Κλείνει σύντομα ένας κύκλος 35 χρόνων για το Skipper’s στη Μαρίνα Αλίμου. Το Skipper’s δεν υπάρχει στα σχέδια της ανάπλασης και έτσι, σύντομα θα κλείσει προκειμένου οι εργασίες να προχωρήσουν. Στις 31 Οκτωβρίου λήγουν οι συμβάσεις του προσωπικού που εργάζεται εκεί και σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, δεν έχει γίνει καμία συζήτηση για την ανανέωσή τους.
Η ιστορία του θρυλικού μπαρ
Το «Skipper’s» υπήρξε σημείο αναφοράς για πολύ κόσμο. Εκεί που στέκεται ήταν μία μπαζωμένη έκταση που δεν είχε εκμεταλλευτεί κάποιος. Αρχικά όταν ξεκίνησε, αφορούσε ένα μικρής έκτασης μαγαζί 30 τετραγωνικών μέτρων, με τραπεζοκαθίσματα έξω και διάκοσμο που κάνει τον επισκέπτη να αισθάνεται πως είναι σε καράβι.
Τα εγκαίνια έγιναν στις 4 Σεπτεμβρίου του 1987. Οι πρώτοι που το προτίμησαν ήταν οι άνθρωποι που εργάζονταν στη Μαρίνα Aλίμου, όμως σύντομα ο χώρος γέμισε με κατοίκους όλων των περιοχών. Χωρίς να κάνει διαφήμιση, μαθεύτηκε από στόμα σε στόμα.
Τις πρώτες δύο δεκαετίες δεν πρέπει να υπήρξε ζευγάρι με "έδρα" τα νότια προάστια, που να μην πήγε σε ένα από τα πρώτα ραντεβού στο «Skipper's».
Μια μελαγχολία και μια θλίψη μας προξενεί το γεγονός ότι μαζί με το «Skipper's» θα κατεδαφιστούν σύντομα και οι αναμνήσεις μας
Εμείς όμως οι Αλιμιώτες, που το ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, ναι μεν είμαστε υπέρ της ανάπτυξης, αλλά μια μελαγχολία και μια θλίψη μας προξενεί το γεγονός ότι μαζί με το «Skipper's» θα κατεδαφιστούν σύντομα και οι αναμνήσεις μας.
Αρχικά αφορούσε ένα μικρής έκτασης μαγαζί «30 τετραγωνικών μέτρων, με χώρο για τραπεζοκαθίσματα έξω. Ήταν πιο γραφικό. Είχε το προνόμιο ότι ήταν ήσυχα και όποιος ερχόταν, ειδικά αν δεν είχε εμπειρία με μαρίνα, ένιωθε πως ήταν σε νησί. Μαζί με όλο το υπόλοιπο στήσιμο του μαγαζιού, την απλότητα του, τη μουσική δημιουργήθηκε κάτι που τελικά, είχε απήχηση», είχε πει πριν από μερικά χρόνια σε συνέντευξή του στο nou-pou ο ιδιοκτήτης του καφέ - μπαρ, Γιάννης Μελίτας.
«Δεν χρησιμοποιήσαμε αρχιτέκτονες. Υπήρχε ένας φίλος που βοήθησε με τα σχέδια, αλλά τα υπόλοιπα ήταν δική μας ιδέα”. Όπου «δική μας», δική του και του αδελφού του Αλέξη, με τον οποίο μοιράζονταν τη δουλειά.
Αμφότεροι επέμειναν στην αρχική φιλοσοφία γιατί «τα μαγαζιά που έχουν μια διαχρονικότητα είναι καλό να μην αλλάζουν. Πέρα δηλαδή από βελτιώσεις ή αντικαταστάσεις κάποιων πραγμάτων, είναι χρήσιμο να διατηρούν το ύφος τους, γιατί αυτό έχει γνωρίσει ο πελάτης και αυτό είναι που οφείλεις να διατηρήσεις».α
