Οι προτάσεις των πέντε προέδρων, σύμφωνα με την Καθημερινή, περιλαμβάνουν αρκετά μέτρα που έχουν στόχο να ενισχύσουν τον έλεγχο της δημοσιονομικής πολιτικής των κρατών -μελών. Απουσιάζει τελείως η δημιουργία ευρωομολόγων όπως είχαν προτείνει η Κομισιόν και οι πρόεδροι των θεσμικών οργανισμών το 2012. Αντί αυτού προτείνεται η δημιουργία ενός μηχανισμού απορρόφησης οικονομικών σοκ και στη συνέχεια η δημιουργία υπουργείου Οικονομικών της Ευρωζώνης μέσω της παραχώρησης νέων κυριαρχικών δικαιωμάτων, όχι όμως της παραχώρησης του δικαιώματος φορολόγησης. Από την άλλη πλευρά προτείνεται η ασφάλιση των τραπεζικών καταθέσεων, η οποία υποτίθεται ότι θα γινόταν πέρυσι στο πλαίσιο της τραπεζικής ένωσης, αλλά απορρίφθηκε από τη Γερμανία.
Η διαδικασία ολοκλήρωσης χωρίζεται σε τρία στάδια με το πρώτο να περιλαμβάνει πολλά μέτρα που θα εφαρμοστούν τα επόμενα δύο χρόνια και τα οποία δεν χρειάζεται αναθεώρηση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, κάτι που θα μπορούσε να γίνει μετά τις εκλογές του 2017 σε Γαλλία και σε Γερμανία. Αμεση προτεραιότητα έχει η δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού μηχανισμού ασφάλισης καταθέσεων, για τις οποίες σήμερα δεν εγγυάται ούτε η ΕΚΤ ούτε η Ε.Ε. συνολικά, αλλά κάθε κράτος - μέλος ξεχωριστά. Ο μηχανισμός προβλέπεται αρχικά να έχει τη μορφή ταμείου αντασφάλισης των εθνικών ταμείων ασφάλισης καταθέσεων (μέχρι 100.000 ευρώ) και στη συνέχεια θα χρηματοδοτείται από τις εισφορές των τραπεζών. Παράλληλα προτείνεται η ενίσχυση του υπάρχοντος Ταμείου Αναδιάρθρωσης Τραπεζών (SRF) και η άμεση ανακεφαλαιοποίησή του από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης (ESM).
Στο μέτωπο της δημοσιονομικής πειθαρχίας προτείνεται η δημιουργία ανεξάρτητων δημοσιονομικών συμβουλίων σε εθνικό και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, τα οποία θα έχουν συμβουλευτικό ρόλο. Επίσης προτείνεται η αυστηρότερη εφαρμογή και έλεγχος των μεταρρυθμίσεων που καταθέτουν κάθε χρόνο τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και οι οποίες στη συνέχεια εξειδικεύονται από την Κομισιόν και τελικά εγκρίνονται από τους αρχηγούς κρατών κάθε Ιούνιο. Η Γαλλία μάλλον θα δυσανασχετήσει από την πρόταση για αυστηρότερη εφαρμογή των δημοσιονομικών κανόνων και των σχεδίων μεταρρυθμίσεων και η Γερμανία (αλλά και η Ολλανδία) από την προτροπή να «διορθώνονται» τα υπερβολικά εμπορικά πλεονάσματα.
Στο δεύτερο στάδιο που θα αρχίσει να τίθεται σε εφαρμογή μετά το καλοκαίρι του 2017 προβλέπεται να γίνει πιο «επίσημη» και «δεσμευτική» η σύγκλιση των διαφόρων οικονομιών της Ευρωζώνης. Θα οριστούν κοινά πρότυπα προς τα οποία θα πρέπει να συγκλίνει η πολιτική κάθε χώρας στον τομέα της αγοράς εργασίας, της ανταγωνιστικότητας, του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και της δημόσιας διοίκησης. Παράλληλα θα δημιουργηθεί μηχανισμός απορρόφησης οικονομικών σοκ (π.χ. οικονομικής ύφεσης) μέσω του οποίου θα δίνονται πόροι σε κράτη-μέλη. Στη συνέχεια ο μηχανισμός αυτός προβλέπεται να εξελιχθεί σε ένα είδος υπουργείου Οικονομικών της Ευρωζώνης. Στην πρόταση των πέντε θεσμικών προέδρων τονίζεται ότι αυτές οι μεταφορές πόρων δεν θα κατευθύνονται μονίμως στα ίδια κράτη-μέλη και ότι δεν θα χρησιμοποιούνται ώστε να υπάρξει οικονομική σύγκλιση μεταξύ πλουσιότερων και φτωχότερων κρατών -μελών. Εκπρόσωπος Τύπου της Επιτροπής διευκρίνισε ότι δεν υπάρχει πρόθεση να λαμβάνονται σε κεντρικό επίπεδο αποφάσεις για τη φορολογία και τις δαπάνες κάθε κράτους-μέλους. Κατά γενική ομολογία στα χρόνια της κρίσης, η Ευρωζώνη επικεντρώθηκε σε μέτρα ελέγχου και παρακολούθησης της δημοσιονομικής πολιτικής των κρατών-μελών της, παραμελώντας τη δημιουργία μηχανισμών που θα μπορούσαν να καταστήσουν περισσότερο συμμετρική την οικονομική προσαρμογή. Στις νέες προτάσεις περιλαμβάνεται τουλάχιστον η δημιουργία ταμείου ασφάλισης καταθέσεων (σε κάθε ανεπτυγμένη χώρα τον ρόλο αυτόν έχει η κεντρική τράπεζα) και μια πρόταση που θυμίζει τη γερμανική πρόταση για υπογραφή συμβολαίων για εφαρμογή μεταρρυθμίσεων έναντι φθηνής χρηματοδότησης. Αν αρκούν αυτά, ώστε να καταστεί «αυθεντική» η οικονομική και νομισματική ένωση, μένει να αποδειχτεί.