Πολιτική

Στέφανος Κασσελάκης (2023-2024): Ο «ανιψιός» από το Σικάγο

Δημήτρης Ψαράς Δημήτρης Ψαράς
Στέφανος Κασσελάκης (2023-2024): Ο «ανιψιός» από το Σικάγο
Συμπληρώνεται σήμερα ένας χρόνος από τον πρώτο γύρο των εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν πολλοί ξαφνιάστηκαν με την αναπάντεχη επιτυχία ενός άγνωστου νέου που εμφανίστηκε ως ξαφνικός σωτήρας, ως ο «θείος» -ή μάλλον ο «ανιψιός»- από την Αμερική για να δώσει το φιλί της ζωής στο κόμμα της Αριστεράς που είχε υποστεί ένα διπλό πλήγμα: την εκλογική συντριβή από τη μια και την παραίτηση του θεωρούμενου ως εκείνη τη στιγμή αναντικατάστατου ηγέτη του από την άλλη.

Το γεγονός ότι ο Στέφανος Κασσελάκης κηρύχτηκε έκπτωτος προτού ακόμα συμπληρωθούν οι δώδεκα πρώτοι μήνες της προεδρίας του ξαφνιάζει μόνο όσους εξακολουθούν να μη βλέπουν το ποιος ακριβώς ήταν αυτός ο επιχειρηματίας και πώς ακριβώς αποφάσισε να διεκδικήσει τον πρώτο ρόλο σε ένα κόμμα, με το οποίο δεν είχε καμιά ιδιαίτερη σχέση, απλώς ήθελε να το χρησιμοποιήσει ως όχημα για τις δικές του πολιτικές βλέψεις.

Όμως ο κ. Κασσελάκης δεν κορόιδεψε κανέναν. Δεν έκρυψε τίποτα. Μπορεί να πρόβαλε την ιδιωτική του ζωή και το προσωπικό του life style περισσότερο από όσο συνηθίζεται στις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά όποιος ήθελε μπορούσε να διαπιστώσει τόσο τις πολιτικές του απόψεις όσο και τα σχέδιά του για τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιχείρησα εδώ και μήνες στην «Εφημερίδα των Συντακτών» να περιγράψω το φαινόμενο, καταγράφοντας απλά τα κείμενά του και την πολιτική του διαδρομή, από την οποία προκύπτει η πίστη του στον σκληρό νεοφιλελευθερισμό, η απέχθειά του στην Αριστερά, ακόμα και ο θαυμασμός του για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ούτε ο ίδιος ούτε οι πιστοί του υποστηρικτές δεν βρήκαν μια σοβαρή απάντηση να αντιτείνουν. Τα σχετικά κείμενα βρίσκονται συγκεντρωμένα στο «Χωρίς Εφημερίδα» («Στέφανος Κασσελάκης: ένας ειλικρινής επιχειρηματίας», 30.6.2024).

m_m034481694991244_2_96d9c.jpg

Επικαλούμαι, για όποιον αμφιβάλλει, τα λόγια του καθηγητή Ξενοφώντα Κοντιάδη, τον οποίο – άθελά του – επικαλούνται κυρίως οι followers του κ. Κασσελάκη. Ο κ. Κοντιάδης, ο οποίος θεωρείται ειδικός, εφόσον έχει συγγράψει και σχετική μονογραφία («Το φαινόμενο Κασσελάκη. Το μεσσιανικό της μεταδημοκρατίας», εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα 2023), σε ανάρτησή του (21.10.2023) είχε σχολιάσει ως εξής στη σελίδα του στο facebook τις δημοσιογραφικές μου αποκαλύψεις:

«Ο έμπειρος ερευνητής-δημοσιογράφος Δημήτρης Ψαρράς υποστηρίζει ότι ο Κασσελάκης αρθρογραφούσε επί χρόνια με ψευδώνυμο στον “Εθνικό Κήρυκα” υποστηρίζοντας νεοφιλελεύθερες θέσεις και τασσόμενος υπέρ των περιοριστικών μέτρων των πρώτων μνημονιακών κυβερνήσεων, που αντιμαχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι σαν να αποκαλυφθεί ότι ο Μητσοτάκης έγραφε πριν από χρόνια υπέρ της διεθνούς αντικαπιταλιστικής επανάστασης και της μεταφοράς όλης της εξουσίας στα σοβιέτ. Αν αποδειχθούν αληθή όσα γράφει ο Ψαρράς, θα πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές απάτες της σύγχρονης ιστορίας. Αν αποδειχθούν ψευδή, ο Ψαρράς και η “Εφ.Συν.” ενδέχεται να καταδικαστούν να πληρώσουν πολλά χρήματα ως αποζημίωση».

m_m035091693653695_a99a0.jpg

Κάτω από την πίεση των άγνωστων οπαδών του κ. Κασσελάκη, οι οποίοι κατέκλυσαν τη σελίδα του κ. Κοντιάδη καταγγέλλοντάς με, ο ίδιος την επόμενη μέρα (22.10.2023) δήλωσε ότι κατέβασε την ανάρτηση!

