά στη Ρωσία, καθώς προσπαθεί να εμφανιστεί ως περιφερειακός ηγέτης στη Μέση Ανατολή. Εν τω μεταξύ, η Κύπρος και η Ελλάδα είναι και οι δύο μέλη της ΕΕ. Πράγματι, η Ελλάδα έχει πλησιάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ σε σχέση με τις προηγούμενες τέσσερις δεκαετίες. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας έχει προωθήσει ισχυρότερους δεσμούς με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, τους εταίρους της Κύπρου στις έρευνες φυσικού αερίου».
Μεταξύ άλλων, το Foreign Policy αναφέρει πως, σε περίπτωση κλιμάκωσης, συμπεριλαμβανομένης οποιασδήποτε στρατιωτικής σύγκρουσης, η ανησυχία των συμμάχων της Κύπρου και της Ελλάδας θα επιβεβαιώσει τις επιλογές που έκαναν τα δύο μέλη της ΕΕ για την ενίσχυση των σχέσεών τους με τη Δύση και θα δημιουργούσε περαιτέρω αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα του ΝΑΤΟ».
Κανένα από αυτά δεν υποδηλώνει ότι η ΕΕ ανέκαθεν χειρίστηκε την Τουρκία και τον Ερντογάν, όπως θα μπορούσε να έχει κάνει, ή ότι η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ δεν έχουν λάβει δικές τους αποφάσεις που έχουν προκαλέσει εντάσεις στην περιοχή. Αλλά τα επιχειρήματα αυτά δεν έχουν σχέση με την παρούσα κατάσταση. Ο οδικός χάρτης που ακολουθεί ο Ερντογάν είναι δικής του δημιουργίας, όπως και οι σπόροι των προβλημάτων του. Προκειμένου να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του, η Ευρώπη πρέπει τώρα να υιοθετήσει μια σταθερή προσέγγιση, η οποία δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας ότι η Κύπρος και η Ελλάδα έχουν συμμάχους από την πλευρά τους. Αυτό ήταν πιο αποτελεσματικό για να αποτρέψει μια κλιμάκωση από κάθε προσπάθεια να κατευνάσει έναν προβληματισμένο Ερντογάν με παραχωρήσεις.