Αλλά η ουσία είναι ότι ούτε ο κ. Κασσελάκης, ούτε κανείς από τους αγανακτισμένους του followers δεν είχε τίποτα να αντιτείνει στα δικά μου κείμενα. Και πώς να έχει, αφού όσα έγραφα τα στήριζα σε δημοσιευμένα κείμενα του «Εθνικού Κήρυκα», τα οποία είναι προσβάσιμα στον καθένα;

Είναι δυστυχώς κωμικοτραγική η προσπάθεια των στενών συνεργατών του κ. Κασσελάκη να εμφανίσουν την έκπτωσή του από την προεδρία που αποφασίστηκε από την Κεντρική Επιτροπή με μεγάλη πλειοψηφία ως προϊόν παραβίασης του καταστατικού του κόμματος. Η ουσία είναι ότι το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να προβλέπει, λ.χ., ότι δεν μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος κάποιος που έχει έρθει με αλεξίπτωτο στο κόμμα. Ενώ στο άρθρο 19.1 προβλέπεται ότι για την υποβολή υποψηφιότητας στην Επιτροπή Δεοντολογίας απαιτείται η συμπλήρωση πέντε ετών από την εγγραφή του υποψηφίου ως μέλος του κόμματος, δεν υπάρχει τίποτα ανάλογο για τη θέση του προέδρου ή των άλλων ανώτατων οργάνων. Πού να φανταστεί κανείς την περίπτωση Κασσελάκη; Αλλά ταυτόχρονα το καταστατικό ορίζει στο άρθρο 2.1 ότι το κόμμα «λειτουργεί με βάση τις αρχές της συλλογικότητας, της ισότητας και της δημοκρατίας» και στο άρθρο 2.5 ότι «η δομή και η λειτουργία του επιδιώκει να αντανακλά τις αρχές και τις αξίες της κοινωνίας για την οποία αγωνίζεται». Πουθενά δεν γράφει ότι λειτουργεί με βάση τις αρχές των ανωνύμων εταιρειών με τις εντολές ενός CEO, ούτε ότι ακολουθούνται οι επιταγές των followers του «αρχηγού».

m_m034481694991244_6849f.jpg

Αυτό που συνέβη δηλαδή τις τελευταίες μέρες στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η αφύπνιση των ηγετικών στελεχών του κόμματος από τον πολύμηνο πολιτικό λήθαργο που τους είχε προκαλέσει η εκλογική καθίζηση και η απόσυρση του αδιαφιλονίκητου επικεφαλής, του Αλέξη Τσίπρα.

Η όψιμη ανακάλυψη της «επιστημονικής» ερμηνείας του καταστατικού από ανθρώπους που δεν το είχαν ουδέποτε ανοίξει, καθώς και η εμφάνιση του κ. Άρη Σπηλιωτόπουλου και του κ. Ευάγγελου Αντώναρου ως Ηρακλέων του Στέμματος δεν λύνει το πρόβλημα του κ. Κασσελάκη. Μάλλον επιβεβαιώνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τρόπου που επιχείρησε να πολιτευθεί. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την εμφάνιση του πατέρα του και του αδελφού του ως οργανωτών της «κλάκας» στην Κεντρική Επιτροπή. Εκτίθενται όλοι μαζί.

21_0046_20230914_tsk2064-2_sooc1694715019_6d9ab.jpg

Όσο για τα πολιτικά στελέχη που συμπαρατάσσονται πιο θερμά με τον έκπτωτο πρόεδρο, δυστυχώς και αυτά θυμίζουν την πολιτική ιδιαιτερότητα του κ. Κασσελάκη. Ενδεικτικά:

- Ο Πέτρος Παππάς, που καταγγέλλει σήμερα την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν εκείνος που δήλωνε ότι πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να μπει στη συζήτηση για τα ιδιωτικά μη κερδοσκοπικά Πανεπιστήμια.

- Πιο ενδιαφέρουσα η περίπτωση της Θεοδώρας Τζάκρη, η οποία μειοψηφεί στο 17-1 της Πολιτικής Γραμματείας. Θυμίζω τη μεγάλη αναστάτωση που είχε προκληθεί στον ΣΥΡΙΖΑ το 2021, όταν η Θεοδώρα Τζάκρη, τομεάρχης τότε Απόδημου Ελληνισμού του κόμματος, σε αντίθεση με την κομματική γραμμή, σε συνέντευξή της προς τον «Εθνικό Κήρυκα» ζήτησε να μην υπάρχουν περιορισμοί στην ψήφο των αποδήμων. Οι δηλώσεις αυτές, όπως γράφει ο «Εθνικός Κήρυκας», «έδωσαν αφορμή στον τότε υπουργό Εσωτερικών Μάκη Βορίδη να καταθέσει άμεσα σχέδιο νόμου με το οποίο προβλεπόταν η κατάργηση των περιορισμών που έχουν τεθεί για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος του απόδημου Ελληνισμού από τον τόπο κατοικίας του». Μόλις ανέλαβε την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Κασσελάκης, το «λάθος» της κας Τζάκρη μεταμορφώθηκε σε επίσημη κομματική γραμμή.

m_m07527_11694887575_2af6e.jpg

Από αυτά τα δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα γίνεται φανερό ότι η σκληρή σύγκρουση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν οφείλεται σε κάποιες αντιπαραθέσεις «προσωπικού» χαρακτήρα, όπως επιμένουν τα μέσα ενημέρωσης της «Λίστας Πέτσα». Το διακύβευμα αυτής της σύγκρουσης αφορά άμεσα την κεντρική πολιτική κατεύθυνση του κόμματος. Και το ερώτημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να αναφερθεί και πάλι στους στόχους της σύγχρονης Αριστεράς ή θα ολοκληρώσει τη μεταστροφή του που σχεδίασε ο κ. Κασσελάκης σε ένα κόμμα αυστηρά αρχηγικό που υιοθετεί άκριτα την ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων, την ανάπτυξη των «stock options» και το σύνθημα «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια».